- Neem jij ook alleen dat wat je echt nodig hebt?
- Hoeveel van jou mannelijke en vrouwelijke energie 'gebruik' jij, en hoe zet jij deze in?
- Hoe tevreden ben jij met het leven dat je leeft?
- Hoeveel taken tegelijk kun jij aan?
- Hoe 'scherp' is jou (in)zicht?

Vervolg van De tweede taak

Voor de tweede taak die Psyche door Aphrodite op arrogante en beledigende wijze krijgt opgedragen, moet zij een rivier oversteken naar een bepaalde weide en daar plukken verzamelen van de gouden vacht van de rammen die daar grazen. Ze dient voor het vallen van de avond terug te zijn, anders wacht haar de dood.

Psyche moet hiervoor heel veel moed, en zelfs overmoed tonen, wil zij deze gevaarlijke taak kunnen volbrengen. De rammen zijn namelijk erg woest. Opnieuw zakt de moed haar in de schoenen en denkt zij aan zelfmoord. Ze gaat naar de rivier die haar van de weide waar de zonnen-rammen grazen, scheidt en wil zichzelf daarin verdrinken. Maar net op het kritieke moment begint het riet aan de oever van de rivier tegen haar te praten en geeft advies.

            Het riet, het bescheiden gewas dat groeit waar water en land elkaar raken, vertelt Psyche dat zij de rammen niet in volle daglicht moet benaderen om hun wol te verzamelen. Als ze dat zou doen, zouden de rammen haar onmiddellijk aanvallen en dit zou haar dood betekenen. Ze moet in de schemering de plukken wol verzamelen die in de doornstruiken en de laaghangende takken van een groepje bomen zijn blijven hangen. Zonder dat de rammen haar opmerken, zal ze daar genoeg van de gouden vacht kunnen vinden om Aphrodite tevreden te stellen. Psyche krijgt dus het advies niet direct op de rammen af te lopen en plukken van de gouden vacht met geweld te veroveren. De rammen zijn erg gevaarlijk wanneer zij op deze manier worden benaderd. Ze moet deze gevaarlijke, agressieve, stijfkoppige beesten indirect benaderen.

            Mannelijkheid komt op een vrouw vaak ramachtig over als de tijd is aangebroken dat zij iets van dat aspect in zichzelf dient te verwezenlijken. We kunnen hierbij denken aan een zeer vrouwelijke vrouw die aan het begin van haar leven staat en naar de moderne maatschappij kijkt in de wetenschap dat zij daarin een plek zal dienen te veroveren. Ze vreest dat ze onder de voet gelopen zal worden, of gedood, of dat zij haar eigen persoonlijkheid zal verliezen door het ramachtige karakter van de patriarchale, wedijverende, onpersoonlijke maatschappij waarin we leven.

            De ram vertegenwoordigt een groot, instinctief, mannelijk, elementair aspect dat zich onverwachts in een persoonlijkheid kan aandienen en deze daardoor kan overweldigen. Dit is een ontzagwekkende en bovennatuurlijke ervaring die vergeleken kan worden met het verhaal van de brandende braamstruik. Het gaat hier om krachten uit de diepten van het onderbewuste die het bewuste ego kunnen overweldigen wanneer zij niet op de juiste wijze worden gehanteerd.

            In de mythe ontvangt Psyche uitvoerige aanwijzingen om de kracht van de ram op de juiste wijze te benaderen. Zij moet niet op het heetst van de dag in zijn nabijheid komen, maar in de schemering. En ze moet de plukken wol verzamelen die aan de takken en twijgen zijn blijven hangen en ze niet direct van de ram afplukken.

Maar al teveel moderne mensen denken dat macht verkregen wordt door een handvol wol van de rug van een ram te plukken en als de zon hoog aan de hemel staat in triomf terug te keren. Omdat macht een tweesnijdend zwaard is, is het verstandiger er slechts van te nemen wat wij werkelijk nodig hebben en dit zo voorzichtig mogelijk te doen. Als we te weinig macht tonen, zullen we ons leven lang achtervolgd worden door de stemmen van onze ouders die nog in ons innerlijk weerklinken. Als we echter te veel macht naar ons toe trekken, kunnen we onvoorzichtig worden en door ons gedrag een spoor van verwoesting achterlaten.

