donderdag 11 december 2008

Duizenden verslagen van officieel orthodox medisch onderzoek laten niets aan duidelijkheid te wensen over. Vaccinatie is niet wat ouders en artsen denken dat het is, een relatief veilige manier om kinderen te beschermen tegen infectieziekten.

De waarheid die uit deze uitvoerige rapporten te voorschijn komt, is grimmig: vaccinatie herbergt zeer grote risico's en is bovendien ineffectief.

De overmacht aan rationele feiten die de emotionele mantra ’Vaccinaties zijn veilig en effectief’  weerleggen, zijn in de loop van de jaren gepubliceerd in verschillende gerenommeerde medische tijdschriften. Ontdaan van het stof dat zij in bibliotheken stonden te verzamelen, heeft Dr. Viera Scheibner’s deze in haar boeken ’Vaccination’ en ’Behavioural Problems in Childhood’ helder op een rij gezet en in perspectief gebracht. Bewijsmateriaal dat niet alleen de grondvesten zal doen schudden onder het wereldbeeld van ouders, maar vooral ook dat van het referentiekader van menig Westers geschoolde arts.

 ”Literally millions of children have been affected by an antiquated vaccine policy

that in no way is based on any scientific principle, study, or examination of the data.”

Russell Blaylock, neurochirurg

Regimentation in Medicine and the Death of Creativity

Halve waarheden

Iedereen, waar ook ter wereld, wordt vroeg of laat geconfronteerd met het fenomeen vaccinatie. In landen waar vaccinatieprogramma's verplicht zijn, zoals in de Verenigde Staten, blijft ouders helaas weinig anders over dan te gehoorzamen, de enige uitweg is weigering op grond van geloofsovertuiging. In andere landen realiseren ouders zich meestal niet dat ze mogelijkheid tot weigering hebben, omdat ze eenvoudigweg nooit op die basisoptie attent zijn gemaakt. Sterker nog, de argumenten waarmee hun referentiekader van hogerhand wordt gevuld, versluieren de noodzaak om zich zeer kritisch op te stellen. In het boekje ’Vaccinaties voor kinderen en jongeren – Antwoorden op veel  gestelde vragen’ dat in Nederland vroeger samen met de eerste oproep tot vaccinatie bij jonge ouders op de mat viel, staat ”Het immuunsysteem is onuitputtelijk”. De auteur, de TNO-jeugdarts Ruud J.F. Burgmeijer, liep zelf encefalitis op vanwege een pokkenrevaccinatie rond zijn 20ste. Tijdens zijn lezingen laat deze spreekbuis van het RIVM (Rijks Instituut voor Volksgezondheid en Milieu: het instituut met de langste neus van Nederland) zijn pro-vaccinatie pleidooien vergezeld gaan van citaten en grafieken zonder enige bronvermelding. Keukentafelstatistieken?

Wanneer ouders besluiten hun kind niet te vaccineren, wordt uit alle macht geprobeerd om hen van dat idee af te brengen. In Australië – waar vaccinatie net als in Nederland niet is verplicht– staat na de tweede computergestuurde herinnering ogenblikkelijk een verpleegster op de stoep, spuit in de aanslag, ongeacht dat daar – eveneens net als in Nederland – in de wet is vastgelegd dat een patiënt vóór iedere medische handeling op de hoogte moeten worden gesteld van alle mogelijke negatieve gevolgen, zelfs wanneer de patiënt daar zelf niet naar vraagt…

Voorlichting onvolledig

Verplicht tot vaccineren of niet, wereldwijd worden ouders systematisch onvolledig of verkeerd voorgelicht over de ernstige risico's die vaccins in zich dragen. Nogmaals, het informatieboekje dat de Nederlandse provinciale ent-administraties lange tijd met de eerste oproep meestuurden, geeft een wel zeer éénzijdige voorlichting, evenals de nieuwe versie daarvan, de informatie op overheidswebsites.

Ook producenten van vaccins maken de gedachte dat vaccinaties niet veilig zijn, steeds openlijk belachelijk. Artsenopleidingen gaan niet dieper op de materie in dan te herhalen dat vaccineren veilig en effectief is. Autoriteitsfiguren als artsen zijn dus in veel gevallen zelf onvoldoende op de hoogte of zelfs ronduit misleid, en zijn daardoor naar ouders simpelweg een doorgeefluik van onbewuste onwaarheden. Consultatiebureauartsen die ouders meer over de negatieve gevolgen willen vertellen, worden door het RIVM daarin actief ontmoedigd. De ruim 80 jaar oude Haarlemse arts Dr. Moolenburgh ziet de gevaren wel degelijk, en schrijft in een reactie op een van mijn columns over dit onderwerp in het blad Arts & Apotheker: ”Ik fulmineer op mijn spreekuur al 30 jaar tegen te vroege en te vele entingen, en ik behandel nog wekelijks kinderen met vaccinatieschade”.

