Liefde en mededogen voelen voor jezelf, alle mensen en al wat is, is ware liefde en mededogen... Klinkt als een utopie, maar lees rustig verder.

Mededogen of medelijden? We zijn eerder geneigd medelijden te hebben. Toch is er een groot verschil tussen beide woordjes. Medelijden beperkt zich meestal tot degenen met wie we een relatie hebben of sympathiseren. Medelijden houdt de dualiteit in stand en heeft het ik of Ego als basis, (hoe subtiel ook). Medelijden plaatst ons eerder boven dan naast iemand...

Liefde en Mededogen zijn universeel, het betreft alles wat leeft. Het is ontdaan van elke vorm van zelfzucht en het gevolg van onze bewuste innerlijke transformatie.  Het komt uit de diepste (licht)bron van je ware zijn of natuur. Het ontstaat als we door een volledig waarnemen van de werkelijkheid inzicht krijgen in de veranderlijkheid en vergankelijkheid van alles wat naam en vorm heeft. We beseffen dan dat het verlangen naar en het hechten aan woordjes, namen en vormen, deze ook (ten diepste) de oorzaak zijn van lijden en pijn.

We verlangen allemaal natuurlijk naar gezondheid, vrede en geluk. Maar wanneer gaat dat ten koste van elkaar? Mededogen en liefde stijgen boven onze geboorte en dood uit. Het is de stromende grondeloze bron.

Zoals een bloem die oprijst uit een hart vol liefde, waardoor pijn en leed worden verzacht. Een roos die, boven haar dorens uitgestegen, overal geur verspreidt en schoonheid laat zien. Als een volgroeide lelie die vanuit een smetteloze kelk puurheid toont.

Op het moment dat we liefde en mededogen voelen, komen we vanzelf los van verlangens, hebben we geen oordeel en voelen we geen haat. Er zijn zelfs geen vijanden. We beseffen en voelen dat al het leven in essentie één is. Het is "natuurlijke" liefde en mededogen in onszelf. 

Ga voorbij aan het tijdelijke en overdreven genot en plezier van deze wereld, wees vervuld met mildheid, leef (zo bewust mogelijk) zonder oordeel en onderscheid. Toon in stille aandacht jouw glimlach aan jezelf en alle levende wezens.

Lach, geniet van de levensprocessen en heb plezier. Blijf wel allert op je ik- (ego)zucht. Dan heb je de lessen van lijden en pijn gevoeld en goed begrepen...

Boven het verdriet en de vreugde van deze wereld uit vind je de tijdloze vrede, vreugde en geluk nu bij jezelf.

Hebben liefde en mededogen een godsdienstige, politieke of maatschappelijke visie nodig, oefeningen, of geboden en rituelen? Zoals een bloem spontaan tot bloeien en geuren komt, zo openbaart ook liefde en mededogen zich. Als tijdelijke menselijke vorm zijn wij met elkaar verbonden. We willen toch allemaal gezond en gelukkig zijn?

Maar of we nu wel of geen geloof hebben in God, reïncarnatie of wedergeboorte, leven na de dood, een hemel of een hel, liefde en mededogen is een staat van bewustzijn. Het diepere besef of inzicht dat pijn en lijden voortkomen uit verlangen en hechten, uit pakken, grijpen, toe-eigenen, kortom uit zelfzucht, is voldoende om liefde en mededogen te laten opbloeien. Het is geen deugd, het is een kwaliteit van je natuurlijke staat van zijn. Kan het nagestreefd, bereikt, en/of verworven worden? Het groeit vanzelf zolang we onze geest (als tip) ieder begin van de dag even met de juiste toon of afstemming begieten. Schep stiltes. Schep voldoende ruimte in deze dag voor dat wat je denkt, zegt of doet.... Verbind er geen (klok)tijd aan! Daardoor ben je in een geestelijk paradijs. Je gaat vanzelf de wereld anders zien! Jij en ik, wij allen, scheppen samen een...

