Gegroet medereizigers !

De steeds krachtiger indalende lichtenergieën zorgen ervoor dat wij momenteel pal voor een monumentale verschuiving staan die zal gaan plaatsvinden. Deze verschuiving zal zich steeds sterker laten gelden met het openen van het 11.11.11 portaal. Door het openen van het portaal zal het voor tal van lichtwerkers mogelijk worden om uit de illusie van de derde dimensie te stappen... waarna anderen steeds vlugger zullen volgen. Het zal ook het startpunt worden van de langverwachte aarde veranderingen. Het licht is dan zo krachtig geworden op Aarde dat het duister zich niet langer zal kunnen verhullen.

Om het verhaal dat volgt te kunnen volgen is het misschien handig om eerst onze voorgaande nieuwsbrieven te lezen (indien je dit nog niet zou hebben gedaan)... http://www.tweelingziel-verbinding.info/pages/sub/63009/Leven_in_onvoorwaardelijkheid_.html en http://www.tweelingziel-verbinding.info/pages/sub/63599/11_11_11_De_poort_van_.html.

Alles is illusie in onze 3D wereld... en wij zullen alle illusies en gehechtheden dienen los te laten, nodig om mee de Ascentiesprong van Gaia te kunnen maken die zal plaatsvinden in 2012.

Vanuit onze tweelingziel-verbinding beleven wij dit proces van ontwaken doorheen onze beider levens. Als alles in onze wereld een illusie is, dan geld dit ook voor het tweelingen-concept. Het is inderdaad zo, dat de ziel zich opsplitste in een mannelijk en een vrouwelijk deel om het spel van illusie en afgescheidenheid met zichzelf te kunnen spelen. De twee afgesplitste delen zijn daardoor doorheen hun verschillende incarnaties steeds op zoek naar dat deel dat hen terug zal complementeren. Daarom dat wij ons steeds weer verliezen in de anderen rondom ons omdat wij daar onze heelwording weer denken te vinden en te beleven. Maar de ander laat ons steeds weer een spiegel zien, waar wij ons nog aan vastklampen vanuit angst en onzekerheid. Wij zijn daarom steeds in conflict met onszelf en de anderen om ons heen. Het conflict zal pas stoppen als wij totaal niet meer klampen, pleasen en manipuleren en de heelheid terug in onszelf gevonden hebben. Indien je een grote mate van heelheid in jezelf gerealiseerd hebt zal je tweelingziel in je leven verschijnen.

Je zult dan voor de eerste maal in je leven een relatie vanuit gelijkwaardigheid gaan ervaren en delen. Maar ook hier zit nog een illusie aan vast. Want zelfs je tweelingziel kan jou niet de veiligheid geven die je nog denkt nodig te hebben, bewust of onbewust... om je comfortabel in een relatie te voelen. Een tweelingziel-relatie wordt vanuit gelijkwaardigheid geleefd en daardoor weet iedere partner dat hij/zij zelf verantwoordelijk is voor zijn emotioneel ongemak, veroorzaakt door zijn/haar wonde. Het is niet zo, dat als je je tweelingziel ontmoet hebt je de ideale droomrelatie voor jezelf hebt geschapen. Wij (Jan & Patricia) ervaren dat de tweelingzielrelatie een laatste opstap is, nodig om helemaal los te komen van de illusie van de derde dimensie. In onze nieuwbrief; 'Leven in onvoorwaardelijkheid... de weg naar Ascentie' hebben wij ons persoonlijk proces geschetst waar wij momenteel doorgaan. In onze laatste nieuwsbrief; ' 11.11.11... De poort van persoonlijke Ascentie' schetsen wij het grotere plaatje waarin dit proces zich afspeelt. Des te dichter wij het 11.11.11 portaal naderen des te duidelijker worden onze volgende stappen die wij dienen te nemen tussen ons beiden. 2011 staat energetisch in het teken van het loskomen van de illusie en dit zal mogelijk worden op 11.11.11. Je dient daarvoor zelf alle illusies in jezelf hebben opgelost om te kunnen worden verankerd in het 5D veld.

Wij zijn een laatste conditionering, of noem het een onvrijheid, die nog tussen ons heerst aan het transformeren naar onvoorwaardelijke liefde. 2010 Was voor ons het jaar dat wij ons opende voor diepere waarheden en deze integreerden in onze levens... nodig om de volgende stap te kunnen nemen in 2011... het loskomen van de illusie op het vlak van de persoonlijkheid. 2012 staat in het teken van Ascentie op planetair vlak.
Twee jaar geleden herkenden wij en ervoeren wij elkaar als een eenheid. Dit was een ogenblikkelijke gebeurtenis waar niets aan vooraf ging dat liet blijken dat dit stond te gebeuren. Een grote week later wisten wij door het lezen van het boek van Patricia Joudry... 'Tweelingzielen' dat wij elkaar herkend hadden als zijnde tweelingziel. Nu zit er op het concept of op het woord 'tweelingzielen' een verkleuring, net zoals op het woord God en seksualiteit. Deze verkleuring heeft te maken met een idealisering van het concept tweelingzielen. Wij krijgen veel reacties binnen van mensen die zeggen hun tweelingziel te hebben ontmoet. In praktisch alle gevallen is het voor hen onmogelijk om te gaan samenleven met hun tweelingziel. Het is als een pijnlijk droomideaal dat buiten hun bereik blijft. De ontnuchterende les hierin is; dat ook je tweelingziel je niet die droomrelatie kan schenken die je nog steeds diep binnen in jezelf koestert. Het is en blijft een geprojecteerde afhankelijkheid aan iets buiten jezelf.

