De overheid en haar spreekbuis, de mainstream media, lokken bewust agressie uit door tegenstellingen uit te buiten, berichtgeving op te blazen en met intimidatie en ondemocratisch genomen repressiemaatregelen de burgers het bloed onder de nagels vandaan te halen. 

‘Buschauffeurs zijn het zat. De overkill aan aandacht werkt averechts’ kopt de gratis treinkrant Spits van donderdag 9 april 2009. (Later verandert de krant de kop op de website in de politiek beter uitkomende aanhef ‘Veolia verzwijgt busberoving.’

‘Vervoersbedrijf Veolia heeft gisteren een geweldsincident tegen een buschauffeur stilgehouden omdat het ‘niet langer wil meewerken aan de enorme hype, die in de media is ontstaan’. Zo’n 80 á 90 procent van de buschauffeurs is alle aandacht zat, wil er niets meer mee te maken, en is boos omdat alle incidenten worden opgeblazen", zegt Wim Kurver, directeur van Veluwe Veolia. Volgens Kurver neemt door de ‘overmatige berichtgeving’ ook de weerbaarheid van buschauffeurs af en raken ze gestresst op de bus. Waar eerder een incidentje met een kwinkslag werd afgedaan, wordt nu onmiddellijk gedacht aan gevaar. U kunt zich voorstellen als je de hele dag hoort: het is gevaarlijk werk. Dan ga je alles om je heen als een bevestiging zien.’ 

Het bewust uitlokken van agressie om repressieve maatregelen te kunnen invoeren
Dit bericht is tekenend voor de wijze waarop de mainstream media, hand in hand met de overheid, elke gelegenheid aangrijpt om de onherroepelijk hierop volgende repressieve maatregelen te kunnen rechtvaardigen en verkopen aan het publiek. Uiteindelijk doel is totaalmacht over de burger als uitkomst van een trend die is ingezet sinds de nepterreuraanslag en moedwillige moord op drieduizend onschuldige burgers in het met thermiet neergehaalde World Trade Center. Met stelselmatige desinformering, een taak waarvoor de corporatieve mainstream media zijn opgericht, slikt het publiek alle ‘nieuws’ voor zoete koek en roept om het hardst om nog zwaardere maatregelen, zich niet realiserend dat het zijn eigen gevangenis creërt. 

Onder het bericht in Spits zijn de bekende, ongeïnformeerde reacties aan te treffen als deze: 

‘Er is maar 1 oplossing hiervoor en dat is keihard straffen. Niet een taakstraf of wat dan ook, gewoon minimaal 2 jaar in de bak donderen. Zijn het immigranten? Het land uitzetten.’

Ook de vakbonden,  die tegenwoordig functioneren als baantjesmachines voor carrières in bedrijfsleven of politiek, conformeren zich volledig aan deze hype. Op 6 april organiseerden zij tezamen met de lokale overheden een ‘lawaaiprotest’ tegen agressie en geweld door burgers en roepen met mediauitspraken als ‘volgens de vakbond zijn de grenzen van het toelaatbare allang overschreden’ nog meer repressie over zich af (NU 6 april 2009). Waren het in de zeventiger jaren de Molukkers, daarna de Antillianen en vervolgens de Marokkanen, nu is steeds meer elke willekeurige burger een potentiële terrorist. 

Afgezien van de te betwijfelen aanname dat de agressie in Nederland zou zijn toegenomen, vragen geen van de bewindslieden, noch de ‘kwaliteits’kranten zich ooit af, waar een eventuele agressiestijging vandaan komt. De agressie-incidenten betreffen vooral confrontaties met wat moet doorgaan voor ‘gezag’, als conducteurs, chauffeurs, politie en sociale dienst ambtenaren. Gezag is echter ‘geaccepteerde macht’ en daar zit nu precies de crux: steeds minder burgers accepteren de machtspositie die de overheid zich met talloze burgervrijheden- en privacyschendende maatregelen ondemocratisch heeft toegeëigend en die door haar dienaren tegen de zin van de bevolking wordt afgedwongen. 

