Momenteel bevinden wij ons in een cruciale fase van onze evolutie waarin wij ons aan het bevrijden zijn van de uitwassen van ons op drift geraakte ego en onze nog onvolwassen mind. De jaren 2011-2012 zijn doorbraakjaren waarin ons menselijke bewustzijn fundamentele veranderingen doormaakt die ons in de komende jaren zullen leiden naar een meer eenheidsgericht bewustzijn. Hiermee zullen wij uiteindelijk boven ons conflictdenken uitstijgen en een toekomst creëren waarin wij met meer respect, harmonie en liefde met elkaar en met de aarde omgaan, vanuit de leidende gedachte dat we allen onderdeel zijn van één en hetzelfde grote geheel. Dit gaat echter niet vanzelf. Eric Huysmans houdt zichzelf en de lezer in een reeks artikelen een kritische spiegel voor met wat dit van ons allen vraagt. In dit deel gaat hij in op ons ego.

Lezingen over de thema's uit zijn boeken geeft hij op 24 mei in Harderwijk, 30 mei in Moergestel en 20 juni in Venlo. Zie www.sensability.nl

Ons afgescheiden ego

Wij bevinden ons thans in een cruciale fase van onze lange reis door het menselijke koninkrijk. We hebben met de 20^e eeuw een eeuw achter de rug waarin het menselijke lijden massale vormen heeft aangenomen. De twee wereldoorlogen hebben talloze slachtoffers gekost, maar hebben tegelijkertijd de weg geplaveid voor een ongekende toename in het aantal geïncarneerde zielen dat is afgedaald naar de fysieke aarde. Na de tweede wereldoorlog is dit aantal toegenomen van 2 miljard naar inmiddels 7 miljard.

Hoe is deze extreme toename te verklaren? Wat is er veranderd op aarde waardoor onze zielen zich hier zijn komen melden? Wat komen wij hier doen? Wat brengt ons in zo’n grote getale naar deze driedimensionale aarde met zijn grove dualiteit, waar het menselijke lijden zo nadrukkelijk door grote groepen gevoeld wordt?

De beste reden die ik kan bedenken is dat er momenteel een goede mogelijkheid moet zijn om een grote stap te maken in de ontwikkeling van ons bewustzijn, wat immers de betekenis van het leven is in de meest brede zin. En omdat het hoofddoel in deze vierde planeetronde van de aarde ligt in de ontwikkeling van ons emotionele bewustzijn, zal deze stap hierin gemaakt moeten worden. Deze constatering brengt mij bij ons ego. Ons ego is namelijk ons lagere zelf dat zich in zijn huidige staat vooral laat leiden door emoties. De hoofdreden dat wij in zo’n grote getale nu op aarde aanwezig zijn, moet dan ook liggen in de mogelijkheid om een doorbraak te realiseren in de werking van ons menselijke ego!

Ons ego verkeert in afgescheidenheid en dit leidt ertoe dat wij lijden. Ons menselijke lijden wordt veroorzaakt doordat we ons afgesneden voelen van onze bron en van het grotere geheel. De huidige staat waarin ons ego verkeert is het grootste obstakel om uit ons lijden te komen en onze afgescheidenheid op te heffen. Ons ego zit namelijk gevangen in een verduisterd bewustzijn. Daardoor hebben wij niet door dat wij in werkelijkheid een ziel zijn die tijdelijk de vorm heeft aangenomen van een uniek menselijk individu dat bezig is aan een ontwikkelingstocht naar een steeds hoger bewustzijn. In ieder leven daalt onze ziel af in een nieuwe set van lagere lichamen. Om dit tot een levensechte gebeurtenis te maken was, en is, het noodzakelijk dat wij ons telkens volledig vereenzelvigen met onze lagere lichamen. Zo denken wij bij iedere incarnatie dat wij ons fysieke lichaam zijn en dat de daarin rondspokende emoties en gedachten eveneens van onszelf zijn. Wij identificeren ons, met andere woorden, met ‘ons’ fysieke lichaam, en met ‘onze’ emoties en gedachten. En wij zijn de connectie met ons werkelijke zelf, onze ziel (en op een nog hoger niveau: onze monade), kwijtgeraakt.

