Als we nu eens een balans zouden kunnen opmaken, wat zouden we dan willen weten? Is het belangrijk te weten hoe de wereld er over een paar jaar uitziet? Zullen we dan maar eens beginnen om te kijken wat nu werkelijk belangrijk is? Kort en goed, we komen al snel bij de economische crisis, maar ook bij alles wat een mens gelukkig maakt.

De economische crisis is al lang door diverse mensen voorspeld. Wat hebben we daar nu aan? Neem van mij aan dat alles wat er toe doet al van tevoren vaststaat. Als je hier niet in mee kan, dan stel ik voor dat je afhaakt en niet meer verder leest.

Deze crisis moet zorgen voor een mind change bij de mensen. En dan hebben we het over de zwaarste crisis aller tijden. Waarom de zwaarste? Omdat dit de bedoeling was en is. Alleen in een crisis willen de mensen veranderen en andere opties beschouwen, die vaak worden omarmd als het leed zich manifesteert. Zal ik eens een voorbeeld geven hoe dat in zijn werk gaat? Ieder mens weet wel als iemand heel ernstig ziek is dat hij of zij geneigd is meer uit zijn leven te willen halen. Er zijn zelfs gevallen bekend dat als een partner terminaal ziek is, dat zij samen de beste periode meemaakten in hun relatie. Dit is natuurlijk afhankelijk van hoe je in het leven staat en bovendien is iedereen vrij hoe hij of zij met zo’n situatie omgaat.

Ik ga verder met de crisis door te zeggen dat het mij niet uitmaakt hoe erg hij wordt, omdat ik ben voorbereid. Wat mij helpt is dat alles altijd veranderd. Dat is een geestelijke wet, niets blijft hetzelfde, daar moeten wij allemaal mee omgaan. Hiermee wil ik zeggen dat de mensen die vasthouden aan hoe het was het heel moeilijk gaan krijgen. De mensen die zich opnieuw instellen op de veranderde omstandigheden zullen een heleboel kansen en mogelijkheden krijgen, waarbij ze er wel eens veel beter van kunnen worden. En dan bedoel ik in het opzicht van welbevinden. Mijn visie is dat mensen in tijden van crisis elkaar wel moeten vinden in een vernieuwde kijk op hun omstandigheden. Mensen worden creatief in hun oplossingen en zijn bereid het met elkaar te doen. De betrokkenheid wordt groter en de overlevingsdrift is de motor.

Wat moeten we hier nu mee? Weten dat alles tussen je oren zit! Je kijk bepaalt of je gelukkig bent of niet. Je kijk bepaalt of je kansen ziet of pech aantrekt. Ja, je trekt zelf alles aan, precies datgene waar je je op richt. Goh, dat wist ik niet of dat is waar ook, zou iedereen moeten denken. Er is een geestelijke wet die inhoudt dat je datgene op je pad krijgt waar je op gericht bent. Dus let op je gedachten!

Ik zie dat de wereld een moeilijke periode tegemoet gaat en dat wij als collectief het zelf hebben aangetrokken. Hoe zal ik dit uitleggen? Onbewust vormen we onze overtuigingen gebaseerd op onze gedachten en ervaringen, maar ook op de heersende collectieve overtuigingen over hetzelfde onderwerp.

Ik zie dat wij het goede willen behouden en het slechte of anders gezegd datgene wat niet meer werkt willen afstoten. En dat gaat gebeuren, kijk maar naar het Midden oosten en de keuzes die mensen maken naar hun hart, hoe moeilijk het soms ook is.

De huidige crisis is dus niet alleen veroorzaakt door problemen bij banken of regeringen, maar gewoon omdat ze bij de wijze hoorden hoe wij als collectief het heel normaal vonden hoe wij met elkaar omgingen, zeker als het om geld gaat.