            Schrijver en therapeut John Sanford merkt op dat als een jong mens drugs gebruikt, zijn ego wel eens niet sterk genoeg kan blijken om de geweldige innerlijke ervaring die hij beleeft aan te kunnen. Daardoor kan het ego ernstig worden beschadigd. Hij neemt de kracht van de ram dan direct, of in te grote hoeveelheden, tot zich.Wij als moderne mensen, zowel mannen als vrouwen, grijpen naar een ram van omvangrijke afmetingen die zich tegen ons kan keren en ons kan verpletteren. Onze mythe waarschuwt ons de macht die we nodig hebben te pakken, ons te ontzeggen wat we niet nodig hebben en een balans aan te brengen tussen macht en verbondenheid.

            De gedachte dat zij slechts de achtergebleven plukjes logos, dus de mannelijke rationele, wetenschappelijke energie, van de takken mag halen is voor een moderne vrouw waarschijnlijk onverdraaglijk. Waarom zou een vrouw maar zo weinig van dit aspect mogen nemen? Waarom kan ze de ram niet gewoon tegen de grond werpen, zijn vacht nemen en triomfantelijk vertrekken zoals een man dat doet?

            Delila deed dit inderdaad en wierp zich daarmee in een machtsstrijd.. Zij liet een spoor van vernietiging achter. De mythe van Psyche vertelt ons dat een vrouw de benodigde mannelijke energie voor haar doeleinden kan verkrijgen zonder een machtsstrijd te voeren.

Zij hoeft niet in een Delila te veranderen en een Simson te vermoorden om macht te verkrijgen. Dit stukje mythologie roept bij moderne mensen een belangrijke vraag op: hoeveel mannelijke energie hebben we nodig. Ik denk dat daar geen grens voor aan te geven is. Het is goed als een vrouw zich met haar vrouwelijke identiteit blijft vereenzelvigen en haar mannelijke energie uitsluitend ziet als een instrument dat zij bewust kan aanwenden wanneer dat nodig is. Datzelfde geldt voor een man.. Hij kan net zoveel vrouwelijke energie toepassen als hij wil zolang hij een man blijft die zij vrouwelijke kant gebruikt.

Te veel van het een of teveel van het ander kan voor grote problemen zorgen.

De derde taak

Aphrodite kan haar ogen niet geloven als zij ontdekt dat Psyche genoeg van de gouden vacht heeft weten te verzamelen. In haar woede besluit ze Psyche dit keer een absolute nederlaag te bezorgen. Ze vertelt haar dat ze een kristallen bokaal moet vullen met water uit de Styx, een rivier die van een hoge berg naar beneden stort, in de aarde verdwijnt, en weer naar de hoge berg terugstroomt.. Het is een rivier die immer rondstroom en steeds naar de bron terugkeert. Hij verdwijnt in de diepte van de hel en stroomt weer terug naar de hoge rotsen. Deze rivier wordt door gevaarlijke monsters bewaakt, en er is geen enkele plek waar je dicht genoeg bij het water kunt komen om ook maar de kleinste bokaal te vullen..

Ook deze keer stort Psyche weer in, maar nu is ze zelfs zo verslagen dat ze niet eens meer kan huilen.

Dan verschijnt er als bij toverslag een adelaar van Zeus. De adelaar had Zeus goede diensten bewezen tijdens een zekere amoureuze episode. Tussen de adelaar en Zeus bestaat dus een hechte vriendschap. Zeus, die nu bereid is zijn zoon Eros openlijk te beschermen, vraagt de adelaar om Psyche hulp te bieden. De adelaar vliegt naar de wanhopige Psyche en vraagt om de kristallen bokaal. Hij vliegt naar het midden van de stroom, dompelt de bokaal in de gevaarlijke wateren, vult hem en brengt de beker veilig bij Psyche terug. Haar taak is volbracht.

            De rivier is de rivier van leven en dood. Hij stroomt hoog en laag, Van de hoge bergen naar de diepten van de hel. De stroomversnellingen in de rivier zijn verraderlijk, de oevers zijn glibberig en steil. Als je de rivier te dicht nadert, zou je gemakkelijk meegesleept kunnen worden en in het water verdrinken of op de rotsen te pletter slaan.

