Natuurbeschermers en politici miskennen de diep emotionele band die mensen hebben met de natuur. Dat stelt Kris van Koppen, universitair hoofddocent milieubeleid in Wageningen, in het nieuwe nummer van Van Nature.

Volgens Van Koppen kennen natuurbeschermers en politici andere waarden aan natuur toe dan hun achterbannen. Daarom spreken ze niet meer dezelfde taal als het over natuur gaat. De eersten hebben het over biodiversiteit, Ecologische Hoofdstructruur en Natura 2000. De anderen hebben het over troost, schoonheid en rust.

Van Koppen: “Mensen zullen niet snel erkennen dat natuur voor hen iets met spiritualiteit of religie te maken heeft. Zo labelen ze dat niet. Ze zien zichzelf niet als ‘bomenknuffelaar’. Maar als je er via een omweg naar vraagt, zeggen ze dat ze eenheid met natuur ervaren, dat natuur raakt aan dingen die wezenlijk voor hen zijn. Het jonge leven in het voorjaar is voor sommige mensen bijvoorbeeld heel troostrijk.”

Draagvlak
Dat mensen niet aanhaken bij die Haagse discussie wil dan ook niet zeggen dat er geen draagvlak is, zoals nogal eens wordt beweerd. Van Koppen: “Integendeel. En natuurlijk zijn er mensen niet blij als de aanleg van de EHS het onmogelijk maakt hun bedrijf uit te breiden. We vinden het ook niet leuk als we een bekeuring krijgen. Maar we vinden wel dat er voor verkeersovertredingen bekeuringen uitgedeeld moeten worden.”

Huisdieren
Dat neemt niet weg dat er wel bedreigingen voor het draagvlak voor natuur zijn, aldus Van Koppen. “Om maar eens wat te noemen: kinderen spelen nog maar half zo veel tijd buiten als twintig jaar geleden. En mensen neigen ernaar om natuur steeds meer te modelleren naar hun huisdieren. Dat zie je terug in de discussies over bijvoeren. En ook in de groeiende steun aan dierenorganisaties.”

Recreatiegroen
Om te voorkomen dat ze hun aanhang kwijt raken, moeten natuurorganisaties zich volgens Van Koppen meer inspannen om mensen met natuur in contact te brengen. “Meer natuurgerichte activiteiten, met name voor kinderen en met name in de steden. (…) Natuur in en om de steden moet het vertrekpunt zijn. Je moet natuur naar de mensen toe brengen. Het gaat niet aan om onderscheid te maken tussen zogenaamde echte natuur en recreatiegroen. Er is niks minderwaardigs aan recreatiegroen. Waarom zou je mensen niet via een barbecueplek met natuur in contact brengen? Als ze op die manier interesse krijgen in de soorten die daar leven, komt de interesse voor de soorten op de heide of in het moeras ook wel.

Vindt jij ook dat natuurorganisaties zich drukker moeten maken om natuur in en bij de stad? Of juist niet? Geef je mening op www.natuurmonumenten.nl