De I Ching en 2012

Een andere bron die verwijst naar een nieuwe tijd in 2012 is de I Ching, het oude Chinese boek der veranderingen ook wel het orakelboek genoemd. De I Ching komt voort uit de Chinese filosofie die stelt dat in het universum twee tegengestelde energieën werkzaam zijn; een vrouwelijke Yin energie en een mannelijke Yang energie. Volgens de Chinese wijsheid zijn alle manifestaties in onze fysieke wereld het resultaat van deze Yin en Yang energieën.

Het universum dat uit eenheid is ontstaan evalueert als gevolg van een steeds verder gaande differentiatie van Yin en Yang energie. Deze gepolariseerde energieën die ontstaan zijn uit eenheid, scheppen een wereld vol dualiteit maar blijven eeuwig streven om de eenheid te hervinden waaruit ze ontstaan zijn.

Vandaar dat een teveel aan Yin energie uiteindelijk gecompenseerd wordt door Yang energie en omgekeerd. In de I Ching vinden we deze wisselwerking tussen Yin en Yang energieën symbolisch terug in de vorm van 64 hexagrammen. De hexagrammen stellen de verschillende energie balansen voor tussen Yin en Yang.

In een trancevisioen zag Terrence McKenna auteur van ‘The Invisible Landscape’ (1975) hoe de I Ching mathematisch ontleedt kon worden. Door dit visioen ontdekte hij dat er inderdaad een wiskundige fractal functie ten grondslag lag aan de 64 hexagrammen van de I Ching.

Deze fractal beschrijft de overgangen van het ene hexagram in het andere. De betekenis hiervan is dat deze wiskundige functie ‘noviteiten’ ofwel grote veranderingen in onze wereld als functie van de tijd beschrijft.

De I Ching zou de veranderingen in de menselijke evolutie weergeven als ware het een eb en vloed beweging van Yin en Yang energieën. McKenna noemde deze golfbeweging de tijdsgolf van veranderingen, in het engels de ‘Timewave’.

De ‘Timewave’ kan als grafiek weergegeven worden waarbij de noviteit uitgezet wordt als functie van de tijd. Hoe lager de ‘noviteitwaarde’ hoe groter de verandering in onze evolutie op een bepaald moment. De Timewave functie wordt geijkt door deze te koppelen aan herkenbare belangrijke historische gebeurtenissen zoals de detonatie van de eerste atoombom, die duidelijk als een dip in de grafiek te herkennen is.


De Timewave Zero beschrijft de gehele evolutie

Vreemd genoeg convergeert de Timewave naar een eindtijd, vandaar dat de Timewave ook wel de Timewave Zero wordt genoemd (zie boven). Bij het naderen van deze eindtijd neemt zowel de frequentie als de intensiteit van de veranderingen enorm toe. Onze evolutie convergeert kennelijk naar een climax waarbij de veranderingen maximaal zullen zijn. De eindtijd die McKenna ontdekte met de Timewave was 17 november 2012. Toen hij er jaren later achter kwam dat de Maya kalender eindigt op 21 december 2012 heeft hij alsnog zijn theorie in 1993 aangepast en de eindtijd van zijn Timewave 34 dagen naar achter geschoven zodat deze nu samenvalt met het aflopen van de Maya kalender.


Timewave noviteit theorie Terrence McKenna
Periode december 2006 – december 2012

De tempoversnelling van veranderingen die we zien in onze laatste eeuw en met name in het laatste decennium vinden we terug in de Timewave. Volgens de Timewave stevenen we af op wat ook wel een singulariteit wordt genoemd, een unieke gebeurtenis waarbij de veranderingen maximaal zullen zijn. Deze singulariteit van de Time Wave valt dus samen met het einde van de Maya kalender en valt in hetzelfde jaar als Ervin Laszlo’s chaospunt!

Interessant om te vermelden is dat er onlangs een artikel verscheen in Prana nr 159 van Drs. Karen Hamaker-Zondag getiteld ‘I Tjing, Jung en chaostheorie’ waarin er een duidelijk verband geschetst werd tussen de I Ching en de chaostheorie waarop Laszlo zijn chaospunt gebaseerd heeft. Moderne wetenschap en oude wijsheid komen nu we het chaospunt naderen kennelijk bijeen met dezelfde boodschap.

Originele bron: http://www.soulsofdistortion.nl/dutch/Spiegelbeeld%202.html