Onze menselijke ziel ontleent zijn bestaansrecht aan zijn individualiteit. Dit maakt ons tot mens. Onze individualiteit en onderscheidingsvermogen zetten ons aan tot creatie. Met het groepsbewustzijn uit het dieren koninkrijk waren wij niet in staat tot individuele creatie. Als mens zijn wij dat wel. Hiervoor rust onze ziel zich in elk leven uit met een fysiek, emotioneel en mentaal lichaam. Ons emotionele lichaam wordt bestuurd door onze lagere persoonlijkheid, oftewel ons ego, en ons mentale lichaam door onze mind. In onze huidige staat van bewustzijn voeren onze emoties nog de boventoon en leveren deze een strijd met

de ratio van onze mind. Ons ego zit dus nog aan het roer en deze denkt vooral aan zichzelf. Wij zijn onszelf gaan zien als het centrum van het universum. En wij zijn onszelf gaan vereenzelvigen met ons ego. Ons ego is met andere woorden een eigen leven gaan leiden. Daarin is het doorgeschoten en een ongeleid projectiel geworden. Het heeft ons in zijn egoïstische geldingsdrang in een ijzeren greep genomen zonder dat wij ons daar bewust van zijn. In de huidige fase van onze evolutie is het van groot belang dat wij ons gaan ontworstelen aan ons ego en dat wij gaan beseffen wie wij in werkelijkheid zijn: een monade die is geëvolueerd tot een menselijke ziel in een causaal lichaam dat telkens incarneert in een fysiek, emotioneel en mentaal lichaam om daarin zijn bewustzijn te ontwikkelen naar steeds hogere niveaus.

In mijn boek ‘Doorbraak in onze Evolutie’ ga ik uitgebreid in op hierboven gebruikte termen als menselijk – en dieren koninkrijk, monade, planeetronde, het menselijke lijden en onze verschillende menselijke lichamen.

De egospelletjes

Doordat ons ego in onze huidige bewustzijnsstaat alleen aan zichzelf denkt, hebben al zijn acties als doel om er zelf beter van te worden. Om zijn egoïstische doelen te behalen, werkt ons ego volgens een vaste manier. Het speelt een aantal spelletjes. De Oneness University, het opleidingsinstituut van de Oneness Beweging van Sri Amma en Sri Bhagavan (zie afbeelding) in India, noemt dit de egospelletjes. Ons ego speelt in zijn huidige doen en laten altijd een of meer van deze spelletjes. Dit is zijn vaste manier van opereren. Hij kan niet anders. Als wij een stap willen maken in onze evolutie naar een hoger emotioneel bewustzijn, dan is het van groot belang dat wij deze spelletjes gaan onderscheiden en gaan doorhebben wanneer wij (lees: ons ego) ze spelen. Daarvoor moeten we uiteraard eerst weten welke spelletjes dit zijn. De Oneness University onderscheidt de volgende zes spelletjes:

Sri Amma en Sri Bhagavan, de oprichters van de Oneness Beweging.

1. Domineren, vermijden van dominantie

Ons ego wil voortdurend in controle zijn en bepalen wat er gebeurt. Het denkt dat te kunnen bereiken door situaties of personen te domineren. En als ons ego zich, andersom, gedomineerd voelt, dan probeert het van alles om onder die dominantie uit te komen. Dit varieert van het overnemen van de dominantie tot stilzwijgend protest, ontduikend gedrag, zwelgen in slachtofferschap, klagen, of sabotage.

2. Ik heb gelijk, de ander heeft ongelijk

Ons ego is overtuigd van zijn eigen gelijk. Zijn opponent heeft per definitie ongelijk. Zie hier de geboorte van conflict. Ons ego speelt zijn conflicten steeds op dezelfde manier uit. Zowel op het persoonlijke - als op micro -, meso - en macroniveau. Ieder conflict in deze wereld, of het nou tussen personen of tussen landen is, wordt geboren en aangedreven door het ‘gelijk/ongelijk spel’. Zolang één van beide partijen zich in zijn gelijk blijft verschansen, zal het conflict nooit worden opgelost. Ons ego vindt dat de ander eerst zijn gelijk moet opgeven voordat hij dit zelf zou willen overwegen. In deze impasse zit ieder (langdurig) conflict in onze wereld vast.

