Ieder jaar ben ik blij als de vogeltjes beginnen te fluiten en de kro-kusjes (zoals mijn dochter zo lief zegt) beginnen te ontluiken. Maar dit jaar ben ik op een of andere manier extra blij met de komst van de lente! Jippie!!! Ik smacht naar zon en warmte op mijn huid, dagen die langer licht zijn en de prachtige bloesems van de Magnoliaboom. Ook verlang ik naar actie, succes en het verwezenlijken van mijn intenties. Dat komt goed uit: niet in januari maar in maart met de Lente Equinox is het tijd om je intenties voor het ‘nieuwe jaar’ te zetten. ‘Daarboven’ hadden ze hiervoor een bijzonder idee.

Kriebeltje 

Ik sta voor de deuropening en ik ben bijna ‘binnen’. Nog even en het wordt zicht- en tastbaar voor mij. Dat zei mijn club zondagavond tegen me. Ik voelde de hele dag al een soort kriebeltje dat ze met me wilden praten. Dat ze echt een urgente boodschap hebben komt niet vaak voor. Meestal vraag ik ze zo vaak om de laatste nieuwtjes dat ik iedere dag up to date ben. Maar dit keer hadden ze drie A4-tjes tekst voor mij en ik was er stil van. Ik moest het zelfs een paar keer teruglezen om de wijsheid en de dieperliggende boodschappen goed te kunnen begrijpen. Wat dat betreft is één hele vurige wens van mij al aan het uitkomen.

Ongeduld

Je moest eens weten hoe vaak ik naar ons hemelgewelf heb gekeken en de intentie heb uitgesproken dat ik méér contact wil. Dat ik ‘ze’ wil zien, horen, voelen. Als puber verlangde ik al intens naar de mystieke ervaringen van het leven en voelde ik een zekere jaloezie naar mensen, die net zo makkelijk met engelen en gidsen spraken als met de buurman. Dat wilde ik ook! Zeker toen ik in 2006 mijn passie voor sterrenmensen ontdekte, kon het mij niet snel genoeg gaan. Ik wilde ook contact met energievormen in andere dimensies. En wel NU.

Telephatisch contact 

Maar ja ik zat toen nog veels teveel in mijn denken en mijn ego had nog de touwtjes in handen. En daarboven laten ze zich echt niet dwingen hoor. Als je wilt deelnemen aan hun wereld, zul je je aan hun spelregels moeten houden. Dus er was nog een hoop werk te doen. Bovendien was ik niet snel tevreden. Op een gegeven moment lukte het mij om telepathisch contact te maken (2008). Nou als je me een paar jaar geleden zou hebben verteld dat ik in mijn hoofd zou kunnen praten met energievormen in het universum, dan zou ik gedacht hebben: ‘Als ik dat toch eens kan meemaken, dan ben ik helemaal tevreden.’

Nee hoor. Mijn ervaring is: als je eenmaal van het sterrenstof hebt gesnoept, dan wil je alleen maar méér, méér, méér. Ik zal je eens een grappige boodschap uit 2009 voorlezen:

‘Laten we je even ferm toespreken. Jij zeurt steeds over contact. Jij verlangt steeds naar contact. Je bent af en toe een klein kind dat met haar voeten op de grond stampt om haar wil door te drijven. Prima. Ga je gang daarmee. Als jij dat wilt, dat vinden wij allemaal oké. Maar wij kunnen daar niets mee. Het is alsof jij zegt: ‘Ik heb geen contact met jullie.’ En daarmee houd jij je eigen werkelijkheid in stand. Wij slaan dat gade vanaf de overkant en we kunnen er niets aan doen. Denk jij dat we in zo’n situatie toenadering zoeken en dat kleine kind – dat eigenlijk zo eigenwijs is om ons te ontkennen – haar zin te geven? Natuurlijk niet! Als jij je gedraagt als een klein en onvolwassen kind, dan kunnen wij niets anders dan afwachten totdat jij klaar bent om onze geschenken te ontvangen.’