Er staat een mooi verhaal in de Bijbel over een Samaritaan (Lucas 10:25-37). Het vertelt over barmhartigheid, een woord dat niet bepaald in ons taalgebruik geïntegreerd is, maar toch dezelfde kwaliteit bevat als het woord mededogen. Barmhartigheid kent ook geen onderscheid, heeft geen verbinding aan een geloof, een opinie, leerstelling of overtuiging. Jezus sprak erover om ‘je naaste te beminnen of lief te hebben als jezelf’, om de heel eenvoudige reden dat er geen twee zijn.

Alles wordt in een oneindig heelal door één bewustzijn of universeel draagveld (Jezus noemde dit "de Vader") doordrongen. Door onderscheid te maken, door te handelen vanuit een groepsbewustzijn of een bepaalde geloofsopvatting of overtuiging, kortom vanuit het gevoel en identificatie van een ‘ik en jij’, wij en anderen wordt er een sluier van onwetendheid over liefde en mededogen geworpen.

Naar aanleiding van de prachtige parabel van de "barmhartige Samaritaan", zien wij dat er geen gehechtheid aan verdienste is...


"Handel zonder enig onderscheid naar een ieder en laat daarbij verwantschap of verdienste buiten beschouwing, denk veel meer aan hetgeen die mens nodig heeft en aan zijn nood".


Liefde en mededogen laat je de "kermis" van het leven verlaten. Het leven van verlangen en hechten is als een beschilderde gouden koets. Op afstand kijk je ernaar, ziet hoe onwetende mensen er vol enthousiasme instappen, maar jij kunt de koets als in een film aan je voorbij laten rijden. Je weet dan dat het witte doek van je "ware" zijn niet geraakt word door de beelden van het worden. Op dat moment is er alleen waarnemen.

Het verdriet én de vreugde van de "wereld" komen uit dezelfde toverhoed van illusies.  Je hebt de ware vreugde herwonnen door de overstijging van iedere vorm van dualiteit. Tegenover de harde schaterlach van de wereld staat een glimlach. Tegenover ruwheid en hardheid, jouw zachtheid en mildheid. Tegenover dwaasheid, wijsheid. Vanuit natuurlijke eenvoud laat je de gecompliceerde wereld van "ikzucht" achter je. Je bent wel ín de wereld, maar niet ván de wereld. De wereld strijdt misschien tegen jou, maar jij niet met de wereld. Als anderen spreken, kun je zwijgen. Als anderen zwijgen, kun je spreken. Jouw zachtheid, tederheid en mildheid komen niet uit zwakte voort, maar uit inzicht, macht en kracht.

Schep geen illusies. Het leven is dan als een spiegelpaleis dat het spel van vormen in al zijn vergankelijkheid weerspiegelt. Er is een weten dat alle vormen een golfbeweging zijn in een oceaan van totaalbewustzijn, een spel, waarin waarnemer en het waargenomene ten diepste één geheel zijn.

Als je het leven, het oneindige en tijdloze heelal in al zijn mogelijke perspectieven en facetten van verschijnen en verdwijnen waarneemt, is er een vredige stilte in je hart en geest, voorbij tijd en ruimte. Het vuur van verlangen en bevredigen is uitgeblust. Zoals een boom na de storm weer zijn evenwicht vindt tussen hemel en aarde, zo heb je het stiltepunt in jezelf hervonden nadat de storm van onrust en onvrede is uitgewaaid.

Helder als de smetteloze hemel na een onweer, zo klaar en smetteloos is dan je geest. Geen wolkje dat het licht in je nog verduistert....

OVER DENKEN EN EEN HELDERE GEEST..

Er zijn enerzijds onze gedachten en het door mentale concepten (door de tijd) gecreëerde ego waarmee wij ons vaak identificeren, en anderzijds het diepere niveau van wat wij nu zijn, het deel- of zandkorrelbewustzijn. Maar we zijn in staat afstand te nemen van dat "geconstrueerde" ego.  We gaan dat dan herkennen als ’niet het ware zelf’. Dat geeft ruimte, verlichting en helderheid.

Als dat gebeurt is er op dat moment eigenlijk niets veranderd in je leven. Het voelt wel als een innerlijke als uiterlijke bevrijding.

