Wetenschappers hebben de zoektocht naar buitenaards leven uitgebreid met planeten die weinig leefbaar lijken. Koude super-aardes (grote “sneeuwbal”-planeten die wetenschappers ontdekt hebben in de buitenwijken van verschillende zonnestelsels) blijken in staat te zijn om leven te ondersteunen, zo blijkt uit recent onderzoek. Experts vermoeden dat dergelijke planeten behoorlijk algemeen zijn – volgens sommige schattingen komen super-aardes voor bij één-derde van de planetenstelsels.

Ondanks de naam hebben super-aardes weinig overeenkomsten met de aarde zoals wij die kennen – behalve dan het feit dat ze een vast oppervlak hebben. Een superaarde die op relatief grote afstand van de moederster staat zal bedekt zijn met ijs en een vrij dikke atmosfeer kunnen hebben – misschien wel veel dikker dan die van de aarde. Recent onderzoek heeft nu uitgewezen dat een dergelijke planeet een oceaan van water zou kunnen herbergen, mits deze voldoet aan één van een drietal criteria. De planeet moet namelijk een maximale leeftijd hebben, een minimale massa hebben of een minimale luchtdruk hebben.

Huidige zoektochten naar buitenaards leven richten zich vooral op planeten die zich bevinden in de zogenaamde “leefbare zone” van een ster, de zone waar vloeibaar water aan het oppervlak kan voorkomen (en water is essentieel voor het leven zoals wij dat kennen). Het is echter een feit dat water voorbij de leefbare zone veel algemener kan zijn, meestal in de vorm van ijs. Ons zonnestelsel is hierop geen uitzondering: de kernen van de vier reuzenplaneet bestaan deels uit ijs, vele manen van deze planeten bestaan deels uit ijs en daarnaast bestaan er voorbij Neptunus ontelbare ijsdwergen.

Wetenschappers vermoeden zelfs dat het merendeel van het water op aarde afkomstig is uit de buitendelen van het zonnestelsel en vervolgens door kometen en andere kleine objecten op aarde terecht is gekomen. Dus in plaats van te zoeken naar warme planeten die toevallig aan water zijn gekomen, hebben enkele astronomen de aandacht gericht op koude super-aardes die ter plekke aan hun water gekomen zijn.

De astronomen hebben ontdekt dat grote super-aardes (ongeveer 10 aardemassa’s) voldoende interne warmte bevatten om onder het ijs een vloeibare oceaan te herbergen, ondanks het feit dat deze planeten vijf keer verder van hun moederster staan dan de aarde. Super-aardes van lagere massa zijn tot hetzelfde in staat, mits ze relatief jong zijn (naarmate een planeet ouder wordt koelt deze immers af). Ten slotte kan een super-aarde met een zeer dikke atmosfeer voldoende warmte vasthouden (middels het broeikaseffect) om een vloeibare oceaan te herbergen, wellicht zelfs aan het oppervlak!

Hoewel inmiddels meer dan 300 exoplaneten aan de wetenschap bekend zijn, zijn dit vooral gasreuzen zoals Jupiter. Kleine, rotsachtige planeten (vergelijkbaar met de aarde of Mars) zijn (nog) niet bekend bij andere sterren – het is bijzonder lastig om deze te detecteren. Het detecteren van super-aardes gaat dan wat makkelijker, inmiddels zijn er een redelijk aantal ontdekt.

De grote vraag is nu: als deze planeten leven bevatten, hoe kunnen we dit te weten komen? Wetenschappers hebben al moeite genoeg om te achterhalen of de Jupitermaan Europa leven bevat, laat staan bij planeten op honderden lichtjaren afstand! Het enige antwoord is dan ook: we zullen geduld moeten hebben – totdat onze technologie geavanceerd genoeg is.



Orginele bron: EurekAlert!