Ik ben die ik zeg te zijn 

Ik ben nu een paar jaar verder en ik moet zeggen: mijn wens op dat vlak begint meer en meer uit te komen. Zeker de laatste maanden groeit mijn bewustzijn met de snelheid van het Licht en ervaar ik zoveel bijzondere dingen. Ik zal zo een bijzondere ervaring delen, die in relatie staat met het zetten van intenties voor het nieuwe jaar. Momenteel voel ik me als een klein kind als het gaat om het zichtbaar worden van nieuwe wegen op het gebied van werk. Vanmorgen nog, stond ik te stampvoeten onder de douche. Maar vooral om mezelf een peper in mijn achterwerk te steken om niet de moed te verliezen. Niet weg te zakken in neerslachtigheid en wanhoop. Deze column? Je mag best weten dat het me moeite kost om hem te schrijven. Maar… ik geef niet op. Ik schrijf deze column en het is tevens een stok achter de deur voor mezelf: ‘Ik ben die ik zeg te zijn en ik ervaar wat IK zeg dat IS.’

Angst of Liefde? 

Laat dat ook voor jou een aanmoediging zijn. Laten we onszelf vooral niet verliezen in de illusie. Niets in onze wereld is echt en alles heeft de betekenis die WIJ eraan geven. Vraag je dus niet af waarom iets jou overkomt, maar vraag jezelf af welke betekenis JIJ eraan geeft. Wat zegt het jou? Wat leert het jou? En hoe biedt het jou de kans om het beste uit jezelf naar boven te halen? Waar ga jij voor kiezen: angst of liefde? Daar gaat het in essentie om. Het valt absoluut niet mee om in deze ‘virtual insanity’ te leven. Ook ik laat me af en toe nog meeslepen. Vooral door mijn eigen gedachten. Mijn angsten.

Witte ruimte 

Maar ik voel me ook gezegend, vooral door daarboven. Ik krijg zoveel beelden te zien en zulke mooie boodschappen te horen, nu moet ik alleen zelf nog de daad bij het woord voegen. De realiteit zichtbaar maken waar ik in geloof. Tegenwoordig bevind ik mij in een witte ruimte als ik ga mediteren. Niet bewust, maar ik was daar gewoon ineens. En nu kom ik daar steeds terug. Ik hoef maar een knip met mijn vingers te geven en ik ben daar. Ik merk een soort ritueel op als ik ‘binnen kom’. Dan lig ik eerst op een witte tafel en krijg ik een  energiebehandeling. Daarna nemen ‘ze’ me mee naar een hele grote witte ruimte, met een groot scherm. Daarop wordt van alles geprojecteerd. Fascinerend!

Daar ga ik jullie nog heel veel over vertellen, vermoed ik. Ik heb het idee dat dit mijn thuisbasis is, van waaruit ik steeds meer mag leren over het universum en over wie ik ben. en wat er allemaal gaande is in onszelf en de wereld om ons heen.

Lente Equinox 

Gisteren zat er een begeleider naast me en we zaten ‘eerste rij’. Voor onze neus het immens grote scherm, alsof ik in Pathé Cinema zat. Gisteren was het 21 maart; Lente Equinox. Voor de Maya’s en allerlei andere natuurvolken het moment om intenties neer te zetten voor het nieuwe jaar. Onze kunstmatige kalender geeft aan dat we dit in januari moeten doen, maar in feite klopt dit helemaal niet met het natuurlijke ritme van het universum. Misschien dat het daarom ook wel bij ‘goede voornemens’ blijft bij velen. We besluiten het in ons hoofd, maar we voelen het niet met ons hart. Ik zou je nog veel kunnen vertellen over onze kunstmatige kalender en onze ‘gestolen tijd’ maar ik heb goed nieuws: ik werk ook aan een boek.

