Romantiek… de ultieme droom… Volgens Hollywood is het het beste wat je ooit kan overkomen: je droompartner vinden en samen nog lang en gelukkig leven.

Lang en gelukkig… Hmm… Is dat ooit wel eens iemand gelukt?

Mijn ‘lang en gelukkig’ duurde meestal zo’n zes weken, soms wat langer. Daarna staken de veroordelingen de kop op. Waarom doet hij nou niet gewoon het dopje op de tube van de tandpasta?! Als hij echt van me zou houden, zou hij toch wel wat attenter zijn.

Hoe meer tijd er voorbij gaat, hoe meer illusies aan diggelen raken. Want zodra we echt eens goed naar onze partner kijken, beginnen we dingen te zien die we niet leuk vinden… Of, met andere woorden, we beginnen onszelf te zien.

Daar ligt mijn vraag… Hoe kun je van een ander houden als je niet van jezelf houdt?

Het antwoord is dat je dat niet kunt, of in ieder geval niet volledig. Je kunt niet onvoorwaardelijk van iemand houden als je niet onvoorwaardelijk van jezelf houdt, want uiteindelijk zul je hen op dezelfde manier veroordelen zoals je jezelf veroordeelt. Je zult de dingen die je niet van jezelf aanvaardt, ook niet van hen aanvaarden.

Dat betekent niet dat relaties per definitie nutteloos zijn, of dat we het niet eens hoeven te proberen, maar het betekent wel dat we goed moeten letten op de belangrijkste relatie die we hebben in ons leven: onze relatie met onszelf.

Onze relatie met onszelf is meestal degene die we tot het laatst bewaren. We hebben onze behoeften vaak onderaan de lijst staan, na die van de mensen om ons heen. We denken dat het egoïstisch is om van onszelf te houden. Maar tot we van onszelf leren houden, zullen onze relaties gevuld zijn met behoeftigheid en medeafhankelijkheid. En behoeftigheid leidt weer tot gehechtheid.

Lees verder: spiritueelmagazine