Zielen behoren tot een groep, deze hoofdgroep kan zich uiteindelijk gaan uitsplitsen in kleinere groepen waardoor er een grotere onderlinge samenhang is binnen die groep, hoe vaker een groep zicht splitst, des te sterker is de samenhang en wordt de hereniging sterker.

Een ziel vormt in eerste instantie één geheel maar wordt na verloop van tijd in tweeën gespleten waarbij elk deel de kiem van het andere deel in zich houdt.
Wanneer tweelingzielen herenigen is de som niet twee maar drie: man + vrouw + verbinding van beiden.

Tweelingzielen hebben complementaire eigenschappen ten opzichte van elkaar.
Voordat tweelingzielen elkaars complement kunnen zijn moeten ze verschillende wegen bewandelen, ondanks dat ze in basis gelijk aan elkaar zijn.
Het kan daarom zijn dat de uiterlijke gedragskenmerken verschillen.
Pas wanneer een individu een sterke persoonlijkheid heeft, kan het complementair zijn voor de ander, ondanks dat dan nog niet alle complementaire eigenschappen voltooid zijn, men moet er wel bereid toe zijn deze verder te ontwikkelen.
Het individu moet 'alleen de berg beklommen hebben', de eenzaamheid kennen.

Citaat: "je zou kunnen zeggen dat de tweelingziel ten tonele verschijnt op het moment dat dat het minst nodig is, namelijk als elke helft zijn hoogste graad van onafhankelijkheid in de verdeelde staat heeft bereikt.
Dit is tevens het toppunt van alleen zijn.
Dan verschijnt de tweelingziel, niet als respons op emotionele behoeftigheid, maar om op de diepste behoefte van de ziel te vervullen"

Het schijnt dat de mens innerlijk altijd wel op zoek is naar diens tweelingziel, omdat juist géén andere als die ene jou goed aanvult voelen anderen niet goed aan en is het een komen en gaan van partners op ieders levenspad.
Totdat de tweelingzielen elkaar ontmoeten, daar komt niets meer tussen, die liefde is voor eeuwig, en stijgt boven alle andere vormen van liefde uit.
Verliefdheid komt er niet eens aan te pas, het gaat meteen op een hoger niveau, gepaard met een groei van bewustzijnsverandering en het ontdekken van jezelf in die ander.
Tweelingzielen ontmoeten elkaar wanneer ze er rijp voor zijn, niet wanneer ze daar behoefte aan hebben. Het gebeurd opeens, patsboem, onder de meest 'toevallige' omstandigheden.

Ondanks dat we in stoffelijke vorm man of vrouw zijn, hebben we contrasekse eigenschappen.
Ook incarneren we in beide seksen om te weten hoe het is om man of vrouw zijn.
Er moet uiteindelijk een balans komen in ons zelf in de vrouwelijke en mannelijke eigenschappen.

Ik heb inmiddels een aantal beschreven ervaringen van herenigde tweelingzielen gelezen.
Meestal herkennen zij elkaar direct, een gevoel van thuiskomst.
Nu hoeft dit niet altijd zo te zijn, er was ook een verhaal van een stel wat 12 jaar bij elkaar in de buurt gewoond had, en pas na die tijd was HET moment aangebroken.
Er moest blijkbaar nog een reis worden afgelegd.
Beiden zijn in wezen sterk gelijkend, hebben vrijwel dezelfde mening, interesses etc.
Toch zijn er minimale verschillen die zelfs fungeren als aanvulling, ter complementatie.
Er waren ook andere gevallen, waarin het aanvankelijk voor de wind ging maar na een korte tijd kwamen er allerlei conflicten.
Uiteindelijk bleek dat beiden niet in balans waren, en na een therapie (pijnpunten vanuit de jeugd) was dat probleem opgelost en de harmonie teruggekeerd.
Wat eigenlijk in alle gevallen naar voren kwam was dat er een punt van herkenning was.
Maar de genoemde personen waren allen vrijgezel, en stonden in het leven.
Ook bleek dat er toch een aantal gebeurtenissen parallel liepen, bijvoorbeeld de momenten van het verbreken van de vorige relatie, het volgen van een therapie, het lezen van exact dezelfde boeken, volgen van dezelfde opleidingen etc. Nu is dit geen graadmeter ter beoordeling van wel of geen tweelingziel zijn, het kan een aanvullende bevestiging zijn.

