De paragnost.

Irma Ellens Maat.

Eerder verschenen in Paravisie december 2012.

In de halfdonkere kamer probeerde de stem van de paragnost geruststellend te klinken, maar het klonk eerder als een bedreiging voor me “Maak je geen zorgen, hij komt bij je terug”.  Na lang aandringen van mijn vriendin Nynke was ik eindelijk naar meneer Jansen gegaan, die volgens haar de oplossing voor al haar problemen zo uit zijn mouw had geschud. Zijn uurtarief was exorbitant hoog, maar volgens haar was hij elke cent waard. Ze was soms in een diep wanhopige bijna suïcidale stemming naar hem toe gegaan, om vervolgens totaal gelukkig en enthousiast met alle “tools” in handen om haar leven glans te geven, weer naar huis te gaan.

Meerdere keren had ik nog benadrukt dat voor mijn probleem een paragnost me niet de juiste weg leek. Ik werd namelijk al een half jaar lang gestalkt door een ontspoorde depressieve man die dacht dat ik zijn leven de inhoud kon geven die het miste. Wellicht kon ik de dader een abonnementje Jansen geven. Mijn vriendin benadrukte dat de oplossing vaak uit een hele andere hoek komt dan verwacht. Dat was dan ook het geheim van meneer Jansen.

Zelf had ik alleen nog maar reguliere wegen gevolgd, zoals met de dader praten, en vervolgens de politie inlichten. Deze acties hadden me echter niets opgeleverd want nog elke dag had ik de stekker uit de telefoon en de deurbel uitgeschakeld. De politie toonde begrip en zei zelfs dat het jammer was dat de politie zo weinig kon doen zolang er niets ernstigs gebeurd was. De ontspoorde man viel me namelijk lastig net voordat de wet tegen stalking van kracht werd. Een vrouwelijke agente had me zelfs aangeraden te verhuizen en een geheim nummer te nemen. Ik was ontsteld. Mijn praktijk als magnetiseur opgeven, terwijl ik het mooiste beroep ter wereld heb? Ik antwoordde verontwaardigd “U beweert nu zelfs dat ik mijn goed lopende praktijk zou moeten opgeven en in de anonimiteit zou moeten verdwijnen voor een werkeloos individu dat een identiteitsprobleem heeft?”Ze antwoordde “ik vind wel dat u een workaholic bent” Het leek de omgekeerde wereld. Een enthousiaste magnetiseuse die van haar werk houdt is een workaholic en dit goed functionerende individu moet dan op de vlucht slaan voor een stalker. Dat nooit.

Dit was dan ook de druppel die de emmer deed overlopen en mij deed besluiten om toch maar eens naar Jansen te gaan met zijn onconventionele methodes.

Inderdaad paragnost Jansen van niet alledaags. Het kostte me minstens tien minuten voordat ik ondanks heldere bewoordingen Jansen duidelijk kon maken dat hij zich vergiste en dat ik van de man afwilde. Ik kon het niet laten hem te onderbreken toen hij achter een wolk sigarenrook, wellicht een substituut voor het mysterieuze ectoplasma uit vroegere tijden, orakelde wat voor gelukkige liefdesrelatie ik wel niet zou krijgen met mijn stalker. Deze man zou binnen de kortste keren inzien dat ik de ware voor hem was en we zouden nog lang en gelukkig leven. Het was niet mijn bedoeling om Jansen te kwetsen, want ik had niet de minste intentie om nog meer vijanden te krijgen. Ik lichtte toe dat ik begreep dat hij wellicht jaren vrouwen met liefdesverdriet consulten had gegeven en daardoor erg gefixeerd was geraakt op romantische verwikkelingen. Ik was echter een vrouw die van een stalker af wilde. Hij was niet levensbedreigend, maar erg levensontwrichtend. Mijn goede nachtrust en mijn werkdagen werden door hem verstoord. “U kunt hem beschouwen als zo’n akelige mug die de hele tijd om je heen zoemt om te kunnen steken. Een mug sla je dan wellicht dood als je een niet al te overgevoelige ziel bent, maar die stalker kan ik moeilijk om zeep brengen. Temeer daar ik een genezer ben en van nature niemand wil kwetsen. Ik wil gewoon dat hij verdwijnt”.

