Donkere wolken hebben zich boven onze economie en samenleving samengepakt.
De Amerikaanse, in Duitsland woonachtige onderzoeksjournalist en auteur F. William Engdahl bevestigt wat de officiële statistieken en de Duitse Spiegel vorige maand al eerder constateerden, namelijk dat Nederland op een grote financieel-economische crisis afstevent, iets dat door bronnen binnen de Nederlandsche Bank zou worden bevestigd. Eén van de hoofdoorzaken, de veel te lang in stand gehouden hypotheekrenteaftrek die een gigantische vastgoedzeepbel heeft gecreërd, komt nu als een boemerang tegen ons land terug.
Steeds meer landen aangestoken
In de periode 2009 - 2010 deden nationale en Europese politici nog of de crisis zich zou beperken tot Griekenland. Als dat land in ruil voor honderden miljarden euro's hulp nu maar fors zou bezuinigingen, zou het helemaal goed komen met de eurozone.
Al snel werden echter ook Portugal, Ierland, Spanje en Italië getroffen, landen in 'de periferie' van de eurozone. Met het benoemen van deze PIIGS landen werd de eurozone feitelijk al opgesplitst in de Zuidelijke crisislanden en de Noordelijke geverlanden Duitsland, Nederland, Oostenrijk, Finland, Luxemburg en Frankrijk.
Frankrijk is inmiddels uit dit rijtje gevallen en behoort nu tot de Zuidelijke crisisstaten. Ook Oostenrijk wankelt omdat het bankensysteem daar op omvallen staat. Volgens Engdahl is het 'zuinige' Nederland de volgende kandidaat. Onze economie loopt terug, de werkloosheid stijgt pijlsnel, de huizenmarkt is al jaren geleidelijk aan het instorten, de autoverkopen zijn compleet ingezakt en veel dorpen en steden staan aan de rand van de financiële afgrond.
Vastgoedzeepbel door hypotheekrenteaftrek
Bovendien zijn de Nederlandse banken door dezelfde vastgoedzeepbel getroffen als hun collega's in de Verenigde Staten en Spanje. Jarenlang werden er aan talloze mensen hypotheken verstrekt die veel hoger lagen als het aankoopbedrag van de woning. Vrijwel iedereen kon een torenhoge hypotheek krijgen, ook mensen die het eigenlijk niet konden betalen.
Dit proces werd gevoed door de almaar stijgende huizenprijzen en de hypotheekrenteaftrek, waardoor de gemiddelde huizenprijs in de loop der jaren veel hoger werd dan in de omringende landen. Banken maakten enorme winsten door het verstrekken van deze hoge hypotheken, en de burgers profiteerden omdat ze de rente van de belasting konden -en nog steeds kunnen- aftrekken.
€ 650 miljard hypotheekleningen, 250% schulden huishoudens
Het 'Nederlandse vastgoedcasino' functioneerde prima, totdat de Amerikaanse bank Lehman Brothers in september 2008 omviel en de crisis losbarste. Sindsdien zijn de huizenprijzen in ons land met gemiddeld 18% gedaald. Steeds meer huizenbezitters komen hierdoor 'onder water' en zijn hun banken meer geld schuldig dan hun huizen nu waard zijn.
Tot 2012 hielden de Nederlandse banken vast aan het drogbeeld dat ze ondanks de vastgoedzeepbel gezond zouden zijn. Toen trad het kabinet Rutte II aan en werd begonnen met de noodzakelijke hervormingen van de belastingen, maatregelen die sinds begin 2013 voelbaar zijn geworden. Hierdoor beginnen banken en huizenbezitters langzaam de realiteit onder ogen te zien, en die is niet fraai: de banken in ons land hebben zo'n € 650 miljard euro aan hypotheekkredieten in hun boeken staan, en de Nederlandse huishoudens staan voor gemiddeld 250% van het beschikbare inkomen in het rood. Ter vergelijk: in crisisland Spanje is dit 'slechts' 125%.
Vastgoedzeepbel dreigt economie te verpletteren
Het stapsgewijze, maar onverbiddelijke uiteenspatten van de vastgoedzeepbel, die ook de commerciële markt in een diepe crisis heeft gestort, dreigt nu zowel het Nederlandse bankensysteem als de hele economie te verpletteren. Er gaan een record aantal bedrijven failliet en de werkloosheid is met 8,1% sinds de jaren '80 niet meer zo hoog geweest. Consumenten geven steeds minder uit omdat de lasten door het kabinet Rutte extreem zijn verhoogd. Tegelijkertijd is er zwaar gesneden in de sociale voorzieningen, wat de pijn alleen maar vergroot.
Keiharde bezuinigingen werken averechts
Ondanks de keiharde bezuinigingen van de afgelopen jaren lukt het niet om dit jaar aan de Europese begrotingstekortnorm van 3% te voldoen. Engdahl noemt het dan ook een paradox dat uitgerekend 'onze' minister Jeroen Dijsselbloem voorzitter van de Eurogroep van ministers van Financiën is geworden. Terwijl onder zijn leiding 60% van de onverzekerde tegoeden op de Cypriotische banken in beslag werd genomen en hij in de EU de nadruk blijft leggen op strenge bezuinigingen, krijgt hij onze eigen begroting maar niet op orde.
Om toch aan de norm te voldoen zullen Dijsselbloem en het kabinet Rutte in 2014 nog eens € 4,3 miljard extra moeten bezuinigen op de publieke dienstverlening, de sociale zekerheid en de gezondheidszorg. Die komen dan boven de € 46 miljard die reeds van de begroting werden geschrapt.
Nederland volgende crisiskandidaat
In Griekenland, Spanje en andere crisislanden hebben zware bezuinigingen de crisis juist verergerd. De afgelopen twee jaar zien we dat ook in ons land gebeuren, maar toch kiest het kabinet voor deze voor de economie en samenleving verwoestende route. 'Dijsselbloem zal al snel zijn eigen land als volgende crisiskandidaat voor een landenbailout bij Berlijn moeten aanmelden,' waarschuwt Engdahl.
'Het beste moet nog komen: het einde van de eurozone'
De grote vraag is wat de Duitse regeirng dan zal doen, omdat ook Frankrijk op de rand van de afgrond staat. Engdahls conclusie: 'Er is geen twijfel over mogelijk dat de euro de verkeerde weg is om de economieën van de EU en de lidstaten weer gezond te maken.' Mike Shedlock van MISH's Global Economic Trend Analysis trekt dezelfde conclusie: 'De hele eurozone zit diep in de problemen, ook al houden de kleuterjuffies (in Brussel) vol dat het ergste achter de rug is. Ironisch moet het beste inderdaad nog komen, en dat beste is het einde van de eurozone.'
Xander
(1) KOPP
(2) MISH'S Global Economic Trend Analysis
Bron: xandernieuw
Voeg toe aan: