Het lijkt wel alsof onze levens de laatste jaren zoveel sneller zijn gegaan. Weg zijn de dagen van rustige overpeinzingen. Tegenwoordig is het leven van de gemiddelde persoon tot de nok gevuld met grote en kleine projecten – en de meeste daarvan zijn eigenlijk helemaal niet belangrijk.

We worden overspoeld met informatie, nieuws, gesprekken, banen, activiteiten, sociale verplichtingen, relaties, vergaderingen en reizen, en we hebben continu toegang tot het internet. Onze levens vliegen voorbij en de lijst met dingen die we denken te moeten doen, wordt steeds langer en veroorzaakt steeds meer stress.

Wat voor nut heeft het beantwoorden van al die miljoenen e-mails? Zulke dingen kosten vaak zoveel energie, zonder dat ze ons echt geluk brengen of ons dichter naar het doel van het leven brengen.

Toch wordt onze aandacht dag na dag opgeëist door duizenden van zulke kleine dingetjes. Als we niet voorzichtig zijn, zullen deze dingen ons zodanig in beslag nemen dat ze ons vermogen om te denken en diep te voelen zullen verstikken.

Ik kende eens een monnik die al zijn bezittingen in een kleine reistas bewaarde. Met een open glimlach op zijn gezicht zei hij eens: ‘Als ik deze tas niet elke drie maanden doorga om de onnodige dingen weg te gooien, zal of mijn tas openbarsten of ik zal een tweede tas moeten kopen voor al mijn extra spullen.’

Na een kleine pauze voegde hij toe: ‘We moeten hetzelfde met onze levens doen. We moeten regelmatig grote schoonmaak houden. Als we dat niet doen, dan zullen we of uit elkaar barsten, of onze levens blijven leiden en dan een nieuw lichaam krijgen – met nog meer gehechtheden.’

Zijn boodschap is simpel: stel prioriteiten, concentreer je op datgene wat essentieel en bekrachtigend is, en doe je dat niet, dan zul je er niet bepaald gelukkiger op worden.

Weet je hoe circustrainers gevaarlijke dieren africhten? Ze verlammen de wilskracht van de dieren. De trainer komt de kooi van de hongerige en krachtige tijger binnen. De trainer draagt een stoel met vier identieke poten bij zich. De tijger is verlamd. Waarom? Omdat hij geen prioriteiten kan stellen; hij kan niet beslissen welke van de vier poten hij eerst moet aanvallen. Hierdoor krijgt de trainer macht over de tijger. Uiteindelijk leert de tijger dat hij de trainer ook moet behagen om te eten.

Velen van ons zijn ook zo verlamd, overstelpt door de duizenden dringende dingen op onze lijst, en ze lijken allemaal even belangrijk. We kunnen niet beslissen wat we eerst moeten doen, of zelfs niet eens wat we eerst moeten negeren. Als we geen prioriteiten hebben, raken we verlamd.

Wanneer we ons natuurlijke vermogen verliezen om onderscheid te kunnen maken tussen de belangrijke en minder belangrijke dingen, verliezen we onze grip op het leven en voelen we ons verloren.

Het eerste wat we vergeten is dat we een eeuwig gelukzalig deel van God zijn. En vanuit het perspectief van de eeuwigheid, is niets het waard om er een slaaf van te worden.

Hoe kun je prioriteiten identificeren?

Het Srimad-Bhagavatam, een van de oude Vedische teksten, geeft ons interessant spiritueel advies over het stellen van prioriteiten door ons te leren wat het allerbelangrijkste is:

‘Niets belemmert ons geluk meer dan te denken dat we gelukkig kunnen worden dan andere dingen dan onze zelfverwerkelijking na te streven.’ (SB 4.22.32).

Volgens Srila Prabhupada, de vertaler van dit boek, betekent zelfverwerkelijking dat we beseffen dat ons individuele zelf een eeuwig deeltje van het grote Zelf is, van God.

Er zijn twee simpele technieken die ik gebruik om mijn prioriteiten te stellen:

1. Ik vraag mezelf steeds weer: ‘Is er iets wat ik momenteel niet doe, maar waarvan ik weet dat ik het eigenlijk wel zou moeten doen – iets wat mijn leven ten goede zal veranderen?’

Je zult verbaast staan hoe doeltreffend en inspirerend deze techniek kan zijn. En je kunt het niet alleen voor je spiritueel leven gebruiken, maar ook toepassen bij je gezondheid of relaties.

De andere techniek is dat ik me voorstel dat het de laatste dag van mijn leven is en ik terugkijk naar mijn leven.

Wanneer we al die duizenden kleine dingetjes om ons heen hebben, zien we meestal alleen datgene wat zich vlak voor ons bevindt. We zijn net iemand die in de natuur gaat wandelen maar naar het pad voor ons staart – tot we ons hoofd tegen een laaghangende tak stoten.

Wanneer ik vanuit het perspectief van die laatste dag kijk, zie ik wat echt belangrijk is: relaties, onzelfzuchtige dienst, momenten die me laten vergeven of me spiritueel vervuld laten voelen of me mededogen laten uiten.

Dat zijn de dingen waar we ons op moeten concentreren nu we er nog de kracht, intelligentie en open hart voor hebben. Dat soort dingen maken deel uit van het grotere geheel – dat zijn de essentiele projecten waar we onze prioriteit van moeten maken uit de duizenden dingen die het leven ons voorschotelt. En we moeten ze nu doen – want wanneer je sterft, merk je vooral dat er eigenlijk alleen het ‘nu’ is.

Het voordeel van prioriteiten stellen

Als we prioriteiten stellen, ontwikkelen we twee vermogens:

Het vermogen om ‘nee’ te zeggen tegen alles wat onbelangrijk is en het weg te gooien als de onnodige troep die het eigenlijk is.

Het vermogen om te doen wat belangrijk is en ons helpt het ultieme spirituele doel te bereiken.

Daar ligt het ware geluk.