Aidan Dwyer liep door een bos en bedacht: als ik nou zonnepanelen installeer zoals bomen takken en blaadjes maken? Hij ontwierp vervolgens een zonneboom. Tot ieders verrassing bleek deze 20% meer elektriciteit te genereren dan een reguliere zonne-installatie. In de wintermaanden genereerde de boom zelfs 50% meer elektriciteit.

De 13-jarige Aidan maakte gebruik van de Fibonacci reeks bij het ontwerpen van zijn zonneboom. Dit is een al lang bekende serie van getallen die je vaak tegenkomt in de natuur, zoals bij slakkenhuizen, madeliefjes en zonnebloemen. Ook de manier waarop bomen vertakken kan met behulp van de Fibonacci reeks beschreven worden.

De reeks bezit interessante eigenschappen en verbanden met onder andere de gulden snede. De manier waarop de reeks van Fibonacci gedefinieerd is, is een voorbeeld van wat in de wiskunde een recursieve definitie genoemd wordt. Dit betekent dat de elementen vastgelegd worden op basis van één of meer voorgaande elementen.

Het patroon en de corresponderende ratio’s komen overal in de natuur voor en Aidan testte de theorie met behulp van de formule op basis van zijn observaties. Eerst keek hij hoe vaak boomtakken zich afsplitsen en hoe ver ze van elkaar af staan.

Om te achterhalen waarom ze zich op deze manier afsplitsen bouwde hij met behulp van de reeks van Fibonacci een klein zonnepaneel waarbij hij de cellen op specifieke intervallen en hoogten van elkaar plaatste. Hij vergeleek vervolgens de output met identieke cellen die op een rij worden geplaatst.

De studie leverde Aidan in de Verenigde Staten een voorlopig patent op, en zijn ontwerp heeft de aandacht van de zonne-energie industrie.