Het kabinet heeft sinds 9/11 elk nieuw incident aangegrepen voor het instellen van nog meer verboden, regels en vrijheidsbeperkende maatregelen waarvan vele direct invloed hebben op het persoonlijk leven en de levenskwaliteit van burgers. De burger staat met de rug tegen de muur. Zelfs zijn bankrekening kan tegenwoordig geplunderd worden door de belastingdienst. De politie krijgt steeds meer bevoegdheden, lijkt vaker gebruik te maken van intimidatie en geweld tegen burgers en alleen in het leven te zijn geroepen ter bescherming van de gevestigde orde. 

De overheid eist respect zonder zelf respect te tonen naar de burger
Steeds meer burgers zijn hun vertrouwen in de politiek, het gezag, de rechtspraak en de media kwijtgeraakt. Steeds minder Nederlanders kunnen nog respect opbrengen voor een politie die de burger intimideert en met geweld benadert. Wildplassers, zwervers, paspoortvergeters en paspoortlozen worden geschoffeerd en hardhandig als criminelen afgevoerd. ‘Proportioneel geweld’ zoals wangedrag van de politie tegen ongewapende burgers zo mooi in de wet is verwoord en gelegitimeerd, lijkt in toenemende mate de norm. 

Enkele van de talloze voorbeelden van respectloos politiegeweld tegen burgers in de afgelopen jaren zijn de brute mishandeling van scholieren bij een scholierenstaking gefilmd door TV-Wacheren op 23 november 2008 en van burgers te Rotterdam vastgelegd op 19 februari 2009 of het buitensporige geweld na afloop van een dorpsfeest te Pijnacker. Deze ‘Slag bij Pijnacker’, zoals de Vrij Nederland van 19 augustus 2006 kopte, had tientallen gewonden, vele gebroken ledematen en vijfendertig aanklachten tot gevolg. Een slachtoffer van politiegeweld reageert op de Volkskrantblog van 10 mei 2006 naar aanleiding van de mishandelingen te Pijnacker:

‘Zonder enige andere reden werd ik keihard vastgepakt waarop de andere agent ook kwam (ik bleef hele tijd kalm) met zijn 2 en hebben ze mij zo hardhandig behandeld en ik bleef maar smeken alsjeblieft laat me horen dat me vriendin word opgehaald en dat het goed komt. Helaas sprak ik tegen dovemansoren toen ik werd met me handen op mijn rug in de boeien geslagen en in de auto gepropt alsof ik de zwaarste crimineel van de wereld was.’

Een ander typerend en herkenbaar voorbeeld van intimidatie is een beeldverslag gemaakt op 2 december 2006 waarin een voorbijganger de mishandeling vastlegt van een jongen door agenten nadat zij zonder opgave van reden naar zijn identificatiebewijs vragen en de jongen deze weigert te tonen. Een agent bedreigt de verslaglegger met: 

‘Als ik het ergens terugvind in de krant of op het internet dan heb je een probleem.’

De filmer schrijft onder het beeldfragment als commentaar: 

‘Toen ik de afloop van het arrestatieproces wou vastleggen, werd ik zonder waarschuwing hardhandig door een politieman weggesleurd. […] De jongen die is gearresteerd heeft geweigerd zich te identificeren toen de agent hem zonder enige reden naar zijn identificatie vroeg. De agent heeft vervolgens geweigerd aan te geven waarom hij zijn ID wou zien. En aangezien hij hier verplicht toe is, heeft de desbetreffende persoon zonder enige vorm van agressie geweigerd zich te identificeren. In een mum van tijd werd hij door 6 politiewagens omsingeld en als een zware crimineel behandelt.’

Nog een voorbeeld: ‘Een groepje allochtone jongeren is donderdag in de Haagse wijk Kortenbos in elkaar geslagen door een aantal politieagenten. Volgens de Telegraaf reageerden de agenten boos, omdat de groep hen het werk onmogelijk maakte. Hierop sloegen en schopten de dienders op de jongeren in, ook toen deze al op de grond lagen. Buurtbewoners rond de Sirtemastraat reageerden volgens de krant geschokt op de handelswijze van de politie.’ (Dag 09-05-2008) 

Zelden is er een excuus. Altijd houden de gezagsdienaren elkaar de hand boven het hoofd alsof er sprake is van ‘wij tegen zij’ de twee kampen van de overheid tegen de ‘roaring mob.’ Hoe kan een overheid respect en navolging van normen en waarden verlangen als uit niets blijkt dat zijzelf enige vorm van respect kan opbrengen, normen en waarden met voeten treedt en haar mistappen ook nog eens verhult met de meurende mantel van calvinistisch huichelgeloof? Zelfs de nationale ombudsman concludeerde vorige jaar al dat er sprake is van ‘een ernstige verruwing in de behandeling van de burger door de overheid’ (Dag 19 maart 2008). Deze waarschuwing legde Balkenende naast zich neer als ‘een zwart-wit verhaal.’ Later bleek hij dit toch weer niet zo te hebben bedoeld (Dag 30 mei 2008).

