Een paar weken geleden was er een debat bij Pauw en Witteman tussen Barbara Barend en Mariska de Haas over lesbisch ouderschap. Mariska de Haas is een aantal keren te gast geweest bij Pauw en Witteman en vertegenwoordigt de visie van de Katholieke Kerk. Dit debat is voor mij een inspiratie geweest om deze blog te schrijven.

Een paar weken geleden schreef ik de blog over Ziel(h)erkenning in Homoseksualiteit en diversiteit .
In die blog noemde ik dat het vanuit het perspectief van de ziel het heel logisch is als bijv. een vrouw in een vorig leven, in dit leven als man geboren kan worden en andersom. In de Mahabharata (een van de oudste hindoegeschriften) is er een verhaal bekend van Amba en Shikandi waarbij Amba (vrouw) in een volgend leven getransformeerd werd tot een man.

Ook al is er binnen het Hindoeïsme verder weinig bekend over het wel of niet accepteren van homoseksualiteit, er wordt in de geschriften niets afwijzends over geschreven.

Het onderwerp ouderschap is iets wat vanaf de oudheid als waardevol wordt gezien. In alle regionen staan kinderen voor welvaart. Binnen het Hindoeïsme (en in andere religies/culturen) wordt het familieleven en het voortbrengen van nageslacht als belangrijk onderdeel gezien van het leven.

Vanuit het perspectief van de ziel is het altijd de bedoeling om opgevoed te worden door de ouders die in dat leven voor hen zorgt. Voordat de ziel op aarde komt, zijn er al een aantal thema’s vastgelegd.

Het zou dus prima kunnen dat een kind opgroeit bij een homostel of adoptie/pleegouders, die het kind opvoedt als eigen kind.

Prachtig om te zien en te ervaren dat er liefdevolle ouders zijn die het beste aan hun kind schenken.

Mariska de Haas noemt iets in bovenstaand debat wat wel een punt van aandacht mag krijgen. Vanuit mijn optiek brengt ze dit op een ietwat onduidelijke manier naar voren (het uitdragen van het Katholieke standpunt + wat bij elkaar geraapte argumenten van onderzoeken die gedaan zijn).

Ze zegt in het begin hoe het groepsgeweten en groepskarma eigenlijk voor haar bepaalt hoe ze haar kinderen opvoedt ( “Ik heb mijn moeder als rolmodel gehad en voed mijn kinderen net zo op” ). Veel mensen die onbewust leven, nemen automatisch het aangeleerde gedrag over. (geconditoneerd)

Ze noemt het belang van een man in het leven van een kind. (” zonder man geen kinderen”) In principe heeft ze daar wel een punt.

Het DNA wat een kind nl met zich meeneemt is wel van invloed hoe een kind zich ontwikkelt. Als een kind bijvoorbeeld geadopteerd is en met alle liefde door pleeg/adoptieouders wordt opgevoed, is er nog wel informatie die met de genen te maken hebben van belang.

Naast de lichamelijke erfelijke eigenschappen, zit in het DNA ook coderingen die te maken hebben met(bijv.) het oplossen van groepskarma uit die familie.

Dat is eigenlijk net zo met eenoudergezinnen. Ook al hebben kinderen uit eenoudergezinnen vaak alles wat hun hartje begeert, soms is het ook goed om bewust te zijn van de coderingen die hij/zij wel met zich meedraagt, maar die vaak niet bekend zijn. Ik schreef al eerder over de DNA coderingen : Zelfwaardering en de voorouders .

De blogs die ik daarna heb geschreven sluiten daar ook wel wat op aan.

Het mooiste zou zijn als de opvoeders van hun kind ook wat achtergrondinformatie van de biologische vader (of moeder, of ouders) hebben zodat ze een beter beeld hebben van hun kind.

Natuurlijk is het voor 95 procent van belang om het kind veiligheid, basisbehoeften en liefde te geven. Ik twijfel geen seconde over het liefdevol opvoeden van kinderen, ook al groeien ze op met twee moeders, twee vaders, vader en moeder, of alleen vader of moeder.

Het zal altijd wel zo blijven dat sommige mensen zich aan denkbeelden blijven vasthouden die voor anderen niet meer actueel zijn.

Just sharing some thoughts on this subject!

Namaste