Verslag vanuit Haïti

Je moet in Haïti zijn om met je eigen ogen te zien dat er nergens in Port-au-Prince legers aanwezig zijn of bezig overlevenden te helpen.


Geen hulp in Port-au-Prince

Ik rijd al de hele week rond in Port-au-Prince terwijl ik foto's maak van de verwoeste huizen en gebouwen, en terwijl ik van de ene kant van de stad naar de andere rijd kom je de Amerikaanse soldaten alleen tegen bij het vliegveld - veilig en wel achter die sterke poorten.

Ondertussen rijdt de VN met haar witte jeeps door de gehele stad, maar ik heb ze nergens zien stoppen om voedsel of water te geven. Waar gaat alle hulp naartoe, als het er al is?

Michel David Stephan is een 22-jarige Haïtaanse student die niet met zijn studie verder kan omdat de campus zwaar is beschadigd. Ik vroeg hem wat hij dacht van de VN.

"We noemen ze 'toeristen' omdat ze niets doen," zo vertelde Stephan.

Ik vroeg Stephan ook wat hij van de Amerikaanse militairen vindt.

"Zij zijn ook toeristen, zij zijn alleen gekomen om foto's te maken," aldus Stephan.

De enigen die hier actief en ter plaatse helpen zijn leden van hulporganisaties, maar daarvan zijn er niet genoeg.

Als een journalist is het mijn taak om antwoorden te verschaffen, maar ik krab me ook op het hoofd. De troepen laten zich niet zien waar tenten staan en de mensen in krotten bivakkeren - liggen ze te zonnen op het strand? Wie zal het zeggen.

In grote delen van Port-au-Prince kom je mensen tegen die handelen en diensten aanbieden. Ze proberen terug te keren naar een normaal leven, maar pal naast een bank ligt een tentendorp en als je 's nachts rondrijdt dan zie je mensen overal kamperen waar een plekje is. Zijn hun magen gevuld? Hoogstwaarschijnlijk niet. Zouden zij de hulp op prijs stellen? Ongetwijfeld.

Een grote propaganda-machine spuigt de leugens uit dat Haïtianen blij zijn om overal zoveel Amerikanen te zien, maar dat moeten dan de Haïtianen zijn die in de Verenigde Staten wonen. Wat je hier ziet zijn opschriften met teksten als: "We hebben voedsel en water nodig," "We hebben medicijnen nodig."

Vanmorgen reed ik langs het presidentiële paleis en daar was de situatie nog chaotischer. De binnenstad van Port-au-Prince is harder geraakt dan de andere plaatsen waar ik ben geweest - de overheidsgebouwen waren zo plat geworden als pannekoeken, vloeren lagen op elkaar gestapeld. De plaats rook naar de dood, en de overlevenden moeten leven als ratten opeengepakt op een vuilnisbelt.

Geen vervolghulp

Ik heb gesproken met doctoren en zusters die bezorgd zijn over wat er met de overlevenden zal gebeuren zodra de hulporganisaties hen terug moeten halen.

"Wie zorgt er voor de geamputeerden?" vraagt Dr. Eric Salado, een orthopedisch chirurg uit Miami. "Wie voert de vervolgbehandeling uit voor de mensen met hechtingen die over een maand verwijderd moeten worden?"

Ik heb meer vragen: Zou het kunnen dat de hulp aan Haïti net zo lang duurt als de aandacht van de media? Zou Haïti verlaten worden zodra CNN en andere TV-verslaggevers terugkeren naar Miami, New York en Log Angelos?

Als de VS en de VN er niet in slagen om voor Haïti door te zetten dan zal het land een grote bevolkinggroep hebben van mensen die ledematen missen en niet voor zichzelf kunnen zorgen aangezien velen van hen ook familieleden hebben verloren.

Ik kreeg een meisje dat tijdens de aardbeving twee vingers was kwijtgeraakt," zei Luis Ramos, een medisch assistent uit Pittsburgh. "Een familielid had haar hier gebracht omdat het meisje klaagde over pijn in haar hand. Toen ik het verband wegnam en zag wat ze mankeerde plaatste ik het verband terug en zei hen dat ze direct naar een ziekenhuis moesten gaan, aldus Ramos. "Het kleine meisje had koudvuur tot aan haar pols. Ze zullen haar arm moeten amputeren."

Ramos vertelde me dat het meisje slechts 18 maanden oud was en vanwege gebrek aan nabehandeling volgend op de eerste ingreep, zal dit meisje met slechts één arm opgroeien.

Auteur: Dolores M. Bernal (News Junkie Post)

Originele bron: newsjunkiepost.com