Meneer Jansen begon te zuchten en ik zag één van zijn voeten nerveus heen en weer schuiven onder de donkere tafel. Hij bood me een kop koffie met een chocolaatje aan, en dat verbeterde de gespannen sfeer enigszins, want ik ben dol op koffie en chocola. Hij vervolgde dat ik blauw in mijn aura miste. Voor meneer Jansen was de wet van Murphy die dag van kracht. Als één ding mis gaat, dan gaat alles mis wat mis kan gaan. Ik was er vanuit gegaan dat de paragnost wel gevoeld had ik zelf paranormaal was. Mijn collega’s en ik voelden dat altijd feilloos van elkaar. Zonder woorden weet een magnetiseur, wanneer iemand anders ook genezende of voorspellende gaven heeft. Jansen pakte met een bibberende hand de volgende sigaar uit de doos na mijn ontboezeming dat ik mijn aura redelijk veel blauw bevatte. Ik zie zelf aura’s en aan blauw ontbreekt het me niet. Ineens werd ik overstelpt door medegevoel voor Jansen, ik zag dat hij gevangen was in zijn eigen ideeën en projecties. Ik zag dat zijn aura praktisch geen blauw bevatte en realiseerde me ineens dat hij op zoek was naar liefde in zijn leven. Ik was op dat moment single maar geenszins op zoek naar een partner. Ik wilde juist met rust gelaten worden en mijn eigen dingen doen.

Ik brak het consult vroegtijdig af door hem het verschuldigde bedrag te overhandigen en te bedanken. De wet van Murphy was echter nog steeds van kracht voor Jansen. Hij voelde zich bezwaard toen hij het bankbiljet ontving en wilde me voor dat bedrag toch wat positiefs meegeven. Inmiddels had ik hem verteld wat voor werk ik deed, wat zijn nervositeit overigens niet ten goede kwam. Hij nam afscheid met de woorden “Je zult een huis krijgen van een patiënt die heel erg dankbaar is”. Ik was hoogst verbaasd en zei “Ik heb al een huis. Ik wil geen huis van een patiënt. Ten eerste heb ik daar geen behoefte aan en ten tweede zou ik mijn gaven verliezen indien ik zulke grote materiële geschenken zou aannemen. Dit druist tegen de universele wetten in. Lichtwerkers mogen zich niet buitensporig verrijken. Daarvoor zijn we hier niet”. Ik liep weg en Jansen nam nog een sigaar.

Mijn probleem is destijds gelukkig vreedzaam en zonder geweld opgelost. Ik besefte me dat ik wellicht doordat ik als magnetiseuse redelijk eigengereid ben, een doe-het-zelver, moeite had met het aannemen van hulp. Paragnost Jansen was niet de juiste manier, en ook in discussie gaan met de stalker niet. Johan, een vriend van mij is samen met Gerard, een bokser met een imposante uitstraling, op bezoek gegaan bij de stalker. Blijkbaar was een beetje machtsvertoon al genoeg om de man tot inkeer te brengen.

Een vrouwelijke analyse van de wanprestaties van de heer Jansen.

Mijn vriendin Nynke was diep teleurgesteld toen ze hoorde dat Jansen mij niet in een gelukzalige roze wolk naar huis had doen gaan. Ik wilde haar niet kwetsen, want ze had me wel tien keer deze man aangeraden. “Ook al ben je zelf helderziend, je licht kun je niet voor jezelf gebruiken. Het is niet voor niets dat paragnosten ook collega’s kunnen helpen. Ik denk dat hij onzeker is geworden doordat jijzelf bepaalde krachten hebt. Je hebt wellicht zijn energetisch veld verstoord”. Ik wilde Nynke die meer met het debacle zat dan ik, toch maar niet helemaal inlichten. Wijselijk zweeg ik over het blauw in mijn aura en het onintegere idee om een huis aan te nemen van een patiënt. Jansen is er gewoon voor mensen met liefdesproblemen en ik ben er voor mensen die ziek of moe zijn. Mijn specialiteit is magnetiseren en hij voorspelt de toekomst. Ik liet het los en ging er van uit dat Jansen een “day off” had, wellicht door mijn energetische straling of teveel nicotine en cafeïne.

Wanneer wel naar een paragnost gaan.

