Ik begin maar met schrijven. Doe ermee wat je wilt. Vind ervan wat je wilt denken. Of lees het anders lekker niet. Ik zou het zelf niet gelezen hebben; vanmorgen of gisteren. Ik was mezelf even helemaal spuugzat. Nu word ik weer nieuwsgierig naar wat ik te vertellen heb. Of liever gezegd; wat er weer in verbinding ontstaat als ik niet alleen hoor maar ook luister. Als ik niet alleen kijk maar ook zie. Ongemerkt was ik weer uit mijn eigen baan geslingerd. Compleet ontaard en ver weg bij mezelf vandaan. Het moet hilarisch geweest zijn om mezelf van een afstandje gezien te hebben. Ik kon het niet zien, want ik keek niet. Nu kan ik er weer om lachen. Hallo, ik ben er weer, terug van weggeweest. Waar waren we gebleven? Oh ja: gewoon hier.

Toekomst voorspellen
Nog steeds lopen er subtiele draadjes van angst en frustratie door mijn systeem. Maar ze mogen er zijn. Het verplettert me niet meer. Wel blijf ik nog even diep zuchten door de dag heen. Mijn ego geeft zich maar met moeite gewonnen. Is het absoluut niet eens met bepaalde dingen, vindt dat het nu allemaal wel lang geduurd heeft en snakt naar iets van houvast of zekerheid. Een soort van ‘wie gaat mij redden’-syndroom. Maar er is niemand die mij komt redden. Toch ben ik niet alleen. Ik ben het die in de illusie van afscheiding en eenzaamheid verkeert. Die zichzelf de laatste paar dagen ontzettend kl*** heeft gevoeld. Zo dat lucht op.

Geen woord uitbrengen
Ik had het ook niet verwacht maar na vrijdagavond – na mijn eerste Live Column nota bene! – kwam de man met de hamer. BAM! In mijn beleving was het een helse vuurproef. Ik zat op die bank en om me heen een kring van 13 toehoorders. Een mooi getal: 13. Een heilig getal ook. Het kon me niet schelen. Ik zat daar op die bank en ik was ontzettend nerveus. Al die lieve ogen die me aankeken. Wat verwachtten deze mensen van mij? Ze kwamen voor mij immers. Ik had geen tekst voorbereid. Het stroomde voor mijn gevoel moeizaam en mij was aangereikt dat het zich vanzelf zou wijzen. Je hebt een eerste keer nodig om voor later een referentiekader te kunnen hanteren om te kijken wat er beter wat er anders kan voor een volgende keer. Uhhh alles kon beter en anders?

Pauze!
De locatie was top: op landgoed Beukenrode in Doorn. Het Malena-team heeft een prachtig centrum middenin de bossen. Vogeltjes die floten, de wind die met de bladeren aan de takken speelde en een zachte suizende melodie voortbracht. Heel rustgevend. Voor de anderen dan. Ik was zo druk bezig met ‘het goed te doen’ dat ik compleet was vergeten zoiets simpels als een pauze in te lassen. Dat was dan ook één van de dingen die ik na afloop als feedback kreeg. Maar ook hadden de mensen graag even de tijd gehad om met elkaar te praten en elkaar beter te leren kennen. Het is natuurlijk leuk om naar mij te luisteren, maar er zijn ook nog andere interessante mensen! Dat is dan ook iets wat de volgende keer anders gaat: pauze, ruimte om van de natuur te genieten en elkaar.

Pleaser bovendrijven
Waar we allemaal in het leven mank op gaan is het kweken van verwachtingen. Natuurlijk had ik ongemerkt een bepaalde verwachting over deze avond. Maar… het liep totaal anders. Wat me dwarszat in de eerste dagen erna was dat ik het gevoel had dat ik mensen had teleurgesteld. Op een gegeven moment voel je in een kring bepaalde groepsprocessen op gang komen. Dan komt de pleaser in mij naar boven drijven. Ik die het iedereen naar de zin wil maken. Maar dat gaat nou eenmaal niet. Ik moest erop vertrouwen dat iedereen voor zichzelf een prachtige reden had om naar mijn eerste Live Column te komen. Soms komen we voor iets maar blijkt een geschenk zich in een hele andere hoedanigheid voor te doen dan we aanvankelijk dachten.