3. De ander ‘slecht’ of ‘fout’ maken

Ons ego identificeert een persoon met diens gedrag en speelt op de persoon. Het beschouwt de ander als ‘slecht’ als deze in zijn ogen verkeerd gedrag vertoont. Hierover gaat het zich beklagen. Meestal niet direct naar de ander (want dit durft het ego niet), maar naar derden of in zichzelf. Ons ego mokt, klaagt, roddelt of ontwijkt de ander. Medestanders in zijn beklag zijn altijd te vinden. Doordat het ego in iedere mens op dezelfde wijze werkt en de meeste mensen zich hiervan onbewust zijn, kan het dit spel via andere personen eindeloos blijven spelen.

4. Iets of iemand de schuld geven: ‘blaming’

Als ons ego ergens onder lijdt, wat nogal eens het geval is, zoekt het een schuldige. Het zoekt de oorzaak niet bij zichzelf en neemt geen verantwoordelijkheid voor zijn situatie. Het steekt veel meer energie in het zoeken naar schuldigen dan in het zoeken naar oplossingen, laat staan dat het kijkt naar zijn eigen aandeel in de situatie. Dit laatste doet ons ego niet en het lijkt niet te beseffen dat het hiermee al zijn kracht weggeeft en zich afhankelijk maakt van andere personen of omstandigheden. Het stelt zich op als slachtoffer en verwacht dat de externe factor verandert. Maar daar heeft het tot zijn grote frustratie geen invloed op.

5. ‘Covering up’, afdekken van de waarheid, liegen

Ons ego verstopt zich en zal zelden het achterste van zijn tong laten zien, tenzij het zijn zelfbeheersing verliest. In dat geval heeft het zijn frustraties er al uitgegooid voor het er erg in heeft. Maar zolang het de zaak onder controle denkt te hebben, zal het poppenkast blijven spelen en bedekken wat er werkelijk voor hem speelt. Ons ego is niet in staat om onverbloemd en neutraal, dus zonder emoties, te zeggen wat er IS.

6. Zelfrechtvaardiging

Ons ego is een meester in het rechtvaardigen van zijn gedrag. Het verzint allerlei redenen om iets wat het heeft gedaan, of juist heeft nagelaten, goed te praten. Het heeft de neiging om zich hier in uit te leven via het zeer uitvoerig vertellen en herhalen van allerlei verhalen.

De kosten van de egospelletjes

Deze egospelletjes leiden tot veel problemen, zowel op persoonlijk - als op wereldniveau en op alle tussenliggende niveaus. Ze leiden tot de strijd en de conflicten waar we met zijn allen al zolang in verkeren. Wij hebben niet door dat het ons ego is die zijn spelletjes speelt wanneer we egoïstisch bezig zijn en alleen aan onszelf denken. We denken dat wij dit zelf zijn, omdat wij ons identificeren met ons ego. Maar in werkelijkheid zijn wij een ziel, ons Ware Zelf, en die speelt geen spelletjes. In onze huidige evolutiefase dompelt onze valse identificatie met ons ego ons onder in diens overwegend contraproductieve en destructieve spelletjes. Dit houdt ons af van werkelijke groei, van datgene waar onze ziel voor gekomen is. Het is dus van groot belang om uit de greep van ons ego te komen en de oorspronkelijke creatiefunctie van ons Ware Zelf, onze ziel, weer in ere te herstellen.

Om dit te realiseren dienen we allereerst te gaan beseffen wat het spelen van deze spelletjes ons eigenlijk kost. De kosten van deze spelletjes zijn namelijk niet gering. Het zijn geen ‘win-win’ -, maar ‘verlies-verlies’ spelletjes! Ons ego verkeert in de illusie dat het iets wint als het dominant is over de ander, of als het zijn gelijk haalt, of door het spelen van de andere spelletjes. Maar in werkelijkheid is ons verlies veel groter dan de vermeende ‘winstpunten’. Aan de spelletjes kleven namelijk de volgende prijskaartjes:

1. Verlies van energie: ons vermoeid en onvoldaan voelen.
2. Verlies van vitaliteit: ons uitgeblust en leeg voelen.
3. Verlies van (levens)vreugde: ons somber en depressief voelen.
4. Verslechtering van relaties met anderen: ons afgescheiden en eenzaam voelen.
5. Verlies van vrijheid (van expressie): het sterven van het verlangen van onze ziel.
6. Afnemende gezondheid op fysiek -, emotioneel -, mentaal - en zielsniveau.

Al deze verliespunten leiden uiteindelijk tot een algeheel verlies van welbevinden. We gaan ons door de egospelletjes steeds ongelukkiger voelen!

In het volgende deel ga ik in op hoe we ons van de egospelletjes kunnen bevrijden.