Zelfmoord en levensbeëindiging. Het is een controversieel onderwerp waarbij ook de kwetsbare plekken aangeraakt worden van gelovigen. “Hebben wij als mens recht om zelf te bepalen in hoeverre we wel en niet verder willen leven?”

Hoe confronterend dit onderwerp ook kan zijn, het is zeker aanwezig in de maatschappij.

Vooral jongeren en jongvolwassenen zijn een kwetsbare doelgroep die zich in de diepe emoties en gedachten kunnen ‘verliezen’.

Ik benoem al in een aantal blogs hoe de maatschappij, normen en waarden, groepsgeweten en individueel geweten onze gedachten kunnen vormen. Vooral in de kindertijd en pubertijd leert men in groepsverband af te tasten wat wel en geen wenselijk gedrag is.

Vaak kan er in die perioden een gevoel van ‘ er niet bij horen’ ontstaan. Afwijkend gedrag, of persoonlijkheid wordt namelijk niet altijd en overal gewaardeerd. Vooral jongeren leren om hun identiteit te vormen en neer te zetten, soms om aan te passen aan in hun ogen: ‘ wel wenselijk gedrag’.

Er zijn vanaf de jaren ‘ 70 ook grote groepen nieuwetijdskinderen op aarde gereïncarneerd. De voorlopers zijn vanaf de jaren “50 op aarde gekomen. Meer informatie hierover kunt u vinden op www.nieuwetijdskind.com .

Het is een groep van mensen die gevoelig zijn voor sferen en energie. Intuïtief heel goed kunnen voelen, gevoelig zijn voor veel prikkels van buitenaf. Het is echter ook een doelgroep die deze kwaliteiten eerst als last kan ervaren. Men was zich er niet van bewust dat men door die hooggevoeligheid ook veel energie van anderen, buitenaf, kon aanvoelen..

Vooral de mensen die op een manier zijn opgevoed als “niet zeuren of aanstellen, vooral doorgaan”. Dat was namelijk de manier van leven in het Vissentijdperk. Het leven, overleven stond voorop. Groepgeweten wat eeuwen geactiveerd was zonder dat daar enige verandering in kwam. Men nam DNA, gedragspatronen en karma over en dat kon jaren en jaren zo doorgaan.

Vaak zijn nieuwetijdsmensen opnieuw op aarde gereïncarneerd om deze patronen te transformeren. Ik heb ervaren en vind het prachtig om te zien hoe de kwaliteit van leven kan verbeteren als men zichzelf gaat (h) erkennen als persoon en ziel wie ze zijn. Als men van onbewust levend verandert in een bewust levend individu.

Ik heb regelmatig mensen ontmoet die suïcidale gedachten en gevoelens hadden. Het waren voornamelijk mensen die op een kruispunt van hun leven stonden. Ze voelden en ervoeren een soort leegte in zichzelf. Hadden wel mensen om zich heen, maar voelden zich toch eenzaam en onbegrepen. Een ander kenmerk die ook veel voorkwam was een laag gevoel van eigenwaarde. Zich niet waardevol voelen, wel onzeker, en daardoor geneigd zijn om manipulatief gedrag te gaan vertonen (of zich juist te gaan verstoppen achter hun ‘alles is goed’ masker).

Duidelijke kenmerken die te maken hebben met lagere trillingsfrequenties en in de bewustzijnsinformatie noemt men dat vaak ‘lagere zelf’ energie.

Ieder mens heeft een unieke missie in het leven. Echter, dat is lastig te (h)erkennen als er een depressie aanwezig is, of eerst situaties/zaken uit het verleden verwerkt dienen te worden.

In de film “Staya Erusa” die in 2006 uitkwam, waar onder andere Ronald Jan Hein aan meewerkte, wordt er heel mooi en helder uitgelegd hoe het bewustzijn en de ziel in verbinding staat met het lichaam. Ik vind dat zeker een aanrader voor een ieder om deze film te zien. (de pilot versie).

De ziel is op aarde gekomen om lessen te leren. De ziel heeft een rugzakje van herinneringen en lessen meegenomen en krijgt de tijd om deze lessen te leren, zich opnieuw te gaan herinneren. Soms kan het ook zo zijn dat de last die in een ander leven is opgedaan, zich in dit leven opnieuw uit, zodat het verwerkt kan worden.

De lessen zijn lessen die tijdloos zijn. Als de ziel besluit om uit het leven te stappen, blijven de geleerde lessen ‘staan’ , maar de lessen die nog geleerd mogen worden, zullen alsnog op een ander moment weer ervaren worden. And thats the wheel of life.

Maar hoe zit het dan met iemand die chronisch ziek is en helemaal niets meer kan? Als de lijdensweg zo groot is geworden dat kwaliteit van leven minimaal is?

Aan de ene kant vind ik het een goed initiatief dat er verenigingen zijn die dit onderwerp serieus nemen en samen met cliënten kijken naar hun situatie, en waar nodig actie ondernemen.

Vanuit zielsperspectief is er geen goed of fout.

Wat ik wel wil uitdragen is het volgende: Zelfmoordgedachten komen bij veel mensen wel ‘eens’ voor. Het kan een schakel zijn die te maken heeft met het kruispunt waar ze op dat moment voor staan. dit kan te maken hebben met een grote verandering in hun innerlijk, een groot rouw en verwerkingsproces waar ze NIEUW uit kunnen komen.

Aan de andere kant heeft eigenwaarde ook een grote betekenis. Ieder mens is waardevol en heeft zijn/ haar unieke eigenschappen. Laten we elkaar waarderen. Zie elkaar.

(H) Erken elkaar.

Liefde!

Namaste