Dicht bij mezelf
Zo gold het in ieder geval voor mij. Ik heb er gigantisch veel van geleerd. Vooral om dicht bij mezelf te blijven. Dat is wat ik niet deed. Ook al probeerde ik het wel. Maar dicht bij jezelf proberen te blijven is net zoiets als dat je besluit nu eens te gaan scheppen vanuit liefde. Wat ik had voorgenomen die avond te vertellen, was iets waar ik nog middenin zat. Het grijze gebied tussen ‘iets doen’ en iets ‘laten gebeuren’. Het laatste is hoe het hart werkt en dat eerste is hoe ons ego is gewend te opereren. Bij schepping en creatie denken wij voornamelijk aan hoppa in actie komen, de boel voorbereiden, controle uitoefenen iets met onze wil beheersen en een bepaalde kant op sturen. Maar de wilsenergie stroomt moeiteloos naar buiten als we ons in de basis verbinden met onze hartenergie. Met dat wat IS. Zonder oordeel, zonder verwachtingen, zonder het labeltje ‘goed en fout’, ‘dat wel en dat niet’.

Bewustzijn van Licht
Wat ik erg mooi vond aan de avond – en volgens mij is dat ook de essentie van de Live Column – is dat iedereen (niemand uitgezonderd!) het lef had om zichzelf kwetsbaar op te stellen. Dus de interactie onderling en de aanvullingen vanuit mijn perspectief, ‘zorgden ervoor (dit zeg ik niet zelf) dat er een prachtig energetisch lichtkleed werd geweven dat tot diep in de cellen van ons lichtlichaam doorwerkt en allerlei processen in onszelf op gang brengt. Processen die ons uitdagen nog meer met het bewustzijn van Licht te gaan werken. En dat is Tessa, wat jij op deze avond aan de mensen hebt meegegeven. Juist omdat het niet perfect was, ging het perfect. Iedereen – of die persoon het nu leuk vond of niet – is met een deel van zichzelf geconfronteerd wat nodig was om aan te raken.  Het is aan die ander om dat te zien en er vervolgens iets mee te doen. Je hebt het goed gedaan. Maak je geen zorgen.’

Stiltes
Hè lekker: de verbinding is er weer. De dingen beginnen weer te stromen. Bedankt. Nu kan ik zeggen dat dit alles mij zelfvertrouwen heeft gegeven. Ik vind het altijd leuk om mensen over mijn passie te vertellen, en zo goed en kwaad als het ging, is dit vrijdagavond ook gelukt. Ik weet zeker dat ik een volgende keer nog meer vertrouwen heb dat het goed is. Erger dan dit kan het immers niet worden. Haha. Dat zegt mijn ego dan hè! 

Bewustzijnsrevolutie
Dus ja; we gaan gewoon door met de Live Columns. De volgende keer is Wiljo er ook bij. De eerstvolgende is in september. Dus wat je dan kunt verwachten? Het thema is waar ik op dat moment doorheen ga, dat kun je dan lezen in ongeveer de laatste drie columns. Dan merk je wel aan je gevoel of je er zelf bij wilt zijn. Als mij wordt aangereikt dat ik met een thema moet werken, dan maak ik dat wel kenbaar. Maar voor nu zijn er geen vaste kaders. Wat ik eerst dacht te moeten doen – ook met mijn columns – is dat ik mensen meer iets praktisch voor zichzelf zou moeten meegeven. Maar als je wilt weten hoe je in de praktijk je eigen bewustzijnsrevolutie op gang brengt, zijn er genoeg boeken die je kunt lezen. Ik ga je dus niet vertellen hoe het moet. Maar ik deel met je hoe ik het doe. En jij deelt jouw proces met ons.

Droom die uitkomt
Mijn rol is om jou te inspireren. Niet meer en niet minder. Ik hoef je geen kant-en-klare-brokken aan te reiken. Of te zeggen hoe het moet. Dat is aan jou. Wel kan ik tijdens een Live Column het gevoel hebben dat ik iets tegen je moet zeggen. Dat kan dan overkomen als ongevraagd advies, maar misschien is dat jouw verborgen geschenk op dat moment. Ook anderen reiken dingen aan vanuit hun gevoel. Als het niet bij jou resoneert, nou dan is het niet voor jou bedoeld. Heeft de ander misschien niet gereageerd vanuit zijn hart. Dan kun je het bij de ander laten. C’est ca.

Je gelooft het misschien niet: maar ik krijg steeds meer zin in de volgende Live Column! Het is een deel van een droom die uitkomt. Misschien heel anders dan ik aanvankelijk had gedacht, maar daarom juist des te leuker!

Liefs Tessa