Een ’groot inzicht’ is dat, wanneer ons denken soms even stopt, er een stilte aanwezig is die het verstand onmogelijk begrijpt. Een simpel "weten" ervaren we meestal vanuit een moment van innerlijke stilte. Gedachten slepen je dan niet zo dwangmatig meer mee, gedachten komen, gedachten gaan.

Gedachten hebben ook vaak een ’hypnotische aantrekkingskracht’. We vinden ze meestal heel belangrijk en nemen ze vaak erg serieus.   Maar:  Het zijn altijd wel jouw gedachten... (of gedachten van een ander die weer invloed hebben op jouw gedachten en vervolgens weer andersom). Dit kan je opvallen wanneer je, door welke oorzaak dan ook, even "vrij" bent van een constant denkende en/of reactieve geest. Gedachten kun je omdraaien, vraag en antwoord, conclusies enzovoort.. Wat is mijn (relatieve) waarheid van dit moment?  

"Dwangmatig denken heeft zelfs een verslavende uitwerking. Je hele bewustzijn en lichaam wordt ervan doordrongen".

Het is dan als een entiteit in je hoofd die als een parasiet al je aandacht en bewustzijn opeet: de ene gedachte na de andere, hap, hap, hap, hap. Kunnen we er nog uit loskomen? Het lijkt vaak of de stem van het denken nooit ophoudt met praten... En vaak zijn het meerdere stemmen tegelijk. Wie heeft het tegen wie? Onophoudelijk en dwangmatig denken wordt snel zinloos en disfunctioneel !

Waarom hebben mensen zware gedachten en/of gevoelens? En waarom ziet het verstand sneller "negatieve" dingen dan mooie, blije, liefdevolle en vreugdevolle? Dat komt doordat deze het verstand zijn petje te boven gaan... 

Maar wat een onbewuste geest en het door de tijd ontstane "Ego" wel begrijpt is kritisch zijn en klagen, ofwel "disfunctioneel" denken. Deze vorm van denken is zinloos en schadelijk voor jou en mij, alles en iedereen. 

Zware gedachten – kritiseren, oordelen, minachten, klagen – creëren  vervolgens emoties die daarmee corresponderen, zoals verontwaardiging, woede, haat, jaloezie, verdriet. En hoe meer we van deze emoties ervaren, hoe groter deze ook doorwerken op het fysieke lichaam. Alles word en is dan zwaar..  De energiestroom of frequentie in het lichaam is dan verstoord en uit balans. Dát is wat je dan voelt!

Zo leven we door disfunctioneel denken, in een toestand van ongelukkig zijn. Een ongelukkig mens zal vervolgens vele anderen ongelukkig kunnen of willen maken. En dat geldt ook voor een ongelukkige partner. Het is een logisch gevolg van..

Ongelukkig zijn breidt zich dan als een olievlek uit, in een relatie, een vriendenkring, een bedrijf. We laten onszelf en anderen (onbewust) lijden. Dat is de gekte en waanzin in deze wereld, die te vinden is in de kleinste gemeenschapjes, relaties, bedrijven tot aan hele volkeren toe. Uiteindelijk leidt dat vaak zelfs tot geweld...

Vraag jezelf: Gaat het alleen om mijn of ons bepaald geloof of om mensen te bekeren, of om mijn eigen diepste inzichten en processen van groei?

Denken, denken, denken... "Kijk" naar je denkende geest, zie en begrijp hoe alles wonderbaarlijk werkt. Toch zijn wij allen in feite geconditioneerd en geprogrammeerd door alles in, en door het verleden. Kijk eens naar je gedachten en emoties die daar NU over bestaan... Opruimen lucht op! Je ziet dan wat er is of wat ervan overblijft. Als je misschien denkt dat het niet opschiet, weet wel: Je bestaande programma's en overtuigingen zijn in je hersenen krachtig verankerd.    Geef het de kans. Doe rustig aan, en bepaal zelf wat je wilt. Als het maar geregeld druppelt... Ook plantjes zie je niet groeien als je er even naar kijkt. Maar er gebeurt van alles...  Zó werkt het!!

Zie hoe je geest met het verstand werkt en welke invloed zij heeft..

