In ons zonnestelsel bevindt zich nog een planeet. Deze planeet wordt de 12e planeet genoemd en heeft een omlooptijd van 3600 jaar en beschrijft een elliptische baan door ons zonnestelsel. Wezens van deze planeet zijn vanuit de Sumerische en later andere mythologieen bekend als 'de Goden/Anunnaki'.

 We spreken inmiddels over vele vele duizenden jaren geleden. Na eerst waarschijnlijk diverse verkenningsvluchten te hebben uitgevoerd op Aarde ontdekten ze dat de Aarde vol zat met goud en andere grondstoffen en mineralen. De Goden vestigden (kolonisatie) zich op deze planeet en de werkersklasse ging aan de slag om deze grondstoffen te delven en terug te brengen naar hun thuiswereld Marduk, Nibiru, de 12e Planeet.

Moet je je voorstellen dat het voor een buitenaards ras wat gewend was aan een andere atmosfeer en zwaartekracht op een gegeven moment toch wel zwaar werd om hier aan de slag te zijn op deze planeet. Dit resulteerde in een opstand en de Goden legden hun werktuigen neer en eisten dat er een oplossing voor dit probleem gevonden werd. Na grondig overleg besloten de Goden door middel van genetische aanpassingen (toevoeging van hun eigen DNA aan de alreeds bestaande voorrassen van het mensenras - Homo erectus) een werkerras, slavenras te creeeren die voor hun het zware werk konden doen (Homo sapiens). Dit resulteerde in de Adam, een verzamelnaam voor het nieuwe ras. Enki die het in tegenstelling tot Enlil goed voor had met de mens besloot in zijn wijsheid dit ras zo te maken dat het zich ook kon voortplanten en tot meer in staat was dan alleen arbeid en het opvolgen van bevelen. Zijn werkterein was een Eden-hof in Afrika waar zijn laboratorium gevestigd was. Tot deze plaats wordt ook het moederras van de mensheid teruggeleid.  Mogelijk waren er vele hoven van Eden verspreid over de Aarde met kassen, laboratoria, opslagloodsen, landingsplaatsen, you name it. Mogelijk had hij de mens iets te inteligent gemaakt en bezat de oorspronkelijke Adam een 12 strengen DNA wat later weer teruggebracht werd naar een 2 strengen DNA.

Op een goede dag, of beter gezegd een kwade dag besloten een groep van de Goden dat ze nu ook wel is naar de Aarde wilden om te zien hoe het daar was en zogezegd even er tussenuit te gaan. Dit resulteerde in de geschiedenis van Genesis 6 dat de Zonen der Goden de dochters der mensen namen waaruit een halfgoden ras ontstond. Toen hun thuisplaneet weer langskwam was het afgelopen met de lol en de zondvloed kwam over de aarde doordat de wateren uit de hemel op de Aarde neerregenden en de atmosfeer drastische veranderde en mogelijk minder leefbaar werd voor de Goden. Enki was wel zo vriendelijk een groep mensen te waarschuwen en te helpen te overleven wat resulteerde in de verhalen over de Ark van Noach. 

Na de vloed werd er besloten de mensheid te helpen zich weer op te bouwen en te voorzien van kennis. Let wel dit is het verhaal in een notendop (want het is veel uitgebreider), beschreven over een periode van minimaal 400.000 jaar en mogelijk veel langer.

In de daarop volgende duizenden jaren begonnen de halfgodfen te regeren over de Aarde beschreven in de vele mythologieen en de mensheid verspreide zich over de Aarde. Uiteindelijk trokken ook de halfgoden zich terug en werd het koningschap ingesteld als vertegenwoordigers van de mensheid die verantwoordelijkeid moesten afleggen aan de Anunnaki Goden. Mogelijk dat een deel van hen meer genen van de Anunnaki erfden waardoor de Goddelijke bloedlijnen ontstonden en het Goddelijke recht van koninschap en het Goddelijk recht om te mogen heersen. Of de Goden de Aarde ooit echt verlaten hebben is nog maar de vraag. Theorieen gaan dat ze zich teruggetrokken hebben onder/in de Aarde in afwachting van de komst van de Twaalfde Planeet maar ondertussen wel verantwoordelijk zijn voor de vele technoligische snelle (versnelde) ontwikkeling van de menselijke beschaving de afgelopen 6000 jaar.

Het werk van Zecharia Sitchin

Onzin ? Nee, allemaal echt en niet uit de duim gezogen. Het staat beschreven in de Sumerische mythologie beschreven op duizenden gevonden kleitabletten. Een mythologie veel ouder dan die beschreven in het boek Genesis wat hier slechts een slap aftreksel van is. Als expert op het gebied van oude talen en kenner van de geschiedenis en archeologie van het Nabije Oosten werd Zecharia Sitchin als wetenschapper in 1947 gevraagd een aantal Sumerische klei-tabletten te vertalen die opgegraven werden tussen 1903 en 1914 in de heuvels van Karach, tussen Nineve en Nimrod. Hij kwam daarbij tot conclusies anders dan die van zijn 'westerse' collega wetenschappers.