Paradijselijke omgeving 

Dat was één van de eerste dingen die ik op dat grote witte scherm voorbij zag komen toen mijn begeleider aan mij vroeg wat mijn intenties zijn voor het nieuwe jaar. Hij vroeg me om alles te visualiseren wat ik me voor het komende half jaar (dus t/m 21 september 2011) maar kon bedenken wat ik vanuit mijn hart wil creëren. Dus ik liet van alles de revue passeren. Het was een leuk spelletje! Dit was mijn ‘virtual reality’. Toen ik dat had gedaan, toen liepen we samen naar ‘buiten’. Ik bevond me ineens in een soort paradijselijke omgeving, met een prachtige blauwe lucht en het groenste gras dat ik ooit in mijn leven heb gezien en natuurlijk groeiden daar: kro-kusjes. Hij vroeg me om eerst even goed te aarden en te stampvoeten. Heel hard. Daarna moest ik visualiseren dat mijn kruinchakra een bundel licht ontving vanuit de kosmos, wat zo de aarde in stroomde.

Het was tijd om weer naar binnen te gaan. Maar eerst kreeg ik een hele duidelijke instructie.

‘Tessa, als je zo naar binnen gaat is het niet langer 21 maart 2011 maar 21 september 2011. Onthoud dat goed! In de zaal zitten allemaal lichtwezens, dit zijn jouw onzichtbare begeleiders in jouw aardse wereld. En jij gaat voor de zaal staan en je laat hen op het witte scherm zien wat jij het afgelopen half jaar hebt gecreëerd met hun hulp. Laat alles zien tot in detail. Wie ben je, wat doe je, hoe voel je je, wat heb je bereikt en zelfs hoeveel geld er op je bankrekening staat. Spreek in de tegenwoordige tijd. Vanuit de wetenschap dat het zo IS.’

Bomvol lichtwezens 

Toen ik naar binnen ging was ik verbaasd: de hele zaal zat bomvol met allemaal lichtwezens. Ik had me nooit gerealiseerd dat er zoveel energieën voor me aan het werk zijn daarboven. Zij helpen me de juiste mensen, middelen, situaties etc. aan te trekken in het leven. Ik heb precies gedaan wat me was opgedragen en ik bevond mij compleet in september 2011. Ik voelde hoe het is om meer dan genoeg geld op mijn bankrekening te hebben, ik voelde hoe het is als je je eigen boek bijna klaar hebt, ik voelde hoe het is om te kunnen terugblikken op zoveel leuke projecten waaraan ik heb meegewerkt, ik voelde hoe het is om nog meer te groeien in bewustzijn en mezelf meer te herinneren van mijn oorsprong. Het was hemels =)

Virtual Insanity 

Na afloop van mijn ‘Power Point’-presentatie (dat leek het wel) heb ik iedereen bedankt voor alles wat ze voor me doen en gedaan hebben. Dat voelde vooral als belangrijk: om al die helpers die zich zo hard voor mij inspannen enorm te bedanken. Alle aanwezigen in de zaal lieten een daverend applaus horen. Daarna was het klaar. Mijn meditatie zat erop. Ik mocht weer ontwaken in mijn ‘virtual insanity’. Dat bedoel ik gekscherend hoor. Maar je mag best weten dat het even een domper was dat het weer gewoon 21 maart 2011 was. De aardse realiteit kwam me ineens zo weerbarstig voor. Zo… echt. Ik moest echt even omschakelen. Gelukkig is er dan mijn lieve dochtertje die me een glimp geeft van de hemel.

Fijne dag! 

Vandaag – dinsdag 22 maart – is er weer een nieuwe dag. Ik had vanmorgen even de neiging om weg te glijden in mijn eigen misère, maar ik ben er weer. Ik ben de schepper, ik bepaal!!! Als ik naar buiten kijk zie ik dat het belooft een zonnige dag te worden. Ik ga er een fijne dag van maken. Dat wens ik jou ook toe.

Liefs Tessa