Volgens sommigen komt een mens tijdens 12 incarnaties de tweelingziel tegen.
Bij iedere ontmoeting groeit het weer een stukje verder.
De hereniging behoeft dus niet 'einde oefening' en 'samen één voor altijd' te betekenen.
Ook na de totale hereniging kan de ziel er toch voor kiezen om weer terug te keren op aarde, zichzelf dienstbaar te stellen voor de aarde, waarbij zelfs het andere gedeelte van de ziel kan blijven fungeren als gids in de andere wereld.

Het vinden van een van je zielsverwanten KAN je het gevoel geven dat je je andere helft gevonden hebt, de praktijk zal uiteindelijk uitwijzen welke van de twee het moet zijn.
Die praktijk bestaat dus wel uit ECHTE praktijk, het samen leven, samenwonen....etc.

Niet iedereen zal in dit leven de tweelingziel vinden.
Toch moeten we ons er op voorbereiden, dit doen we via de liefdesrelaties die we hebben.
Niet alleen in relaties met anderen bereiden we onszelf voor, maar ook in de relatie met ons zelf.
Eenzaamheid is een tijd om contact te maken met jezelf, je diepere ik.
Eenzaamheid betekent gescheiden te zijn van je ziel, in plaats van te zoeken naar anderen of middelen (buiten ons zelf om) om de eenzaamheid op te lossen moeten we op zo'n moment onze eigen ziel gaan zoeken.
Voorafgaand aan de hereniging van tweelingzielen schijnt er altijd een periode van afzondering te zijn, dit kan ook door meditatie of eenzaamheid.
In een geval van twee personen werd dat heel mooi geïllustreerd.
Twee mensen leerden elkaar 'toevallig' kennen, ze hadden gemeengoed waardoor gedurende enkele jaren na die ontmoeting ze elkaar regelmatig tegenkwamen.
Achteraf beschrijven ze die periode als een voorbereidende fase, waren ze te snel een relatie aangegaan dan zou dit de uiteindelijke groei, die nu wel bereikt was, verstoord of zelfs verhinderd hebben.
Op een gegeven moment was HET moment daar, en kozen ze voor een leven samen.

Als tweelingzielen elkaar tegenkomen wil het niet automatisch zeggen dat zij dan ook daadwerkelijk samen verder gaan.
Als voorbeeld: als een gelukkig getrouwde diens tweelingziel tegenkomt, zal hij die ook wel als zodanig herkennen, maar toch kiezen voor het inmiddels opgebouwde gezin.
Zou echter het huwelijk al slecht zijn, dan zal hoogstwaarschijnlijk de echtscheidingsprocedure versnelt worden.

Citaat: "De beste toets voor onze ontwikkeling ligt in het volgende: de nog niet zo ontwikkelde mens kijkt terug op de stappen die al genomen zijn en is trots, de al sterk ontwikkelde persoon kijkt op naar de hoogten die hij nog moet nemen en is nederig"

Er worden een aantal stappen beschreven die nodig zijn om een hoger bewustzijn, en dus voorbereiding op hereniging, te bereiken:
- ons ware zelf willen bereiken,
- het (deels) loslaten van aardgebondenheid (materialisme),
- activiteiten die het contact met het spirituele zelf bevorderen,
- bevordering van spirituele groei,
- het leren luisteren naar onszelf en ons lichaam,
- tijd vrijmaken om één te worden met de natuur (tuinieren, wandelen.....etc),
- onze diensten aanbieden aan hulpbehoevenden.

Ook kunnen we onze persoonlijkheid op een hoger plan tillen door:
- training van geest door geduld en tolerantie maar ook negatieve gevoelens durven toe te laten,
- het inlevingsvermogen te ontwikkelen, (verplaatsen in anderen)
- streven naar duidelijke communicatie,
- het leren beheersen van onze agressie (negatieve energie omzetten in positieve activiteiten)
- seksuele energie leren beheersen en koppelen aan liefde, tederheid en zorg.