Zecharia Sitchin zag in dat het niet over fictieve wezens ging wanneer er gesproken werd over Anu, Enki en Enlil en de vele andere Goden (dezelfde maar dan met andere namen) maar over wezens (Goden) van vlees en bloed en dat het ging om daadwerkelijke geschiedschrijving. De teksten van de tabletten beschrijven een beschaving waaruit onze beschaving is ontstaan. (*1). Dit was voor Sitchin de aanleiding voor verder onderzoek in vele andere bronnnen waaronder de bijbel, het Enuma Elish (het scheppingsepos) en in vele andere oude geschriften. Inmiddels heeft hij meer dan 2000 tabletten/rollen vertaald en betrokken bij zijn werk. Zijn eerste conclusies en bevindingen van bijna 30 jaar onderzoek leidde in 1976 tot de publicatie van zijn boek de Twaalfde Planeet. In dit artikel zal ik verder ingaan op de diverse onderdelen hierboven genoemd en links geven zodat je je verder kan verdiepen in de geschiedenis van de Goden en de Mensheid.

De geschiedenis van ons zonnestelsel

Het Enuma Elish, Tiamat en Nibiru
De geschiedenis van ons zonnestelsel wordt verteld in het Enuma Elish, het Babylonische scheppingsverhaal waarvan de eerste kleitabletten werden gevonden in 1849 in Irak. Het scheppingsverhaal in het Enuma Elish vertoont opmerkelijke gelijkenisssen met het scheppingsverhaal in Genesis alleen die van het Enuma Elish is veel ouder. Ze bestaat uit 7 tabletten die overeenkomen met de 7 scheppingsdagen uit Genesis en net als met de 7e dag van rust in Genesis is het zevende tablet gewijd aan de verheerlijking van de Babylonische godheid en zijn verrichtingen. Ook de volgorde van schepping komt overeen en zowel in het Enuma Elish als in Genesis beraadslagen de Goden over het creeren van de mens. Het Enuma Elis beschrijft de periode voor de schepping als 'when above, the sky or heights had not been named, and below the earth had not been called by name': toen in de hoogten de hemel nog geen naam had en beneden, de vaste grond (de Aarde) nog niet geroepen was.

In het Enuma Elish worden de verschillende planeten aangeduid als Goden die in een epische strijd met elkaar verwikkeld waren. Ten tijde dat de Aarde nog niet bestond was er tussen Mars en Jupiter een planeet genaamd Tiamat ongeveer ter grootte van Uranus. Een vreemde planeet genaamd Nibiru, waarschijnlijk afkomstig van buiten ons zonnestelsel (dwaalplaneet) en waarschijnlijk dus ontsnapt uit een ander zonnestelsel werd gevangen in de zwaartekracht van ons zonnestelsel en veroorzaakte onder andere het kantelen van Uranus, en Pluto werd een apparte planeet in een baan om de zon daar waar het voorheen een maan van Saturnus was. Ook oefende het een grote zwaartekracht uit op de diverse planeten in ons zonnestelsel.

De manen van Nibiru botsten met Tiamat en later botste Nibiru zelf met Tiamat. De brokstukken van Tiamat vormden de Astroide Gordel en mogelijk diverse kometen en losse astroiden en het restand werd geslingerd in een baan om de Zon en werd de planeet Aarde met nog een maan van Tiamat die ons huidge maan werd. Nibiru vestigde zich in een tegendraadse elliptische baan om de Zon (Apsu) van onderen opkomend door de Astroide Gordel tussen Mars en Jupiter in een omloopttijd van 3600 jaar waarmee 1 Nibiru jaar dus gelijk staat aan 3600 Aarde jaren. Een andere naam voor Nibiru was Marduk. Hiermee was de 'Schepping van Hemel en Aarde"'een feit. Let wel, we hebben het hier over gebeurtenissen zo'n 4,6 miljard jaar geleden.

De brenger van het Leven
Door de botsingen van Tiamat met Nibiru wordt Nibiru aangeduid als de brenger van 'het levenselixer' of 'de zaden van het leven', waardoor de evolutie op Aarde in gang werd gezet. Volgens fossiele vondsen was er de eerste 600 miljoen jaar geen leven op Aarde (het toenmalige Tiamat). Ongeveer 4 miljard jaar geleden begon het eerste leven te onstaan waarna het zich in een rap tempo begon te ontwikkelen zodat er ineens gesproken kon worden in termen van miljoenen ipv miljarden jaren als het gaat om de ontwikkeling van het leven hier op Aarde.

Lees verder: wereldgeheimen.nl