Zelfs economische cijfers zijn niet meer zaligmakend. Daaraan wordt steeds minder vertrouwen ontleend. Meten is niet langer weten.

Column René Tissen

Japan
De Japanse wetenschapper Michio Kaku beschrijft de actuele situatie in zijn land als stabiel maar zeer kwetsbaar: “the situation is stable in the sense of hanging by your fingernails”. De hele Japanse samenleving houdt momenteel de adem in. Tokio is een stad van aangeslagen mensen die het even helemaal gehad hebben. Alle ogen zijn gericht op de kerncentrale in Fukushima. Zal die het houden? Zo niet, dan breekt voor Japan een moeilijke tijd aan. Maar ook voor de hele wereld. Voorlopig gaat dan namelijk alle lucht eruit in de betekenis van het vertrouwen van mensen in hun persoonlijke en gezamenlijke toekomst. Als Fukushima direct na de aardschok en de tsunami ‘gegaan’ zou zijn, dan was er op dat moment een acute en wereldomvattende vertrouwenscrisis ontstaan.

Libië
Ook Libië kan aanleiding geven tot het plotseling wegvallen van vertrouwen. Als de westerse coalitie onder inspiratie en aanvoering erin slaagt om binnen een paar dagen de overwinning uit te roepen, is er niet veel meer aan de hand. Dan zal menigeen zich op de borst slaan vanwege het lesje dat Europa de dictator Kadaffi heeft geleerd. Wordt het echter een grondoorlog in Libië, of een ander soort gewapend conflict, dan verdwijnt ook in Nederland het vertrouwen in onze toekomst als sneeuw voor de zon. Want op een groot, uitdijend en onbeheersbaar conflict in het Midden-Oosten zit niemand te wachten, al was het alleen maar vanwege de negatieve gevolgen voor de wereldeconomie.

De een z’n brood...
Zoals altijd zijn er ook nu weer financiële goeroes die hun kansen ruiken naar aanleiding van de ellende van anderen. Zo is er Warren Buffett, die Japan als jachtgebied ziet om enkele grote ondernemingen voor een prikkie te kunnen bemachtigen. Tegen zo’n voorstander van cowboykapitalisme is geen kruid gewassen. Ook in het Midden-Oosten zijn al koopjesjagers actief, een weinig vertrouwenwekkend beeld.

Europa
Gek genoeg is ons vertrouwen in de goede afloop van de Europese crisis door Japan en Libië even op het tweede plan terecht gekomen. Het boeit op dit moment niet dat Portugal op omvallen staat en dat ook Ierland en Griekenland eigenlijk als verloren moeten worden beschouwd. De maatregelen die door Europa worden genomen in het kader van het permanente crisismechanisme –en de enorme garantstellingen die in dat verband ook door Nederland zijn afgegeven- worden voor kennisgeving aangenomen. De crisis blijft een ver-van-onze-bedshow, totdat de pijn weer acuut wordt.

Amerika
In Amerika is momenteel zelfs sprake van herstel van vertrouwen. Dat bleek onder andere gisteren toen minister Geithner van financiën aankondigde voor een bedrag van 142 miljard dollar aan giftige hypotheken terug te zullen verkopen aan Wall Street, uiteraard tegen een lagere prijs dan het aankoopbedrag (dat al onrealistisch hoog was). Het verschil komt voor rekening van de Amerikaanse belastingbetaler. Zijn aankondiging werd als een teken van herstel van de economie gezien. Terwijl het opnieuw een steunmaatregel voor de financiële sector is. Wie houdt nu wie voor de gek?

Weten is vergeten
Zelfs economische cijfers zijn niet meer zaligmakend. Daaraan wordt steeds minder vertrouwen ontleend. Meten is niet langer weten. In Engeland loopt de inflatie scherp op. Omdat de centrale bank eerlijk rapporteert. In Amerika doet Bernanke alsof er niets aan de hand is. Wie weet nog wat waar is?
P.s. de beurzen blijven maar omhoog gaan. Niet snel, maar wel gestaag.