Het principe van vaccinatie

Vaccinatie was ooit bedoeld als een makkelijke en veilige manier om het lichaam levenslang bescherming te bieden tegen een aantal infectieziekten. Vaccins moesten via de kunstmatige introductie in het lichaam van de gedode of verzwakte ziektekiem(en), het immuunsysteem aanzetten tot de aanmaak van antistoffen tegen de desbetreffende ziekte(n). Àls ze dat al doen, is dat effect zeer tijdelijk. De enige manier die werkelijke, levenslange immuniteit oplevert, is het doormaken van de desbetreffende infectieziekte(n) zelf. Feit is, dat lang voordat vaccins ooit werden toegepast, de infectieziekten waartegen wordt ingeënt, al op hun retour waren, sommige al voor zo'n 90%. Roodvonk en builenpest zijn nagenoeg verdwenen zonder dat daar ooit een vaccin aan te pas is gekomen.

Greg Beattle, Vaccination, A Parents’ Dilemma, © 1997, Oracle Press, Queensland, Australia, p. 36-57

Vanwege de denkfout in het 150 jaar oude Pasteuriaanse principe waarop de moderne medische wetenschap is gegrondvest – daarover later meer – stoelt op zijn beurt de vaccinatiegedachte op een misvatting. Nogmaals, na juiste interpretatie van de beschikbare literatuur van hetzelfde medische establishment dat vaccinaties toedient, wordt duidelijk dat vaccins niet alleen gevaarlijk zijn, maar bovendien rechtstreeks het tegenovergestelde van het gewenste resultaat opleveren.

Het volgen van het geldspoor is een goede manier om achter de waarheid te komen. Het testen van vaccins en medicijnen wordt over het algemeen gedaan door mensen die niet van belangen zijn ontbloot. De Amerikaanse Food & Drug Administration (FDA) presenteert zich als wereldwijd toonaangevend instituut in de goedkeuring van medicijnen. In haar boek The Truth about the Drug Companies meldt voormalig hoofdredacteur van de New England Journal of Medicine (NEJM) Marcia Angell dat de FDA feitelijk op de loonlijst staat van de farmaceutische bedrijven die het wordt geacht te controleren. De arts Jay S. Cohen laat in Over Dose, the Case against the Drug Companies zien hoe de FDA deze fondsen meer aanwendt voor het snel op de markt brengen van medicijnen, dan voor het – daarvoor en daarna – controleren van hun veiligheid.

Giftige stoffen

De werkelijkheid is dat vaccins uiterst giftige substanties zijn. Waar niemand bij stilstaat, is dat een vaccin veel meer bevat dan alleen de desbetreffende – verzwakte of gedode – ziektekiem(en). Zo is er nog altijd geen afdoende oplossing gevonden voor het uit het vaccin verwijderen van de ongewenste resten van de (dierlijke) cultuurbodems waarop de virale en bacteriële componenten van het vaccin werden gekweekt, of van het weglaten van gevaarlijke conserveer-, en weefselfixeermiddelen. Wat deze laatste twee betreft, kan het gaan om stoffen als formaldehyde, aluminiumfosfaat, aluminiumhydroxide en kwikverbindingen. Deze laatste zijn op zich meetbaar in kwantiteit, en min of meer bekend in hun toxisch effect. Dat is niet het geval bij de restanten uit de gebruikte cultuurbodems: dierlijk weefsel met daarin talloze vreemde dierlijke proteïnen, lichaamsvreemd RNA en DNA, bacteriën en virussen – onbekend (en soms wel degelijk bekend, maar niet gemeld) in aantal, soort, oorsprong en gedrag. Voor het vervaardigen van het poliovaccin bijvoorbeeld worden de fijngemalen nieren van apen gebruikt – het is meer dan waarschijnlijk dat via deze weg aids onder de mensen is gekomen. Er zijn geluiden dat in Nederland sinds enkele jaren een andere productiemethode wordt gebruikt, de bijsluiter vermeldt echter onveranderd culturen van apenniercellen (http://www.rivm.nl/). In Amerika worden tegenwoordig in de hersentumoren van volwassenen de virussen aangetroffen, afkomstig uit de poliovaccins die ze een halve eeuw eerder toegediend hebben gekregen. In een nooit uitgezonden radio interview met medisch historicus Edward Shorter vertelt Dr. Maurice Hilleman (directeur van producent Merck tussen 1957 en 1984) dat hij al in 1957 op de hoogte was van de aanwezigheid van SV40, een kankerverwekkende virus in Merck’s poliovaccins: zowel in de orale Sabin-vaccins, als in de injecteerbare Salk-vaccins.

