Grenzen stellen, grenzen bewaken, grenzen afbakenen, grenzen trekken, niet over elkaars grenzen gaan, grenzen verleggen, grenzen bevriezen, er zijn grenzen… Terwijl de hele wereld bezig is met te onderstrepen waar de grenzen liggen, lijkt het mij een beter idee om grenzeloos te worden. Ik weet wel dat er grenzen zijn, maar ik weet ook dat de meeste grenzen relatief zijn. Vanuit het heelal gezien, zijn er geen landsgrenzen. Vanuit een menselijk perspectief is er geen verschil tussen een moslim en een hindoe. Vanuit een spiritueel perspectief is het idee van begrenzing en afgescheidenheid absurd.

Ik begrijp wel waarom we behoefte hebben aan grenzen; we willen ons veilig voelen. Maar het is de vraag of dit de beste manier is om jezelf te beschermen. Grenzen moet namelijk worden bewaakt. Er is altijd wel iemand die over jouw grens gaat. Zo wordt iedere grens uiteindelijk een bron van spanning. Wie een bord omhoog houdt met de tekst ‘Ik ben een christen’ (Amerikaan, homo, vul maar in), zal altijd iemand ontmoeten die er een tomaat tegenaan wil gooien.

Je kunt degene die tegen jouw hokje aantrapt terechtwijzen of straffen. Je kunt hem ook dankbaar zijn dat hij je de kans biedt om je vrij te maken, om je grenzen te verleggen. Dat wil niet zeggen dat je je geloof, nationaliteit of geaardheid hoeft kwijt te raken. Wat je kwijt kunt raken, is je fanatisme, je onverdraagzaamheid, je arrogantie, je overgevoeligheid. Je angst, dus. Zo wordt je ergste vijand je beste vriend.

Wie zichzelf echt wil beschermen, doet er verstandig aan grenzeloos te worden. Hoe? Door iedereen die over je grenzen gaat van harte welkom te heten. Dat betekent niet dat je je voortaan laat beroven, verkrachten, misbruiken. Het betekent dat je de pijn die een ander jou aandoet, ziet als signaal: daar ligt mijn grens. En als uitdaging: daar kan ik groeien. En als geschenk: dank je wel!

Grenzeloos zijn betekent transparant zijn. Volkomen open en accepterend naar jezelf toe, naar de ander, naar het spel van leven en naar God. Niets te verliezen, niets op te houden, niets te verdedigen. Natuurlijk is dit een proces. Je bent niet van de ene op de andere dag verlicht. Maar zie het niet als een proces, dan duurt het te lang. Je hoeft niet ieder afzonderlijke pijnpunt op te lossen. Je kunt ook in één keer een knop omzetten. De knop van zelfrespect. Je laat je niet meer bevuilen.

De essentiële les voor wie vrij en veilig wil zijn, is dat je – naast het feit dat je anderen niet moet kwetsen – jezelf niet moet (laten) kwetsen. Veel mensen doen niet anders dan hun onverwerkte verdriet, boosheid, afgunst, angst, teleurstelling, hebzucht et cetera op anderen projecteren. Als je niet grenzeloos – transparant – bent, zuig je dit gif op als een spons. Iedere blokkade van de ander brengt er een in jou teweeg. Voor je het weet, heb je je de pijn van de ander eigen gemaakt en verzuip je samen in het moeras van onverwerkte pijn.

Het is niet genadeloos om je los te maken van de pijn van anderen. Het is zelfs de grootste genade. Als je los blijft van de emotie kun je de pijn van een ander in je opnemen (dank je) en recyclen – verwerken – tot iets moois en dat vervolgens aan de ander teruggeven. Dat is het geheim van de serene glimlach van de Boeddha, daar onder die boom. Alles kwam nog even langs: demonen van lust, boosheid, gehechtheid… Boeddha kende ze, had ze doorleefd, ontmaskerd, losgelaten. Hij kende geen grenzen meer. Het waaide door hem heen als de wind. Transparant. Hij recyclede de pijn en gaf het terug als pure liefde. Pure vrede.

Voor diegenen die meteen weer grenzen gaan stellen: Boeddha heeft geen alleenrecht op verlichting. Als hij het kan, kunnen wij het ook!

Attentie: aquariusage.com