We hebben de laatste week gezien dat zich in het Himalaya gebergte waarschijnlijk ondergrondse buitenaardse bases bevinden.

Maar, ze zijn daar al lang, heel lang, want de sporen voeren ons terug naar 12.000 jaar geleden.

In 1962 verschijnt in het Russisch culturele weekblad Literaurnaya Gazeta een merkwaardig verhaal:

Het vertelt het verhaal van een Chinese professor die in 1938 in het hooggebergte op de grens van China en Tibet de restanten ontdekte van een buitenaardse beschaving. Een archeologische expeditie, onder leiding van de Chinese professor Chi Pu Tei, ontdekte regelmatige rijen graven in de grotten van het gebergte.

De skeletten waren overblijfselen van een vreemd en afwijkend menselijk ras. De lengte van de skeletten bedroeg gemiddeld 1,30 meter. Ze waren erg licht gebouwd en ze hadden schedels die erg groot en overontwikkeld waren.

Chi Pu Tei en zijn team drongen vervolgens verder de grot binnen en daar ontdekten zij interessante grotschilderingen. Op de muren van de grot vonden ze tekeningen van wezens met ronde helmen. Er waren ook hemellichamen zoals de zon, maan, aarde en sterren in de muren gegraveerd. Deze hemellichamen waren door middel van stippen met elkaar verbonden. De grootste ontdekking moest nog komen...

Half begraven in de stoffige vloer vond het team een grote ronde steen die de vorm had van een grammofoonplaat. Er zat een gat in het midden en er liep een spiraalvormige groef vanuit het midden naar de rand. Dit voorwerp was tussen de 10.000 en 12.000 jaar oud en dus ouder dan de piramides van Egypte. Er werden in totaal 716 van dergelijke platen gevonden.

Elke plaat had een diameter van 22,7 cm en was 2 cm dik. Elk afzonderlijk had een perfect cirkelvormig gat van 2 cm in het exacte midden. Het verhaal van de Dropa's, het mysterie van de Dropa Stenen of het Chinese Roswell. Dit verhaal is bekend onder vele namen en het maakt niet uit welke je kiest want het verhaal van de Dropa's is één van de interessantste verhalen uit de geschiedenis van het buitenaardse en de mens.

Begin jaren zestig hoorde een Chinees, dr. Tsum Um Nui, van de steen, en besloot een poging te wagen om het mysterie op te lossen. Tot verbazing van het museum leek hij daarin te slagen. Hij stuurde de vertaling naar verschillende collega's, maar toen bleek dat wat er kennelijk op de steen was geschreven door de professor verboden werd over te schrijven.

De tekst op de stenen vertelde het verhaal van een groep buitenaardsen, wiens UFO was neergestort in het Baian-Kara-Ula gebergte, inderdaad zo'n 12.000 jaar geleden. Het was niet mogelijk om hun ruimteschip te repareren en ze waren gedwongen een nieuw bestaan op te bouwen in deze afgelegen streek. Ze leefden in de grotten waar later hun graven werden gevonden, maar het bestaan was zwaar en de omgeving vijandig. Andere volken uit de buurt probeerden hen altijd te verjagen omdat ze bang voor hen waren. Veel van hen waren gedood tijdens gevechten met de mensen.

Later onderzoek in de regio leek het verhaal te bevestigen. Plaatselijk waren er legendes over een buitenaards volk dat de Dropa's werd genoemd en die lang geleden vanuit de lucht waren gekomen. Ze waren klein, hadden bijzonder grote hoofden, ze verspreidden een onaangename geur en zagen er angstaanjagend uit. De plaatselijke stammen probeerden hen altijd te verjagen en de strijd stopte pas veel later, toen de Dropa's een manier van communiceren hadden gevonden met hun menselijke buren.

Nog steeds leefden hun afstammelingen in de buurt, ze leken menselijk maar waren opvallend klein en misten de gelaatstrekken die kenmerkend zijn voor oriëntaalse mensen. De vertaling van de Dropa steen betekende dat de meeste wetenschappers niets meer met het ding te maken wilden hebben. Maar een Russische groep onderzoekers dacht er anders over en besloot het voorwerp aan verschillende chemische tests te onderwerpen.

De steen bleek ongewone metaal-elementen te bevatten, zoals kobalt, en het bleek dat het langdurig onder hoge elektrische spanning had gestaan. Het leek alsof de steen nog een ander doel hadden gediend dan als kroniek, maar wat dat dan was, was een raadsel. In totaal zijn er 716 Dropa stenen gevonden in en nabij de grotten. Niemand is er tot noch toe in geslaagd om met een betere vertaling te komen voor het geheimzinnige schrift. Wie toch een poging wil wagen zal ze echter eerst moeten vinden.


Ze werden voor het laatst gezien in 1974 in het Banpo Museum in Xian, door de Oostenrijker Ernst Wegener, die er verschillende foto's van maakte. Toen men er later terugkwam voor meer onderzoek bleken de stenen verdwenen. De Chinese autoriteiten verklaarden dat de stenen waren vernietigd, en weigerden verder elk commentaar.

Wederom vindt dit plaats in de Himalaya. Je zou bijna de indruk krijgen dat er zich daar meer buitenaardsen bevinden dan aardmensen. Uiteraard is het erg jammer dat het bewijsmateriaal zo goed als verdwenen is, maar dat maakt het verhaal niet minder interessant.

Het laat een beeld zien van buitenaardsen die eigenlijk ook “gewone” mensen zijn met “gewone problemen” zoals een gestrand ruimteschip. Ook bij buitenaardsen zal je ongetwijfeld gradaties hebben in ontwikkelingsniveaus. Misschien waren de Dropa’s een soort beginnende ruimtereizigers die toen ze eenmaal gestrand waren geen mogelijkheden hadden om hulp te krijgen vanaf de thuisbasis, waar die dan ook geweest is.