In feite zijn vaccins vaak giftiger dan de celdodende middelen die tijdens chemokuren worden toegediend aan kankerpatiënten, en die hun immuunsysteem volledig uitschakelen. Vreemd genoeg heeft deze toxiciteit nog nooit ter discussie gestaan. Enkele voorbeelden van de gifstoffen in vaccins:

·    Het kinkhoestbacterietoxine is de meest giftige stof ter wereld. In het kinkhoestvaccin kan de giftigheidgraad van dit pertussistoxine per flesje variëren van 1 tot 26.9 microgram endotoxinen per milliliter. En of het nu gaat om een cellulair-, dan wel om een acellulair vaccin, de meest gevaarlijke component, het pertussistoxine, is daarin altijd aanwezig.

En wat te denken van het feit dat daarom het kinkhoestvaccin door wetenschappers wordt gebruikt om bij laboratoriumdieren opzettelijk hersenontstekingen te veroorzaken?... Het zogenaamd ’normale’ hersenhuilen van baby’s na hun DKTP-prik houdt hiermee verband; deze vermelde ’bijwerking’ is dus allerminst ’gewoon’, maar een duidelijk signaal dat er iets ernstig mis is. Interessant is ook hoe de nadelen van het cellulaire kinkhoestvaccin ineens onverbloemd boven tafel kwamen in de aanprijzingen van het acellulaire vaccin. Het ’oude’ kinkhoestvaccin is in tientallen jaren wel bij miljoenen Nederlandse kinderen ingespoten…

·    Aluminiumhydroxide is een nauwelijks onderzocht neurotoxine en een experimenteel epileptogeen: een stof bedoeld om epileptische aanvallen te veroorzaken. Deze vinden plaats onder alle kinderen, maar specifiek onder autistische kinderen geldt hiervoor een percentage van 20-25%. Sinds 1995 zijn vele duizenden vaccinatiegerelateerde gevallen gerapporteerd aan VAERS, het Amerikaanse meldpunt bij de FDA voor negatieve werkingen van vaccins. Dit is een passief meldsysteem, hetgeen betekent dat deze cijfers 1-10% van de werkelijke incidentie vertegenwoordigen.

·    Kwik zit niet in alle vaccins, maar indien daarin aanwezig, activeert dit in de hersenen de microglia, immuuncellen die grote hoeveelheden zeer agressieve excitotoxinen afgeven: quinolinezuur en glutamaat. Deze stoffen verwoesten in de hersenen verbindingen in de synapsen, zorgen ervoor dat dendrieten verschrompelen, en doden tenslotte talloze neuronen. Kwik activeert de microglia en remt de afbraak van glutamaat…

·    MSG, monosodiumglutamaat, is een neurotoxine dat veel vrij glutamaat in de bloedbaan brengt.

De werkelijkheid is dat de routinematige medische handeling van het rechtstreeks inspuiten van deze besmette en giftige substanties in de lichamen van baby’s en kinderen, hen ernstig bedreigt in hun algeheel welbevinden. Voor de andere ’grijpbare groepen’, bejaarden en soldaten, die vaccins krijgen toegediend, geldt precies hetzelfde; veel Nederlandse militairen die naar oorlogsgebieden werden uitgezonden, leiden inmiddels aan dezelfde verschijnselen als Amerikaanse Golfoorlog veteranen.  Voor baby’s is de aanslag op hun systeem soms zo groot, dat verscheidene onder hen dit simpelweg niet overleven, en vele anderen er hun leven lang in meer of minder ernstige mate last van houden. Metingen met de nieuwste, zeer fijnzinnige, computergestuurde kwantum biofeedback instrumenten – QXCI en SCIO – laten overduidelijk zien hoe vaccins nog tot vele jaren na toediening hun negatieve invloed op het lichaamssysteem uitoefenen – of beter gezegd: in feite nooit ophouden van invloed te zijn.

