De ijspluimen die vanuit het relatief warme zuidpoolgebied van Enceladus, één van de grootste manen van planeet Saturnus, de ruimte ingespuwd worden vinden hun oorsprong met bijna volle zekerheid in een oceaan van vloeibaar water die zich onder het oppervlak van het object bevindt. De ruimtesonde Cassini van de ruimtevaartorganisatie NASA vloog op 9 oktober van het afgelopen jaar door één van de geisers die actief zijn op de maan en deed metingen aan het moleculaire gewicht van de chemicaliën die in het ijs dat uitgespuwd wordt te vinden zijn.

Onderzoeker Frank Postberg en zijn collega’s van het Max Planck Institute for Nuclear Physics in het in Duitsland gelegen Heidelberg zijn nu op sporen van natrium in de vorm van zout en natriumbicarbonaat gestuit. Deze chemicaliën zouden zijn ontstaan in de rotsachtige kern van Enceladus en om terecht te komen in de pluimen die uit worden gestoten, moeten ze afkomstig zijn uit vloeibaar water dat het inwendige waarschijnlijk omgeeft. Uit observaties vanaf het aardoppervlak in 2007 bleek dat er geen natrium in de geisers te vinden was, wat ervoor zorgde dat er twijfel ontstond over de aanwezigheid van een ondergrondse oceaan.

Hoewel het zout dat nu wél ontdekt is ook zijn oorsprong kan hebben gevonden in vloeibaar water dat vandaag de dag bevroren is, is het volgens Julie Castillo van NASA’s Jet Propulsion Laboratory aannemelijker dat het te vinden is in een vloeibare oceaan die net als de geisers verwarmd wordt door inwendige processen. “Dat is waarom deze ontdekking, indien bevestigd, zeer belangrijk is.”

Meer informatie: 'Salt in Enceladus geyser points to liquid ocean' (New Scientist)