Geld, geld, geld… soms word ik er wel eens moe van om iedereen maar te horen over geld. Of ze nou teveel of te weinig hebben, soms lijkt het alsof je niets meer kunt doen zonder (in)direct met geld of vermogen geconfronteerd te worden.

Activiteit 1: je pakt een tijdschrift om even lekker te ontspannen; een roddelblad, Linda, Carros of misschien wel Miljonair. Wat zien we? Foto’s van BN’ers met op de achtergrond hun villa. Interviews met sterren waarin ze zeggen te twijfelen tussen de nieuwe Audi A8 en de Porsche Cayenne.

Activiteit 2: even uit nieuwsgierigheid kijken wat er zoal op funda.nl staat. Grote kans dat het er bij velen op uit draait dat je chagrijnig de computer uitzet omdat je al die mooie huizen en appartementjes toch niet kunt betalen.

Activiteit 3: je zet de tv aan. Aangezien er tegenwoordig meer reclame dan uitzendingen op tv verschijnen, zie je binnen enkele seconden een spotje van Fortis, Postbank (of nog erger: een instantie waarbij je kunt lenen, wie heeft er geen hekel aan?) voorbij flitsen op je scherm.

Ikzelf begin zo onderhand te denken dat het een complot is van de overheid om iedere burger tot succes te drijven. Moeten we echt gemotiveerd worden om meer geld te verdienen en succesvol te worden, door huizen en auto’s te bekijken die we ons niet kunnen veroorloven? Bij mij werkt dat wel. Soms. Heel soms. En kortstondig. Als ik weer eens even op marktplaats heb gekeken om te zien hoeveel van mijn favoriete auto’s te koop zijn, neem ik me direct voor geen cent meer uit te geven. Ik ben op dat moment bereid om op brood en water te leven, en me 7 dagen per week uit de naad te werken om zo snel mogelijk het geld voor mijn prachtauto bij elkaar te krijgen.

Maar na een tijdje (dit verschilt van minuten tot dagen) bedenk ik me dat dat natuurlijk krankzinnig is. Zou het je echt gelukkiger maken als je na 5 maanden brood en water (ok, bij wijze van spreken dan) je geld zit te tellen en tot de conclusie komt dat je nog maar slechts het driedubbele bij elkaar hoeft te verdienen? Niet echt een stimulatie. En intussen ben je een a-sociaal dier geweest, heb je al je afspraken met vrienden en familie laten schieten omdat je aan het werk was, en daar intussen ook al het nodige commentaar over gekregen. Ook al niet echt een stimulatie.

Het klinkt misschien filosofisch, maar stel je eens voor als er geen geld in de wereld was; alles kost niets. We hoeven niet voor ons pak melk te betalen omdat de boer niet voor zijn koe hoeft te betalen. Of voor het voer voor de koe. Of voor de melkmachine. En ook niet voor het transport van de boer naar de winkel, omdat de benzine gratis en tevens de vrachtwagen. Goed, er zal uiteindelijk wel een bug in deze keten zitten, maar het blijft leuk om er eens over na te denken. Helemaal als je weer eens een spotje op tv voorbij ziet komen over veilig lenen.