De overheid heeft alle krediet verspeeld en brengt de burgerwoede tot een kookpunt
Naast de teloorgang van het vertrouwen in de met het machtsestablishment heulende politie, hechten steeds minder Nederlanders nog enig geloof aan de rechtvaardigheid van de klassenjustitie die de wandaden van het koningshuis, de politiek en de bedrijfstop buiten beschouwing laat en de gevangenissen volstouwt met overtreders uit de lagere sociale milieus. Steeds meer Nederlanders lachen om de Balkenendes, Donners en Hirsch Ballins die, medeplichtig aan massamoord op een miljoen onschuldige Irakezen en gespeend van enig gevoel voor rechtvaardigheid en billijkheid, het volk tiranniseren met de moraliteit, of liever het volstrekte gebrek daaraan, van hun immorele en achterhaalde religie. Ministers als Guusje ter Horst zijn zover gezakt in hun dédain en stekeblindheid voor de behoeften van het volk, dat zij het aandurven de burger een normen en waardencatalogus tegen ’hufterigheid’ op te dringen, daarbij volledig voorbijgaand aan de ongekende hufterigheid die de overheid zelf aan de dag legt bij het stelselmatig en ondemocratisch doorzetten van veelal repressieve wetten tegen de wens van het volk of waar, in het geval van de Europese grondwet, de burger zelfs expliciet tegen heeft gestemd en het volk feitelijk is verraden. De kloof tussen politiek en burger is uitgegroeid tot een gapend ravijn. De veenbrand die in de tijd van Pim Fortuyn nog smeulde staat nu in lichterlaaie. Niets lijkt de overheid te hebben geleerd, of beter gezegd, in haar tomeloze arrogantie te hebben willen leren. 

Het zuur verdiende belastinggeld verkwanselt het kabinet aan de bankensector met de leugen dat de burgers daar uiteindelijk winst uit zullen behalen. De corporaties waar zij de burgers aan heeft overgeleverd hebben hun pensioengelden met overheidsinstemming verbrast op de aandelenmarkt zonder dat de pensioengerechtigde daar enige stem in had, terwijl andere corporaties woekerprijzen rekenen voor energie- of ziektekostenverzekeringen. De burger heeft alle reden om laaiend te zijn op deze corrupte, leugenachtige en oorlogzuchtige, met het grote geld en medecriminele overheden collaborerende regering maar blijft juist opvallend braaf. 

De mainstream kranten en het journaille blijven krampachtig de schijn ophouden maar het internet stelt de overheid en haar vazallen publiekelijk in al haar braakopwekkend lelijke naaktheid te kijk. Omdat de overheid zelf ook wel in moet zien dat zij met haar wangedrag en gebrek aan normen en waarden niet langer weg kan komen, zoekt zij bescherming door het gehele machtsestablishment in te dekken met tal van ondemocratisch genomen machts- en repressie maatregelen tegen haar onderdanen. Indien er sprake is van een toenemende instabiliteit in de maatschappij dan zou de overheid, in plaats van nog meer repressie toe te passen, zich eens kunnen afvragen wat daarvan de reden is maar dat doet zij niet omdat de overheid daar in het geheel niet in is geïnteresseerd: een excuus voor meer machtsmiddelen is wat zij zoekt.

De overheid lijkt juist gebaat bij meer tegenstellingen, angst en agressie in de maatschappij en zal deze met terreurpropaganda, potsierlijke angstzaaiers als destijds Tjibbe Joustra en tegenover elkaar stelling van religies maar al te graag vergroten, om zo nog meer repressieve en machtsversterkende maatregelen te kunnen invoeren. 

De overheid is zelf de belangrijkste bron van instabiliteit en agressie in de maatschappij; de Romeinen wisten het al; ‘Divide et Impera!’ of in maçonnieke termen: ‘Ordo ab Chao’ (verkrijg orde uit chaos).