Tweelingzielen zijn één in hun visie, hun doel en hun gevoel.
In hun voorbereiding op elkaar hebben ze hun gevoel voor de richting waarin ze willen gaan, nauwkeurig op elkaar afgestemd.
Daarom zullen ze als één gaan wijden aan dat waarvoor ze zijn voorbestemd.
De liefde tussen tweelingzielen overstijgt de 'normale' liefdesgevoelens, juist omdat ze hierin ook één zijn gaat het ver voorbij de 'normale romantiek'.
Tweelingzielen zijn nimmer elkaars concurrenten, zij bestrijden elkaar niet maar werken juist samen, en vullen elkaar daarbij aan.
Men doet elkaar geen opzettelijk pijn, er zijn geen steken onder water en men heeft nooit de neiging de ander te willen straffen.
Tweelingzielen gaan met grote zorg met elkaar om, juist om andere pijnen dan groeipijn uit te sluiten.
Na de eerste ontmoeting zal er nog steeds gewerkt moeten worden om de hereniging gestand te houden op een positieve manier, alhoewel dat een scheiding niet denkbaar is, wel periodes van 'mindere tijden' als er niet meer aan het geheel gewerkt wordt.
Tweelingzielen kenmerken zich ook door dezelfde interesses, levenswijze etc.
Al hebben ze een verschillend beroep, op de achtergrond zijn er vaak nog voldoende overeenkomsten over.
Soms kunnen handschriften en handlijnen zelfs nog overeenkomen.
Kortom ze zijn eenvoudigweg fundamenteel gelijk aan elkaar.

Tweelingzielen zijn niet bewust op zoek naar elkaar, zij komen elkaar 'bij stom toeval' tegen, of ontdekken elkaar 'bij stom toeval'.
Je zou verwachten dat een ontmoeting meteen leidt tot de 'big-bang'.
Geschiedenis leert dat het niet zo hoeft te zijn.
Immers zolang beiden niet tot op een bepaalde niveau gegroeid zijn, kan de herkenning uitblijven, terwijl de personen wel in regelmatig contact staan met elkaar.
Het voorbeeld van een stel wat pas na een ellenlange briefwisseling elkaar als tweelingziel ontdekte, gezamenlijk hadden zij een groei doorstaan wat hen uiteindelijk op een hoger bewustzijnsniveau bracht, en pas toen elkaar herkende.
Het hoeft niet altijd tot innige relatie te leiden, er zijn ook gevallen bekend waarbij één van de twee een platonische vriend des huizes bleef, terwijl de andere keurig getrouwd bleef.
Het verhaal van hen schildert zich wel af als een verstandshuwelijk en toch een vorm van 'verboden' liefde.

De samenkomst van zielsverwanten en tweelingzielen kan verwarring scheppen:
het verhaal van Schumann, die zijn tweelingziel ontmoette, en Brahms, vriend van hen die tevens zielsverwant van hen was.
Zelfs na de dood van Schumann verkoos zijn vrouw om niet Brahms als haar nieuwe partner te zien, ondanks alles overeenkomsten en zielsverwantschap bleef er voor haar maar één man de ware, ze bleven wel vrienden van elkaar.

Juist in deze tijd waarin veel oude zielen naar aarde (terug) keren, komen steeds meer zielen hun tweelingziel tegen, aan alle kanten is de mensheid op een hoger bewustzijnsniveau aan het geraken, het is misschien juist daarom dat
er steeds meer mensen gaan scheiden en op zoek gaan naar een nieuwe partner.
Onbewust zoeken ze bewust naar juist die ene, hun letterlijke wederhelft, die als geen ander hen begrijpt, aanvult en ondersteund.
Immers, tweelingzielen zijn geen concurrenten van elkaar, zij ZIJN elkaar.
Het is ondenkbaar om je tweelingziel binnen je eigen families te vinden, het zou uiteindelijk kunnen leiden tot incestueuze relaties.
Zielsverwanten daarentegen kunnen wel af en toe in familieband voorkomen.
De verschillen tussen tweelingzielen en hun zielsverwanten zijn niet groot, een zielsverwant kan al snel voor tweelingziel aangezien worden, alleen door groei zal men diens tweelingziel uiteindelijk als zodanig herkennen.

Personen die bewust naar hun tweelingziel zoeken zullen deze nooit tegen kunnen komen, immers ze zijn dan nog niet voldoende gegroeid.

Het samensmelten van tweelingzielen is niet het ultieme, na het samensmelten komt het volgende doel:
we moeten verder klimmen en groeien naar groepsvoltooiing