Wij beiden weten dat wij een tweelingziel zijn. Maar tegelijkertijd staat de benaming tweelingziel ons ook in de weg in de ervaring die wij gezamenlijk delen. En dit juist vanwege de idealiserende verkleuring die hierop zit. Door een ervaring te gaan benoemen en die daardoor in een gekleurd hokje moet passen kan het gaan werken als een onvrijheid waar je je aan wil blijven vastklampen. Dit is ook wat wij tussen ons beiden voelen gebeuren. Na onze herkenning zijn wij twee jaar later in feite bijna onmerkbaar terug in een afhankelijkheid ten opzichte van elkaar terecht gekomen. Door die afhankelijkheid verdwijnt ook langzaam maar zeker het gevoel van eenheid in onszelf en in het delen tussen ons beiden in het gevoel van vrijheid. Vooral ik, Jan, heb hier nog een grote wond opzitten.

Het is de eeuwenoude wonde van partnerschap en seksualiteit zoals eerder beschreven in een nieuwsbrief. Wij zijn hierdoor met ons beiden door een pijnlijk maar ook louterend proces van onthechten aan elkaar gegaan. Het proces gaat nog steeds door. Maar voor ons beiden is het duidelijk geworden dat wij daarvoor een tijd uit elkaar dienen te gaan om elkaar terug de eigen ruimte te geven. Doordat Patricia terug haar eigen ruimte inneemt in alle vrijheid want ook zij heeft hierin geen keuze meer... voel ik mij hierdoor bedreigt. Ik was onmerkbaar op haar gaan leunen om een veilige en exclusieve relatie met haar te delen. Door haar beweging ging ik mij steeds onveiliger en kwetsbaarder voelen. In het begin deed ik mijn uiterste best om in haar beweging mee te gaan... en dit enkel en alleen om haar niet te verliezen... om dat wat geweest was niet te verliezen. Want de afgelopen twee jaar hebben wij een heerlijke open relatie met elkaar gedeeld. Dit was nodig om onze site op te zetten en een integratie van de verschillende inzichten mogelijk te maken. Des te sterker ik trachtte vast te klampen aan dat wat geweest was, des te heftiger en pijnlijker werd mijn proces. Op een bepaald moment werd alles wat Patricia deed voor mij een bedreiging... ik liep steeds op mijn tenen uit schrik voor de volgende (denkbeeldige) confrontatie. Ik ging mij daardoor in alles onzeker en geïrriteerd voelen. Ik besefte hierin steeds dat ik het zelf was die dit veroorzaakte in mijzelf... maar ik voelde mij onmachtig om hier iets in te veranderen.

Ik klampte mij vast aan wat geweest was en durfde de sprong in het onbekende niet maken. Ook al projecteerde ik mijn onmacht en afhankelijkheid niet op Patricia, toch werd de situatie energetisch tussen ons onhoudbaar. Ik voelde hoe ik mijzelf en haar begon te verstikken in mijn vastklampen. Hierdoor viel onze verbinding helemaal weg en werd mij pijnlijk duidelijk wat ik aan het doen was. Ik besefte dat ik mijn gehechtheden aan haar volledig diende los te laten. Ik kan dit voor mijn gevoel enkel doen door haar innerlijk en uiterlijk helemaal te gaan los laten. Ik besloot om apart te gaan slapen en een week naar België te gaan. Ik laat los en ben bereid om te laten gebeuren wat de bedoeling is. Die eerste stap was de moeilijkste, maar na die eerste nacht alleen... voelde ik mij terug meer stromend en in mijn kracht komen staan. Door mijn bereidheid om Patricia los te laten en haar te respecteren in de keuzes die zij maakt ontstond er terug ruimte en verbinding tussen ons. Onvoorwaardelijke liefde kent geen afhankelijkheden en beperkingen.

De diepe eenheid die wij twee jaar geleden met elkaar ervoeren zullen wij pas terug met elkaar gaan ervaren als wij alle afhankelijkheden en conditioneringen die ons in deze van elkaar gescheiden houden, hebben getransformeerd naar ongeconditioneerde liefde... maar ook deze gedachte dien ik in feite los te laten omdat ze mij nog steeds in het veld van afgescheidenheid kan houden. Wij dienen tussen ons beiden de sprong in het onbekende te nemen en alles los te laten wat ons nog aan elkaar bindt in onvrijheid . Het kost ons alles wat wij dachten te zijn van elkaar... en toch is deze sprong in het totale loslaten van elkaar nodig om in volledige eenheid met onszelf te kunnen gaan leven zonder nog langer in afhankelijkheid te gaan met de ander. De tweelingziel-verbinding die wij delen zorgt daardoor voor het opruimen van onze laatste afhankelijkheden aan elkaar in het stuk van partnerschap en seksualiteit. Ik weet dat als ik los kom van al mijn afhankelijkheden ik weer volledig in mijn kracht zal staan en hierdoor eenheid in mijzelf en met de anderen om mij heen zal kunnen ervaren... niet eerder.

Tot zover ons verhaal... wij gaan nu een week fysiek uit elkaar en ontmoeten elkaar weer op 11.11.11. Wij gaan deze sterrenpoort tegemoet ontdaan van alle partnerschap illusies en maatschappelijke illusies... zonder enig inkomen, zonder geld. Je moet wel veel humor hebben om zoiets te kunnen doen... haha;-)  

Een heerlijk ontwaken!

Bevrijd, Verspreid en Verbind !

Jan & Patricia www.tweelingziel-verbinding.info