Een mogelijk Grieks faillissement en de daaropvolgende exit uit de eurozone wordt een ramp voor Griekenland en een risico voor Europa. Doch volgens Arvind Subramanian, een senior fellow bij het Peterson Institute for International Economics, zou het wel eens anders kunnen uitdraaien.

Griekenland zou, buiten de eurozone, nog gevaarlijker kunnen zijn voor de eurozone dan er in, wanneer het land een voorbeeld wordt van hoe een failliete economie volledig kan herstellen buiten de monetaire unie.

De onmiddellijke gevolgen van een Griekse exit zouden uiteraard rampzalig zijn. Devaluatie en inflatie zullen in een eerste tijd de pan uitrijzen, terwijl kapitaal massaal het land uitvlucht. De overgang naar de drachme zou financiële chaos creëren en de fiscale besparingsmaatregelen zouden nog worden opgevoerd omdat Griekenland zelfs zonder interestbetalingen op de schuld met een overheidstekort zit.

De devaluatie van de nieuwe munt zou echter een proces in beweging zetten dat de Griekse economie terug kan doen groeien. Het is volgens Subramanian zelfs erg waarschijnlijk dat er na de Grexit niet enkel macro-economische stabiliteit, maar ook langdurige groei in het vooruitzicht liggen.

Het bewijs vindt hij in de ervaring van de landen die hun munt devalueerden tijdens de financiële crises van de jaren ’90 van vorige eeuw. Na een relatief korte economische krimp van één of twee jaar wisten deze landen hun problemen om te zetten in langdurige groei: Zuid-Korea groeide negen jaar lang met gemiddeld 6%, Indonesië met 5%, Rusland met 7% en Argentinië met 8%.

Er is dus leven na de (financiële) dood. Ook in Griekenland. De Griekse economie zou zich grondig kunnen heroriënteren op nieuwe exportindustrieën na een mega-ontwaarding. Hoe Griekenland er na het faillissement precies uit zal zien valt niet te voorspellen, maar de voordelen die gecreëerd zullen worden door de lage wisselkoers zijn onweerlegbaar.

Stel je voor dat de toestand in Griekenland tegen midden 2013 begint te verbeteren, terwijl de rest van de eurozone nog steeds in recessie zit, schrijft Subramanian. Kiezers in landen als Spanje, Portugal en Italië zouden niet blind blijven voor het succes van hun Griekse buren en zich beginnen af te vragen waarom zij de besparingen van Europa slaafs moeten blijven opvolgen.

Ook de Duitse politiek zou hiervan de gevolgen ondervinden. Tegenwoordig doet Duitsland het minimum om de eurozone in leven te houden. Als de euro verlaten een aantrekkelijker alternatief wordt, zal Berlijn de andere lidstaten een betere deal moeten aanbieden om te blijven.

Vandaag is Griekenland de paria van Europa die het verpest voor de hele eurozone. Maar als de situatie zich in de toekomst omkeert, en Griekenland het goed doet terwijl de eurozone lijdt, zullen velen de hele bestaansreden van de monetaire unie in vraag beginnen te stellen.

De Grieken lachen dan dus misschien echt laatst – en het hardst.