Ik legde Nynke uit dat paragnosten veel goeds kunnen betekenen voor de wereld. Het is een kwestie van met beleid omgaan met de informatie die je krijgt. Wanneer iemand vastzit in een schijnbaar onoplosbaar probleem, is deze persoon soms meer gebaat bij een bezoek aan een paragnost dan bij andere hulpverleners. Toen ik vroeger zelf onder andere psychologie studeerde, viel het me op dat we de mens definieerden vanuit de psychisch zieke mens. We kregen een verzameling van ziektebeelden voorgeschoteld en dit was het uitgangspunt van de psychologie. Mijn interesse lag echter bij de goed functionerende mens. Onze wereld kent culturen zonder psychische ziekten, zonder criminaliteit. Minachtend worden deze mensen vaak als primitieven beschouwd, maar ze zouden juist als een voorbeeld kunnen dienen. Een paragnost ziet de toekomst (of een eventuele toekomst) en de mogelijkheden van de cliënt die tegenover hem zit. Wanneer een persoon eindeloos en vruchteloos in dezelfde gedachtespinsels blijft draaien en zelf geen alternatief ziet om het probleem op te lossen, kan een goede paragnost het gordijn richting toekomst een beetje openschuiven en zien of er licht gloort in de verte. Hij (of zij*) bezit de gave van een groter overzicht. De psycholoog of psychiater ziet het verleden (de wellicht ongelukkige jeugd waarover de cliënt hem ingelicht heeft) en het heden. De paragnost heeft een ruimere blik. Hij kan gevoelsmatig inzoomen op de hulpvrager en ziet misschien blokkades in het aura van de persoon tegenover hem. Hij kan het hier en nu beter relativeren omdat voor hem de toekomst al gedeeltelijk aanwezig is. Daardoor kan hij soms een uitweg zien die door een mens die rationeel denkt of beroepsmatig gewend is mensen in hokjes te stoppen (etiketten op te plakken) niet direct gezien wordt.

Alle eisen die aan een psycholoog, psychotherapeut of een psychiater worden gesteld (objectiviteit, professionaliteit, zwijgplicht) zouden ook voor een paragnost moeten gelden. Een goede psychotherapeut is meestal zelf jaren in therapie geweest en zo zou een paragnost zich ook bewust moeten zijn van eigen blokkades en projecties. Voor een paragnost geldt eigenlijk nog meer dan voor een reguliere hulpverlener dat hij of zij haar woorden op een goudschaaltje dient te wegen. Hij heeft wellicht nog meer macht over zijn  cliënten doordat hij een deel van de toekomst ziet. Hier dient de paragnost te allen tijde heel voorzichtig mee om te gaan en goed te beseffen wat hij wel of niet zegt.

Een paragnost kan bovendien vaak efficiënter werken dan een psycholoog. Tijdens de psychologie studie was het gebruikelijk om heel veel gesprekken met mensen te voeren over hun ongelukkige jeugd en hun huidige problemen en meestal hoe het één het andere veroorzaakte. Mensen bleven vaak lang in hun eigen problemen ronddraaien en werden specialist in eigen ellende en dit is meestal niet opbeurend.  Alles wat te veel nadruk krijgt, wordt groter. Hoe meer je over je problemen praat, hoe meer grijs in je aura en hoe minder positieve energie. Het is uiteraard helend om problemen te herkennen, te analyseren en te bespreken, maar vervolgens is het belangrijk om verder te gaan. Weten wat je probleem is,

 is slechts het halve werk.

De paragnost werkt vanuit een spirituele insteek. Hij gaat er meestal van uit dat je meerdere levens hebt en dat je voor je huidige ouders en problemen hebt gekozen. Ook al zijn deze mensen en deze problemen wellicht niet wenselijk voor jou op dit moment, je wilt een les leren. Een goede paragnost weet de psychologie te overstijgen. Niet alleen doordat hij in staat is (een deel van) de toekomst te zien, maar ook doordat hij jou ziet als een ziel op weg naar groei en verlichting. Hij kan het heden relativeren. Je huidige leven is een kraal aan een ketting, en elke kraal is belangrijk. Je huidige leven is behalve door je jeugd ook door je vorige levens beïnvloed en heeft zelf ook invloed op je toekomst en je eventuele volgende levens. Je bent zelf verantwoordelijk voor je leven. Natuurlijk heeft een slachtoffer steun en liefde nodig en mag hij nooit zeggen “dit is karma, eigen schuld”. De paragnost zal je echter altijd wijzen op de groei en mogelijkheden die er zijn en niet zozeer een etiket plakken dat stigmatiserend en blokkerend kan werken.

*hij kan ook  zij zijn.

De namen Nynke, Jansen, Johan, en Gerard zijn om privacyredenen gefingeerd.