Wanneer asteroïden vlak langs de aarde razen, merken ze dit in de vorm van hevige bevingen. Het binnenste van asteroïden – die op een afstand van minder dan 100.000 kilometer de aarde ‘missen’ – wordt flink door elkaar geschud. Hierbij komt vers materiaal (regolith) uit het binnenste op het oppervlak van een zogenaamde aardscheerder te liggen.

Astronomen zijn blij dat een mysterie opgelost is. Zij vroegen zich namelijk al lange tijd af hoe het komt dat asteroïden in de asteroïdengordel een oud oppervlak hebben, terwijl aardscheerders een jonger oppervlak hebben. Dit komt natuurlijk omdat asteroïden in de asteroïdengordel nooit dicht bij een planeet in de buurt komen. Zij ervaren dus weinig of geen interne bevingen.

Het wetenschappelijke team van Binzel kwam tot deze conclusie na observaties met een NASA-telescoop in Hawaii. De astronomen onderzochten 95 aardscheerders. 75 asteroïden kwamen de afgelopen 500.000 jaar dicht in de buurt van de aarde. Van deze 75 asteroïden hadden twintig exemplaren een jong oppervlak.

Binzel wist dat vers regolith na een miljoen jaar veel ouder wordt door bijvoorbeeld zonnewind. Daarnaast berekende hij dat een asteroïde door de kracht van de aarde flink door elkaar kan worden geschud, indien de afstand tot de aarde minder dan 100.000 kilometer is. Voorheen dachten wetenschappers dat asteroïden alleen aardbevingen ondergaan als de afstand tot de aarde hoogstens 20.000 kilometer is.

Er zijn nog enkele vragen. Wat voor mechanisme zorgt ervoor dat de aarde bevingen veroorzaakt in asteroïden? En waarom gebeurt dit alleen binnen een afstand van 100.000 kilometer? Vragen die in de toekomst hopelijk opgelost worden. De wetenschap is in ieder geval één nieuw onderzoeksgebied rijker: asteroïdeseismologie.