Deze taak vertelt ons hoe een vrouw zich tegenover de enormiteit van het leven dient op te stellen. Ze mag slechts één bokaal water nemen. Een kenmerk van de vrouwelijke manier om iets aan te pakken en één ding tegelijk doen en dit dan ook goed doen.

Ze kan rustig een tweede, derde of zelfs tiende taak op zich nemen, maar ze dient één bokaal tegelijk te nemen en alles in de juiste volgorde uit te voeren.

Het vrouwelijke aspect van een menselijke psyche is wel eens omschreven als bewustzijn dat zich op meerdere dingen richt. De vrouwelijke natuur wordt overspoeld door een scala aan mogelijkheden die het leven biedt en voelt zich tot allemaal, en soms ook tot allemaal tegelijk, aangetrokken. Een mens kan echter niet zoveel dingen tegelijk doen of zijn. We dienen een keus te maken uit de mogelijkheden die ons worden geboden, want sommige zijn nu eenmaal niet te combineren. Net als de adelaar die een panoramische blik heeft, dienen we naar de grote rivier te kijken, onze aandacht op een bepaalde plaats te richten en dan één bokaal water eruit te nemen.

            We horen tegenwoordig regelmatig de kreet: goed is goed, maar meer is beter. Als we ons leven naar deze uitspraak richten, zijn we in gedachten alweer op zoek naar iets anders. We zijn niet in staat tevredenheid te ervaren, omdat we het plezier van vandaag in de schaduw stellen van onze plannen voor de toekomst.

            Onze mythe vertelt ons dat het voldoende is wanneer we een kleine hoeveelheid van iets in volle bewustzijn tot ons nemen. De dichter wijst ons erop dat wij de wereld kunnen ervaren in een korreltje zand. We kunnen ons op één aspect van het leven richten, of op één ervaring, ons daarop concentreren, deze volledig in ons opnemen en tevreden zijn. Daarna kunnen we ons richten op het volgende dat op ons pad komt en steeds één stap tegelijk zetten.

De kristallen bokaal is de beker die het water des levens bevat. Kristal is heel breekbaar en zeer kostbaar. We kunnen het ego van de mens vergelijken met de kristallen bokaal. Het kan worden gevuld met een kleine hoeveelheid water uit de grote rivier des levens.

Als we het ego, net als de bokaal, niet met de grootste voorzichtigheid behandelen, zal de prachtige maar verraderlijke rivier het verbrijzelen. Het is belangrijk om met de blik van een adelaar goed in te schatten op welke plek en op welke manier wij uit de rivier kunnen putten. Het ego dat poogt iets van het onmetelijke onderbewustzijn het bewustzijn te tillen, doet er goed aan slechts één bokaal water uit dit onderbewuste te putten, omdat het anders kan worden overweldigd en de bokaal wordt verbrijzeld.

Dit bevat de waarschuwing dat wij niet al te diep in het onderbewuste moeten afdalen om ons gehele leven in kaart te brengen. We kunnen beter één bokaal water tot ons nemen dan een hele vloedgolf waarin wij wellicht verdrinken.

            De aardgebonden mens kan in de verpletterende, kolkende verwarring naar beneden kijken en het gevoel krijgen hier op geen enkele wijze grip te kunnen krijgen. Vanuit dit beperkende gezichtspunt krijgt zij geen goed beeld en zal zij geen helder perspectief kunnen ontwikkelen. Op dit punt dient zij gebruik te maken van haar adelaarsblik, die een veel breder perspectief biedt en de grote

stroom des levens kan overzien. Als de oever van de rivier te glibberig blijkt, kan zij met haar adelaarsblik een andere ingang vinden. In het licht van onze ambitie lijkt dit wellicht slechts een klein stapje vooruit, maar voor onze persoonlijke groei blijkt dit onontbeerlijk.

            Bijna iedereen wordt van tijd tot tijd overweldigd door de veelheid van ons moderne leven. Zelfs als wij iedere dag onze taken vervullen en ons niet te veel zorgen maken over de taken van morgen. Dan is het goed om onze adelaarsblik te gebruiken en niet meer dan één bokaal tegelijk te nemen.