Verminkende bijwerkingen

Vaccinatie is oorzaak nummer één van wiegendood. Dr Viera Scheibner heeft dit met haar onderzoek naar ademhalingspatronen van baby’s onomstotelijk bewezen. Het gelijk van haar bevinding wordt onder meer bevestigd door het feit dat op het moment dat Japan rond 1970 de minimumleeftijd voor vaccinatie optrok naar 2 jaar, in dat land het cijfer van zuigelingensterfte als een komeet omlaag dook (Cherry et al 1988). In officiële onderzoeken naar de oorzaak van wiegendood, is het hele woord vaccinatie niet te vinden. Op de vraag die niet wordt gesteld, komt geen antwoord. Dat wil echter niet zeggen dat het antwoord geen realiteit is.

Met het bezigen van de term ’wiegendood’ of ’SIDS’ (Sudden Infancy Death Syndrome) wordt het oorzakelijk verband met vaccinatie onzichtbaar gemaakt. Evenzo kan men met de term ’Shaken Baby Syndrome’ (SBS) de connectie met vaccinatie wel trachten te verdoezelen, maar deze niet teniet doen.

De nieuwste manier om de vernietigende werking van vaccinaties via een omweg te ontkennen, dan wel obscuur te maken, is het Münchausen Syndrome by Proxy (MSP): moeders worden ervan beschuldigd hun kinderen te hebben beschadigd of gedood, om zelf aandacht te krijgen. Sinds de Lancet van 13 augustus 1977 een geenszins wetenschappelijk onderbouwde hypothese door de Britse kinderarts Dr. Roy Meadow publiceerde, heeft dit dwaze verhaal honderden onschuldige moeders de gevangenis ingejaagd. Terwijl vaccinatie in het merendeel van de gevallen het correcte antwoord is voor de dood en verminkingen van de kinderen van deze slachtoffers, is Dr. Roy Meadow inmiddels Sir Roy Meadow. Net zoals de al eerder genoemde Maurice Hilleman van Merck, veroorzaker van een wereldwijde kankerpandemie, de hoogste medische Amerikaanse onderscheiding kreeg.

Dr. Viera Scheibner wordt over de hele wereld ingeschakeld door ouders die verwikkeld raken in rechtszaken waarin zij maar moeten zien aan te tonen dat de verwondingen in de hersenen en lichamen van hun comateuze, of overleden baby’s niet afkomstig zijn van een door hen verrichte ruwe behandeling, maar van de aan het kind toegediende (kinkhoest en tetanus) vaccins. Wanneer Viera Scheibner na bestudering van de desbetreffende zaak tot de slotsom komt dat vaccins inderdaad de oorzaak zijn en zij haar bewijzen daarvan overlegt, wordt de zaak gewoonlijk stilletjes geseponeerd… alles liever dan een precedent te scheppen door Scheibner’s op schrift aangeleverde, wetenschappelijk bewijs in de officiële annalen te moeten vastleggen.

Vaccinatie geeft scheurbuik

De meest simpele manier om kindermishandeling van vaccinatieschade te onderscheiden, is het meten van vitamine C en histamine niveaus in bloed en serum. ’SBS-verschijnselen’ ontstaan wanneer het lichaam alle in de weefsels aanwezige vitamine C mobiliseert, als antwoord op de vrije radicalen cascade ten gevolge van de overmaat aan gifstoffen in vaccins (vitamine C is een bouwstof van collageen: basismateriaal van vaten en botten). Deze mobilisatie leidt tot acute, totale vitamine C deficiëntie: scheurbuik, ofwel de ziekte van Barlow.

 

Via het plots verzwakken van het collageen, gebrekkige botmatrixformatie, en een toename in de botresorptie, leidt acute vitamine C deficiëntie daarom tot verschijnselen die maar al te gemakkelijk – emotioneel, niet-wetenschappelijk! – worden verward met shaken baby syndrome (SBS): intercraniale bloedingen (subdurale en retinale hematomen), botbreuken van ribben en ledematen, parenchymale beschadigingen, en/of veranderingen in de zuurstofconcentratie in de weefsels.

