Mediteren is iets heel moois. Je ogen sluiten, liefst met rustgevende muziek op de achtergrond, je hoofd leegmaken en helemaal tot rust komen. Het is helemaal niet moeilijk om te doen. Je gaat zitten, liggen, hangen, wat jij lekker vindt. Liefst in een rustige omgeving zonder hoorbare afleiding.

Je doet je ogen dicht en denkt aan helemaal niets, of juist iets fijns om je helemaal op te focussen. Uit de leegte en uit de stilte kunnen hele mooie en waardevolle inzichten naar boven borrelen. Het heeft mij jaren gekost voordat ik er voldoende open voor stond, maar de laatste maanden heb ik de slag te pakken en weet ik dat mediteren mij heel veel rust en inzichten biedt. 

Tot zover het mooie aan mediteren. Vooral doen. Zoek op internet en je vindt informatie in overvloed. 

Het vervelende aan mediteren is, dat iedereen er een mening over heeft. Je MOET in de meditatiezit (een soort ongemakkelijke kleermakerszit waar je rugpijn van krijgt), je MOET ‘aarden’, je MOET contact maken met allerlei onderdelen in je lichaam waarmee je normaal geen contact zou willen hebben, je MOET je afsluiten of soms juist open stellen, je MOET contact maken met hemelse energieën, je MOET van alles. En dat moeten kom je dus vooral tegen bij de zogenoemde ‘geleidemeditatie’.  Een meditatie waar een voorganger je al sprekend door de meditatie leidt en je vraagt om allerlei dingen te voelen of juist niet te voelen en te laten gaan. Nu ben ik erg van de zelfredzaamheid en als ik iets MOET, dan raak ik regelmatig in de contramine (dat is Brabants semi-Frans voor recalcitrant gedrag). Dat als introductie voor het volgende relaas over een sessie die ik laatst meemaakte en waarbij alles ging zoals het NIET moet.

We zaten met een groep van ongeveer 25 personen in een heerlijk klooster in Vught. Een paar dagen helemaal tot rust komen en nadenken over kernkwaliteiten, talenten, levensvragen en wensen. Onderdeel van het programma was vier keer per dag een (geleide)meditatie. Roy onze voorganger, vroeg ons te gaan zitten, op een stoel of voor de gevorderden een meditatiematje. Onbewust diskwalificeerde hij daarmee iedereen die op een stoel ging zitten tot amateur. Ik ging dus op de stoel zitten. En het begon: 

“Sluit je ogen”

Ik sloot mijn ogen

“Probeer je hoofd leeg te maken en echt te voelen”

Ik maakte mijn hoofd leeg…en voel…

“Maak contact met de aarde,…voel hoe je voeten, je billen, contact maken met de aarde”

Ik voel mijn voeten en billen, joepie…

“Stel je voor dat uit je voeten wortels tot diep in de grote ronde aarde reiken en zuig de onmetelijke energie op”

Wortels uit m’n voeten??? Oeps, hoofd moet weer leeg….Ik schiet wortel…

“Voel hoe een draadje vanuit je kruin tot hoog in de hemel reikt en maak contact met de kosmos waar wij allemaal onderdeel van zijn”

Draadje uit mijn kruin? Ik sla even over…

“Focus je niet op je gevoel, laat het gevoel komen zoals het komt, laat het vrij en geef je gevoel de volledige ruimte”

Ik geef mijn gevoel de ruimte, oeh, ik voel rust, lekker…

[stilte van drie minuten]

“Voel je kuiten”

Ja gvd, ik moest toch niet focussen, ohoh, hoofd leeg maken…

“Voel je bovenbenen”

Ja hoor, daar gaan we , het hele lichaam af, ik MOEST toch niets….

“Voel je billen en voel hoe ze contact maken met je stoel of met de grond”

Ja, die had ik al drie keer gehad, dit is irritant…

“Voel je buik”

Ja, die zag je aankomen…

“Voel ….” (de hele rest tot aan de kruin werd gevoeld)

[stilte van vijf minuten]

Ah lekker, rust…. hoofd weer leeg

“Concentreer je op je ademhaling”

GVD, hou toch je kop!!!

“Stel je voor dat je door je stuitje ademhaalt”

Door m’n WAT???

“Stel je nu voor dat je ademhaalt door je hart”

Van wie heeft die gast biologieles gehad??? GRRRRM Rust… Hoofd leeg… Ademhaling rustig… Ja, ik ben er weer…

[stilte van vijf minuten]

Aaaaahhhhhh, zo gaat ie goed. Rust…

[nog langere stilte]

Ohm, zo meteen stijg ik op. Helemaal goed…

“Komt er een gedachte voorbij……laat die dan gaan”

AAAAARGH, er komt maar één gedachte voorbij en dat is om jouw tong uit je bolle kop te rukken en aan de biologische kippen om de hoek te voeren!!! Stress, geen rust, hoofd vol, meditatie mislukt…

“We gaan zometeen een wandelmeditatie houden, in stilte.”

Oh, geweldig (cynisch)

“Ik wil jullie vragen straks naar buiten te lopen, zonder met elkaar te praten, en te kijken naar de natuur en omgeving als een klein kind. Ontdek ieder grassprietje, onderzoek iedere boom, kijk met nieuwe ogen maar vooral met aandacht naar je omgeving.”

Nou, veel erger dan dit kan het niet worden, dus jas aan en gaan met die banaan 

Roy onze voorganger, trok een lange zwarte jas aan en liep als een ware doodgraver voor ons uit. 25 volwassen mannen en (vooral) vrouwen liepen achter hem aan. Ik weet niet hoe zij zich als kind hebben gevoeld, maar het was een begrafenisstoet van jewelste.

Moet je ook voorstellen: bomen in de tijd van de naherfst die gewurgd worden door een klimop. Een dood konijntje langs het wandelpad tussen de rottende bladeren. Als je niet uitkeek stapte je onverhoeds in een hondendrol. Vervolgens liepen we door langs een snelweg met voorbijrazende vrachtwagens en weer terug het klooster in. Veel troostelozer dan dit kon het niet. En daarbij moesten we met aandacht lopen: als je met aandacht om je heen kijkt zie je heel veel rottigheid. 

Maar als ‘kind’ had ik daar natuurlijk geen trek in. Dus toen dat kon liep ik een grasveld op, rende door een berg van blaadjes naar de dichtstbijzijnde boom en gaf die een dikke knuffel (eerste keer en zeker een aanrader!). Bij de vijver gooide ik steentjes in het water en staarde naar de mooie kringen die ontstonden (ook aanrader). Eenmaal terug binnen zat de rest van de groep te wachten. Kennelijk was ik iets te lang in de weer geweest. Maar wel pret gehad, als een kind! En daarmee eindigde de sessie die voor mij weinig rust maar uiteindelijk wel heel veel lol en een geknuffelde boom opleverde. 

Vind jij geleidemeditatie heerlijk, dan doe je dat lekker. Mijn verhaal is echt gebeurd en achteraf wel een beetje ludiek. Maar mijn betoog is vooral gericht op vrijheid. De vrijheid om je eigen houding, je eigen meditatievorm, je eigen omgeving te kiezen. Pas als jij doet waar jij je prettig bij voelt, zul je tot de kern van het mediteren kunnen doordringen. En in wezen is dat de kern van de essentie.