Denk nu niet aan een roze olifant!!!!

En ?… is het gelukt…

Inderdaad op die manier kan je een gedachte niet uitbannen, maar toch blijken we heel regelmatig in die valkuil te trappen. We zeggen dan tegen onszelf “ik wil niet bang zijn” of “ik wil niet boos worden”. Daarmee versterken we juist datgene waar we tegen willen vechten. Onze hersenen zijn associatief, dit betekent dat het verbindingen legt tussen de belangrijkste woorden uit een zin. We lezen en horen slechts een klein deel van de zin, maar pikken daar de belangrijkste elementen uit. Neem het volgende voorbeeld:

“Ik wil niet meer depressief zijn”

De associatie in deze zin is Ik-Depressief, juist het tegenovergestelde wat we willen bereiken. Je dient de zin dus te vertalen naar een positieve associatie, zoals:

“Ik wil vrolijk zijn”

Nu zijn er leerscholen van het positivisme die tegen zichzelf zouden zeggen “Ik ben vrolijk”, maar voor mijzelf bleek dat nooit te werken. Ik kan mijzelf niet gaan zitten voorliegen, want op het moment dat ik me somber voel kan ik mijzelf niet wijsmaken dat ik vrolijk ben. Daarom houd ik het maar op de wens gedachte “ik wil vrolijk zijn”. Ik heb overigens geleerd dat het positivisme een gevaarlijke valkuil bevat, namelijk de leugen tegen jezelf. Wanneer je vanuit liefde leeft, kunnen er natuurlijk geen leugens bestaan, niet naar je omgeving, maar zeker ook niet naar je Zelf.

Wanneer iemand zichzelf dwingt om positief te zijn kan dit tot gevolg hebben dat daarmee het innerlijke kind aan de kant geschoven wordt. Het innerlijke kind vraagt om aandacht, liefde, geborgenheid, of wil gewoon even verdrietig zijn. Door deze emoties te minachten en weg te drukken met woorden zoals "ik ben sterk", "ik ben positief", "ik ben vrolijk", wordt het probleem enkel aan de kant geschoven. Vanuit mijn optiek is een dergelijk signaal belangrijk en moet je in jezelf gaan kijken wat de aanleiding van deze gevoelens is, als je innerlijk zegt aandacht nodig te hebben, geef het dan aandacht, als het wil huilen, laat het dan huilen, als het wil schreeuwen, laat het schreeuwen, op die manier schep je respect naar beide kanten van je Zijn en wordt je compleet.

Systematisch wegdrukken van negatieve emoties of gevoelens kan uiteindelijk tot een uitbarsting leiden, je bent even niet aandachtig genoeg (hebt misschien een paar drankjes op) en dan gebeurt datgene wat de emmer doet overlopen. Op dat moment zal al die onderdrukte negativiteit naar boven komen en zal de response buiten proporties zijn. Probeer dus altijd eerlijk en liefdevol te zijn naar je Zelf, je mag best wel 's niet zo geslaagd zijn, dat zijn we namelijk allemaal.

Duw het negatieve niet van je af, en klamp je niet vast aan het positieve, maar laat los:

- Laat je angst los om bang te zijn

- Laat je angst los om niet in balans te zijn

- Laat je angst los om verdrietig te zijn

- Laat je angst los om je Zelf te zijn

Duwen en trekken schept afstand tot je Zelf,
enkel loslaten brengt je terug bij je werkelijke Zijn.