 

·      J.E. Leestma, Shaken Baby Syndrome: Do Confessions by Alleged Perpetrators Validate the Concept? J Am Phys Surg. 2006; 11(1): 14-16. Ook op:  http://www.jpands.org/vol11no1/leestma.pdf ;

·     M.D. Innis. Vaccines, Apparent Life-Threatening Events, Barlow’s Disease, and Questions about "Shaken Baby Syndrome. J Am Phys Surg. 2006; 11(1): 17-19. Also available at http://www.jpands.org/vol11no1/innis.pdf ;

·     C.A.B. Clemetson, Caffey Revisited: A Commentary on the Origin of "Shaken Baby Syndrome" J Am Phys Surg. 2006; 11(1): 20-21. Ook op:  http://www.jpands.org/vol11no1/clemetson.pdf

·    J.E. Leestma. “Case analysis of brain-injured admittedly shaken infants: 54 cases, 1969-2001.” Am J Forensic Med Pathol. September 2005. 26(3): 199-212. Review;

·     F.E. Yazbak. Shaken Baby Syndrome: Pitfalls in Diagnosis and Demographics. Red Flags, February 2006, http://www.redflagsdaily.com/yazbak/2006_feb17.php.

 

In het algemeen zal men na de dood van een (wiegendood) baby in de patholoog-anatoom rapportage vergeefs zoeken naar vermelding van de vaccinatiestatus.

Zoals gezegd, van het kinkhoestvaccin zijn de gevaren bekend. Toen het met veel bombarie het a-cellulaire kinkhoestvaccin werd geïntroduceerd, kwamen die plotseling onverdund in de openbaarheid. In feite gaf men daar officieel mee toe hoe gevaarlijk de tot dan toe gespoten kinkhoestvaccine in werkelijkheid waren!  Echter, hoe acellulair het nieuwe kinkhoestvaccin ook moge zijn, de meest levensgevaarlijke component ervan is nog altijd dezelfde: het pertussistoxine.

Dat het kinkhoestvaccin op verzoek zo gemakkelijk en als eerste uit de cocktail wordt weggelaten, stemt eveneens tot nadenken.

Ook is in dit verband opvallend dat op het officiële enquêteformulier waarop Canadese artsen vaccinatiecomplicaties kunnen aangeven, elke vraag in verband met het kinkhoestvaccin ontbreekt. Evenals overigens op het formulier dat Australische baby’s toegang geeft tot de 'green card', het verplichte voorportaal tot deelneming aan de gezondheidszorg aldaar.

Over andere mogelijke vormen van vaccinatieschade – zoals astma, diabetes, kanker en aids als gevolgen op langere termijn – zijn duizenden pagina's orthodox medische literatuur gepubliceerd die tot in détail de ernstige en soms onherstelbare gevolgen beschrijven.

Het idee dat er artsen zijn die simpelweg niet van deze feiten op de hoogte zijn, is griezelig. Dat een aantal van hen dat wèl is, is doodeng.

 

Valse immuniteit

Wanneer vaccinaties werkelijk zo effectief zijn, vanwaar dan al die herhaalde toedieningen? De kwaliteit van door vaccinatie verkregen (beperkte) ’immuniteit’ neemt na verloop van tijd af. Waar het doormaken van het natuurlijke proces van een infectieziekte het gehele immuunsysteem een krachtige positieve impuls geeft – en behalve in het geval van TBC en de ziekte van Lyme een her-infectie gewoonlijk uitsluit – richt vaccinatie zich uitsluitend op het aanmaken van (tijdelijke) antistoffen, die bovendien slechts zijn gericht tegen de ziekte(n) van het desbetreffend vaccin.

De dramatische gevolgen van massale vaccinatiecampagnes tegen pokken op de Filippijnen (1918) hebben laten zien dat vaccinatie mensen inderdaad juist bevattelijker maakt voor de ziekte in kwestie. In Manilla, waar 95% van de populatie tegen pokken was ingeënt, stierf 54% van de bevolking; de bewoners van het naburig eiland Mindanao hadden vaccinatie geweigerd, onder hen bedroeg dat percentage slechts 11%. Van ditzelfde fenomeen zijn vandaag de dag het kinkhoest-, en griepvaccins goede voorbeelden.

Andere besmettingsroute

Een besmetting per vaccin is niet alleen kunstmatig, maar verloopt ook anders dan de wijze waarop een ziektekiem normaliter het lichaam binnenkomt. Volgen bijvoorbeeld natuurlijke verkoudheid, griep, kinkhoest en mazelen de weg van de luchtwegen, zowel het kinkhoest-, als het mazelenvaccin worden per injectie toegediend en dringen daarbij plotseling, in grotere getale en ook veel dieper in het lichaam door. Geconfronteerd met indringers die niet de normale weg via huid en slijmvliezen hebben bewandeld, maar in de bloedbaan gespoten directe schade aan de organen kunnen aanrichten, is herkenning door het immuunsysteem moeilijker, en de belasting meer overweldigend. Het lichaam moet daarom veel meer moeite doen deze belagers van zich af te schudden. Daarnaast is het gevaar van vreemd DNA- en RNA-materiaal en talloze onbekende virussen en bacteriën die – binnengebracht via vaccinatie – als een tijdbom diep in het lichaam de tijd wegtikken, allerminst denkbeeldig gebleken.

