We glijden zo langzamerhand 2013 in en alles gaat gewoon door alsof er niets aan de hand is, maar is dat wel zo? Is er niets aan de hand of willen we dat er niets aan de hand is? Crisis?! Ach, het valt wel mee, we sukkelen wel weer gewoon verder op de oude automatische piloot of zijn er toch nog mensen die op een dieper niveau voelen dat er meer aan de hand is?

Ik zeg ja, ze zijn er alleen in de minderheid en verspreid over de wereld en Nederland. Via internet kom je nog wel groepjes gelijkgestemden tegen, ze zijn te herkennen aan de vragen die ze zichzelf stellen over allerlei maatschappelijke issues die voor anderen vanzelfsprekend zijn. Voor deze critici is de bekende informatie juist niet vanzelfsprekend, omdat ze ‘voelen’ dat er iets niet klopt en dat het er in werkelijkheid anders uit ziet.

Soms worden deze critici tussen groepjes volgers, zo noem ik ze maar even, gezien als pessimisten en doemdenkers, maar wat als deze critici hun gevoel wagenwijd open hebben en alles voelen wat er zich op een dieper niveau afspeelt! Waarom durven wij zelf vaak niet meer voor onze mening en gevoelens uit te komen? Bovendien wordt het uiten van je emotie en gevoel in het openbaar vaak gezien als storend of not done, maar waarom kijkt de meerderheid zo naar mensen die gewoon hun gevoel uiten?

Er is natuurlijk een wezenlijk verschil tussen van een mug een olifant maken of zeuren over iets wat de moeite niet waard is en er maar in blijven hangen, maar…. als er iets wezenlijks aan de hand is betreffende onrecht, oneerlijkheid of onderdrukking, zou je dat dan niet kenbaar mogen maken? Wat doet een kind die slechte, nare en oneerlijke energieën voelt, houdt die zijn mond of gooit hij het naar buiten? Van nature zal het kind zich uiten, alleen worden we vaak afgeleerd ons te uiten en blijven al die ontkende en niet geleefde gevoelens zich in ons systeem en onze cellen nestelen. Vaak zal een kind wanneer het zich in een groep bevindt, die zich niet of nauwelijks uit, ook nog eens de niet geleefde energie van de mensen om zich heen oppikken en deze dus ook nog eens leven. Het kind wordt dan al gauw als lastig ervaren en de mensen om hem heen hebben nog meer de neiging het uiten van het kind te onderdrukken, dat de boel alleen nog maar erger maakt.

Waarom zijn we zo bang om ons te uiten? Omdat dat in het collectief verankerd is en onbewust aangenomen en opgeslagen is in de vorm van overtuigingen die er voor zorgen dat je op een bepaalde manier handelt. Je hier van willen losmaken zal je bevrijden en je een stuk luchtiger doen voelen dan ooit te voren. Hoe vaak zeggen mensen niet dat een flinke huilbui of je flink uiten in wat je op je hart hebt ze na afloop zo enorm opgelucht heeft! Diegene die zich durven uiten zullen in ieder geval minder last hebben van hun hart. De uitspraak ‘je hart luchten’ zegt genoeg. Wat wil ik nu bereiken met mijn verhaal?

De voordelen laten weten van het je uiten en die zijn:

• Je voelt je continue schoner en opgeruimder, omdat je de energie leeft die er op dat moment is, geen opslag dus van niet geleefde energie.
• Doordat je je uit kan de levensenergie beter stromen, er is meer ruimte voor fijne gevoelens en blij en opgewekt zijn.
• Doordat je je gevoel en emotie uit blijven je cellen in je lijf schoner en kun je zo beter bij je gevoel en de antwoorden in jezelf.
• Het leven wordt dynamischer en levendiger, je krijgt meer gevoel en inzicht naar de dingen.
• Je voelt je krachtiger en je komt bij je weten.
• Je voelt je onafhankelijker en krachtiger omdat je het van binnen uit zeker weet.
• Je voelt je meer opgewassen tegen de minder leuke dingen in het leven.
• Je krijgt meer vertrouwen en begrip hoe de schepping werkt
• Je zintuigen worden scherper, waardoor het leven nog intenser wordt

Kortom genoeg voordelen wat mij betreft om er gelijk mee te beginnen. Je zult natuurlijk jezelf moeten sterken in je zelfvertrouwen, want anderen die nog niet mee kunnen of zichzelf graag zo zouden willen uiten, maar het (nog) niet kunnen zullen jaloers kunnen reageren dus je zult daar wat beproevingen in krijgen, maar het gevoel van eigen kracht en het weten van binnen uit is daar zeker tegen opgewassen.

Marjon van Vliet