De Banken en Multinationals bezitten op het ogenblik alle straten, stations, de waterleiding en het elektriciteitsbedrijf.

Op al die straten hebben ze het maximum aantal hotels neergezet. De speler (u en ik) moet, iedere keer als hij op een straat komt te staan, het maximum betalen. De Kalverstraat en het Spui kosten bij een bezoek een vermogen, maar zelfs de Dorpsstraat vol met hotels doet je financieel helemaal leeglopen. Je dankt god op je blote knieën als je een keer op Vrij Parkeren komt. Helemaal blij ben je als in de gevangenis terechtkomt, want dan mag je een paar beurten overslaan. Het kleine beetje inkomsten wat je ontvangt als je langs AF komt moet je gelijk weer inleveren bij de eerste de beste tussenstop. Bij een Kanskaart of het Algemeen Fonds kun je af en toe een beetje geld krijgen toegestopt, maar voor hetzelfde geld kan je ook een boete moeten betalen of extra belasting.

Nieuwe spelregels.

Iedereen is het spel zat en wilt ermee stoppen. Het geld is op dus je zou klaar moeten zijn.  Vroeger was het zo dat je had verloren als je geld op was. Maar dat mag tegenwoordig niet meer. De banken en multinationals hebben namelijk nieuwe spelregels bedacht. Het is verboden om te stoppen met het spel. Ook al bezit je niets meer, je bent verplicht om toch door te spelen en steeds weer opnieuw geld te lenen voor hetgeen je moet betalen bij je volgende gooi met de dobbelstenen.

Haha.

Ja inderdaad om te lachen. Het vervelende is dat dit in de “echte” wereld zo ongeveer de huidige spelsituatie is.

Iedere nieuw geboren Nederlandse baby heeft ongevraagd al een schuld van 23 duizend euro.