De crisis is dus gewoon een verschijnsel die hoort bij het collectief, echter het collectief heeft gaandeweg ook de bijverschijnselen ervaren die niet zo fijn waren. Een voorbeeld is dat geld heel fijn is en je er mooie dingen mee kunt doen, maar als het in de verkeerde zakken zit, dan hebben veel mensen er niets meer aan. Hier zit hem nu net de kneep.

Ik maak nu een stelling: Wij willen zelf veranderen en daar hebben wij een paardenmiddel voor nodig en dat hebben we gevonden in een crisis die ons allemaal zal treffen om daarna andere voor ons betere keuzes te gaan maken waar eigenverantwoordelijkheid en eerlijkheid weer voorop komen te staan.

Dit betekent dat we in ons hart helemaal niet zo gelukkig zijn met zoveel macht die de EU nu wil krijgen en dan maar niet te spreken over de macht die alle internationals al hebben. Alles draait toch alleen maar om de aandeelhouders! Wie vindt zichzelf nog terug bij een groot concern? Word je betrokkenheid niet afgerekend met de neuzen naar een kant te krijgen en de aandeelhouder blijvend te bevredigen? Waar blijft het plezier en de ontplooiing van het individu? Dat telt toch al helemaal niet meer. En dan maar niet te spreken hoe wij omgaan met onze kinderen, bejaarden en zieken.

Mijn stelling is dat vele mensen niet ziek zouden zijn als ze gewoon een gelukkig tevreden leven zouden leven.

Mijn stelling is dat we onze kinderen hetzelfde opvoeden zoals wij in de wereld staan, namelijk zoveel mogelijk scholing en zover mogelijk zien te komen in deze wereld en zo het systeem wat wij onbewust zo verfoeien in stand houden.

Mijn stelling is dat wij de betrokkenheid met elkaar zijn kwijtgeraakt doordat de maatschappij in brokken is verdeeld; werkenden, werkelozen, gepensioneerden en zieken.

Mijn stelling is dat er veel meer in mensen zit dan dat er tot nu toe uitkomt.

Mijn stelling is dat wij veel fijner en leuker met elkaar kunnen omgaan danwe tot nu toe gewend zijn.

Mijn stelling is dat wij alles doen, omdat het collectief het zo wil op een enkele uitzondering na.

Mijn stelling is dat mensen vaak een crisis nodig hebben om anders te leren denken en te doen.

Mijn stelling is dat er hele mooie samenlevingsvormen zullen komen als het financiële stelsel zoals wij die nu kennen niet meer werkt en wij onze eigen verantwoordelijkheid weer kunnen nemen.

Mijn stelling is dat mensen heel goed voor elkaar kunnen zorgen.

Mijn stelling is dat wij helemaal geen EU nodig hebben en zeker geen groot gemeenschappelijke deler als het gaat hoe wij met elkaar moeten levenen ga zo maar door.

Mijn stelling is dat we uiteindelijk heel blij zullen zijn als het leven er overzichtelijker uit gaat zien en alles op lokaal niveau wordt beslist.

Mijn stelling is dat er veel meer ruimte gaat komen voor leuke dingen als zelfontplooiing, creativiteit, dans, muziek en wederzijdse betrokkenheid, als mensen niet zoveel meer met hun carrière of studie bezig zijn.

Mijn stelling is dat na deze crisis alles op lokaal niveau wordt beslist en er een nieuw soort samenleving komt die de couleur locale weer terugbrengt.

Mijn stelling is dat wij beter af zijn als wij af gaan komen van veel overheidsbemoeienis of het nu van de gemeente, provincie, regering of EU komt.

Mijn stelling is dat wij als collectief er heel andere overtuigingen op na gaan houden.

Mijn stelling is dat kinderen het zoveel leuker op deze wereld gaan krijgen, omdat er eindelijk oog en oor voor ze komt.

Mijn stelling is dat bejaarden veel langer gezond zullen blijven en veel minder zorg van de staat nodig hebben als ze maar liefdevolle aandacht krijgen van hun omgeving.

Mijn stelling is dat crisis veel kansen biedt om alles eens anders en beter te doen.

Rein Feenstra