De vierde taak

De vierde taak van Psyche is de belangrijkste en tevens de moeilijkste van allemaal. Maar weinig vrouwen bereiken deze staat van ontwikkeling. De taal waarin het wordt gebracht klinkt wellicht vreemd en afstandelijk. Als deze taak je niet aanspreekt, laat haar dan voor wat zij is en werk aan datgene wat bij jou past. Voor de vrouwen die deze vierde taak op zich willen nemen, is de informatie die onze mythe geeft van onschatbare waarde.

            Aphrodite legt ook deze keer een taak op die voor een gewone sterveling onmogelijk is uit te voeren. Als we uitsluitend op onze eigen kracht deze taken zouden moeten volbrengen, zouden we geen enkele taak overleven, zeker deze niet. Steeds verschijnt echter een helper die door de goden gezonden wordt en die het ons mogelijk maakt de taak uit te voeren.

            De vierde taak is de laatste test die Psyche voor Aphrodite moet afleggen. Zij krijgt de opdracht naar de onderwereld af te dalen en Persephone, de godin van de onderwereld, de meest verborgene van alle godinnen, de eeuwige jonkvrouw, de koningin der mysteriën, een vaatje van haar schoonheidscrème te vragen dat zij dan vervolgens bij Aphrodite dient af te leveren.

Psyche ziet in hoe onmogelijk deze taak is. Ze gaat naar een hoge toren waar zij van af wil springen om zo aan haar afschuwelijke lot te ontkomen..

            Juist de toren waar Psyche haar toevlucht in heeft genomen, geeft haar de instructie die zij nodig heeft. Maar wat een eigenaardige instructie! Ze dient zich naar een verborgen plek te begeven en daar op zoek te gaan naar de ingang van de Hades. Deze voert naar een ongebaande weg die leidt naar het paleis van Pluto, de god van de onderwereld. Psyche dient niet met lege handen op weg te gaan, twee muntjes tussen haar tanden klemmen en voldoende zelfbeheersing tonen om verscheidene moeilijke proeven te doorstaan. Voor de tocht door de Hades dien je een prijs te betalen en het is van wezenlijk belang je goed voor te bereiden..

            Psyche vind de ongebaande weg, daalt af naar de rivier de Styx en ontmoet een manke man die op een kreupele ezel rijdt die beladen is met takken.. Er vallen een aantal takken op de grond en Psyche buigt zich zonder nadenken edelmoedig voorover om de takken voor de manke man op te rapen. Het is haar verboden dit te doen, omdat het haar energie kost. Zij dient deze te bewaren voor de moeilijke taak die haar te wachten staat. Dan komt ze bij de opgelapte boot van Charon, de veerman, die een van haar muntjes vraagt voor haar overtocht naar de Hades.

Welke vrouw kan langs de drie vrouwen van het lot lopen en niet stilhouden om deel te nemen aan het weven van het lot?

Lees volgende week of Psyche het red.

Verzorgd door Elisabeth Kellerman

Dit deel, alle vorige en opvolgende delen zijn terug te vinden op de sites www.star-people..nl .

Het verhaal over Psyche Deel I - De reis begint

Het verhaal over Psyche deel II - De eerste kennismaking

Het verhaal over Psyche Deel III - Het huwelijk met de dood

Het verhaal over Psyche Deel IV - De bewustwording

Het verhaal over Psyche Deel V - De alledaagse-dingen-liefde

Het verhaal over Psyche Deel VI - Terug naar je innerlijk zelf

Zie ook op deze site de tien delen over de innerlijke man 'Het Parcivalverhaal'.

Herken je bij jezelf de rode draad en wil je er aan werken maar vind je het moeilijk, dan kun je op de sites http://www.innerquest.nl/ en/of http://welpro.vpweb.nl/ hulp of een verdiepingscursus vinden die je hierbij kan helpen.

Bron: Boekje "Zij/Hij" schrijver is Robert A. Johnson, uitgever Kosmos-Z&K Uitgevers BV/ Servire, Utrecht, ISBN-9021595303 (is helaas alleen nog tweede hands te koop).

De voorstellingen komen onder andere van http://www.wikipedia.nl/  en Afbeeldingen van parcival .