Niettemin houden overal ter wereld overheid en medische ’wetenschap’ vast aan de mythe dat vaccinatie een veilige en effectieve manier is voor het verkrijgen van levenslange bescherming tegen infectieziekten. Is hier een andere agenda aan het woord?

Wiegendood

In de loop van haar onderzoek naar ademhalingspatronen van baby’s stuitte onderzoekswetenschapper Dr. Viera Scheibner ongewild op het verband tussen wiegendood en vaccinatie. Het maandenlang volgen van baby’s via een speciaal ontworpen ademhalingsmonitor – de CotWatch – en het bestuderen van de gegevens die de daaraan verbonden microprocessor op schrift had vastgelegd, liet bij alle baby’s zien hoe na vaccinatie een zelfde stresspatroon ontstond. Echter, ook Viera Scheibner’s denken was destijds misleid door de mythe ’vaccinaties zijn veilig en effectief’ – en toen zij keurig haar dochters had laten vaccineren, had ook zij toen het verband niet gelegd met de later bij hen optredende negatieve verschijnselen. Daarom duurde het enige tijd voordat zij de ware betekenis van haar onderzoeksuitkomsten doorzag: vaccinaties leveren een zodanige stressfactor op voor baby’s, dat zij die aanslag op hun systeem soms niet overleven. Toen zij die conclusie deelde met de kinderartsen met wie zij in het CotWatch project samenwerkte, lieten deze haar prompt als een baksteen vallen… Dat prikkelde haar nieuwsgierigheid nog verder, en vanaf dat moment is zij elk officieel gepubliceerd medisch wetenschappelijk onderzoeksrapport gaan verzamelen dat aan vaccinatie is gerelateerd. Na bestudering van 30.000 pagina's hiervan schreef ze haar boek "Vaccinatie, 100 jaar orthodox wetenschappelijk onderzoek toont aan dat vaccins een medische aanslag op het immuunsysteem betekenen". Inmiddels hebben ruim 100.000 door haar gescreende pagina's een plaats in haar archief gevonden, heeft zij een tweede boek gepubliceerd ”Behavioural Problems in Childhood, the Link to Vaccination”, en wordt Viera Scheibner overal ter wereld uitgenodigd om het denkraam van ouders, studenten en artsen te voorzien van de juiste gegevens omtrent vaccinatie. In Canada werd zij tot getuige-deskundige benoemd door een medische tuchtraad die Guylaine Lanctôt op het matje riep vanwege haar boek "The Medical Mafia". Daarin stelt deze arts de angstaanjagende rol van vaccinaties onverbloemd aan de kaak. Lanctôt: ”De medische mafia baseert zich op drie leugens: Aids is besmettelijk, kanker is ongeneeslijk, en vaccinaties zijn veilig en effectief”. Men achtte op dit gebied de deskundigheid van Dr. Viera Scheibner groter dan die van enkele artsen. Viera Scheibner kwam in oktober 1996 voor het eerst naar Nederland en heeft sindsdien regelmatig en op verschillende plaatsen lezingen gehouden.

Non-specific stress syndrome

De van oorsprong Hongaarse arts en onderzoeker Hans Selye heeft zich zijn hele leven beziggehouden met de oorzaken en de gevolgen van stress. Wat Viera Scheibner terugvond in de computeruitdraaien van de ademhalingspatronen van de baby’s gevolgd door de CotWatch, bleek geheel overeen te komen met het door Selye geformuleerde ’Non-specific stress syndrome’. Selye ontdekte dat wanneer een zoogdier of een mens een toxische stof krijgt toegediend, het lichaam een vast reactiepatroon doorloopt.

Vanaf het vaccinatiemoment vertoonden de ademhalingspatronen van de ’CotWatch baby’s’, die tot dan toe gelijkmatig waren geweest, allemaal hetzelfde typerende stress syndroomritme, met pieken op de momenten zoals in onderstaand kader aangegeven:

 

De doodsmomenten in 1979 van de acht zogeheten Tennessee wiegendoodbaby’s bleken veelal gevallen te clusteren rond deze kritieke fasen, hetgeen wijst op een oorzakelijk verband.

Bron: fonteine.com

Voeg toe aan: