Vele malen wordt op het forum gesproken over loslaten, en bij tweelingzielen met name het leren loslaten van de ander. Nu klinkt dit misschien heel eenvoudig, maar ik heb zelf geleerd hoe verschrikkelijk moeilijk loslaten is. Loslaten is werkelijk topsport, waardoor ik het ook loslaatkwando ben gaan noemen.

Voor de ander voelt het heel onvrij wanneer deze vastgeklampt wordt en dit vastklampen kan resulteren in een worsteling om weer vrij te zijn. Het is dus belangrijk om te leren hoe we die ander kunnen loslaten. Ten eerst gaat het om het herkennen van de reden waarom we niet loslaten, welke angst we hebben waardoor we vastklampen.

In mijn geval bestond de angst uit de ander kwijt raken, en ik zie dit bij veel mensen, ook in gewone relaties. Mensen zijn bang de ander kwijt te raken waardoor ze zich gaan vastklampen. Vervolgens is het van belang om te leren waarom we bang zijn die ander kwijt te raken, dit kan verschillende oorzaken hebben, soms is het om datgene wat een ander voor ons doet, in een ander geval is het een angst om alleen te zijn, en weer een ander geval om niet meer die liefdevolle aandacht te krijgen (mijn probleem). Wanneer we eenmaal onze angsten kennen kunnen we daaraan gaan werken. We kunnen leren die angsten te overwinnen, door datgene wat we nodig hebben aan onszelf te leren geven, vertrouwen in onszelf te krijgen, en onszelf onvoorwaardelijk lief te hebben.

Loslaten is voor ons ego heel eng, omdat we bang zijn te verliezen wat ons dierbaar is. We denken dat loslaten betekent dat die ander niet belangrijk voor ons is en dat we onvoldoende laten merken van die ander houden omdat we die ander los kunnen laten. Maar het omgekeerde is juist het geval, de ander durven loslaten is een teken van ware liefde, die zoals onze ziel graag wil, gebaseerd is op onvoorwaardelijkheid.

Loslaten is moeilijk omdat we denken dat we iets bezitten (materie, partners, vrienden, familie, etc.), maar we bezitten in het leven helemaal niets. Het leven is een soort grote lease maatschappij, we krijgen van alles te leen om door het leven te gaan, om het aan het einde van ons leven weer terug te geven. Dus we bezitten niks, het is te leen, dit besef helpt mij om los te laten.

Loslaten betekent dat je er op vertrouwt dat die ander niet wegloopt, maar uit vrije wil bij je blijft en die band met je wil blijven delen. Loslaten betekent dat je die ander de vrijheid geeft zichzelf te zijn en zijn/haar eigen pad te volgen. Loslaten betekent accepteren dat het is zoals het is en niet beoordelen als goed of fout en beseffen dat dit geldt voor elke situatie. Dus niet vastklampen aan wat mooi en goed voelt, niet wegduwen wat zwaar en moeilijk is, maar aanvaarden wat is, het zoet en het zuur. Klamp niet vast aan het verleden… Klamp niet vast aan dromen over de toekomst… maar leef in het heden, want dat is de enige plaats waar het werkelijke (be)leven is.

Het werkt niet door tegen jezelf te zeggen dat je iemand MOET loslaten, loslaten is een verdraaid moeilijk proces, en is te bereiken door je behoeftes te leren kennen en daar zelf een oplossing voor te vinden, zonder de ander daarvoor nodig te hebben. Pas wanneer je die behoefte voor jezelf in kan vullen, ben je in staat die ander los te laten.

Geloof me, dit loslaten betekent niet dat die ander wegloopt van je, of jij van die ander… nee die ander voelt zich daardoor juist meer op zijn/haar gemak bij je en vindt het fijn om samen met jou te zijn, gewoon omdat je die ander vrijheid gunt.

Wees trots op elk klein stapje vooruit in je lessen loslaatkwando, want je beoefent topsport en dat mag best wel wat bloed, zweet en tranen kosten.