Deze gewaarwording is een nieuwe ervaring van bewustzijn, ofwel ongeconditioneerde intelligentie. Vrijer zijn van dwangmatig denken, waardoor er een zorgeloze, prettige manier van leven mogelijk is.

De natuur (waar wij als vorm en bewustzijn allemaal een onderdeel van zijn) is daarbij een goed hulpmiddel. Heb echt aandacht voor de natuur, wees en sta eens even stil. Zo kun je bijvoorbeeld in een bos wandelen maar nog steeds ondergedoken zijn in je geest, denkend of pratend over problemen of hoe mooi het is, vaak met een verstorende mobiele telefoon aan het oor. Of onderweg druk discussiëren met een vriend of vriendin. 

Als dat zo is, zijn we dan werkelijk aanwezig? We zeggen soms, oh.. dat is een mooie boom, en praten weer verder, oh.. wat een mooie bloemen. Dan hebben we geen werkelijke verbondenheid met de natuur. Maar als we echt daar kunnen zijn zonder te etiketteren, te beoordelen of te benoemen wat we zien, is de natuur ons erg behulpzaam. Je ervaart zelfs een wonder zolang de denkende geest of verstand zich er niet in mengt: De wind langs je wangen, de grassprietjes, de geuren, de geluiden, tot de kleine details waar je gewoonlijk overheen kijkt...

Als we écht in de natuur even aanwezig kunnen zijn, is alles wonderbaarlijk stil, er is een grote levendigheid. Maar wanneer ons verstand of het denken weer actief wordt en overal labeltjes aan hangt – dit is een eik, deze boom zou leuk in mijn eigen tuin staan enzovoorts – kunnen we die levendigheid onmogelijk voelen. Die mentale etiketten zijn dan obstakels.

Mensen doen dat in de natuur maar vaak ook met andere mensen. We zijn zo snel obsessief bezig met het benoemen, etiketteren, en intepreteren en (ver)oordelen van andere mensen. Wij doen dat allemaal in min of meerdere mate. Door daar zo veel mogelijk allert op te zijn en daarbij stil te staan, ervaar je een rustig, blij en gelukkig gevoel! Probeer maar...

Aangaande het bovenstaande:

Het zijn veel woordjes en zinnen die ergens naar wijzen... Waar ze naar wijzen gaat echter voorbij aan alle woordjes die wij als mensen ervoor gebruiken. Als we een prachtig moment in het leven ervaren, zeggen we weleens: "Ik heb er geen woorden voor" of "Ik kan het met geen pen beschrijven" of "Ik ben er stil van". Die, vaak korte wonderlijke momenten blijven meestal sterk aanwezig in onze herinnering... Waarom is dat zo? 

Kijk, dat is de zon, zeggen we. Wat zegt dat "werkelijk" over de zon en dat wat de zon veroorzaakt? Wanneer je alle dingen (kijk ook eens in de spiegel) gaat zien zoals ze zijn.., vorm/vormloos, veranderlijk en vergangkelijk in een oneindigheid van bestaan, opent dat je geestelijk perspectief en is je frequentie vanzelf in balans. Als je dan bewust wakker en aanwezig bent, ervaar je "stil en diep weten" zonder dat je het in de éérste plaats met je verstand kan, wil of hoeft te begrijpen... 

De essentie is simpel:  De "absolute realiteit" van het leven is altijd dit moment, tijdloos, altijd veranderend en staat nooit stil...

Besteden we veel aandacht aan gedachten over het verleden of eventuele angsten en verwachtingen over de toekomst?    

Besef, zie en ervaar dat wat wij allen denken, doen (of nalaten), verleden en toekomst creëert volgens onze macht, wil en kracht...

Eén bewuste diepe ademhaling, sluit even je ogen, voel en weet wat je in "essentie" werkelijk bent...

(Glimlach altijd naar jezelf, misschien ziet een "ander" het ook...)

Enkele boeken van inspiratie:

Eckhart Tolle : Een nieuwe aarde (werking van het Ego)

Marcel Messing : Land zonder Pad, stromend als water (thuiskomen)

Dalai Lama : De kunst van het geluk (menselijke dialoog)

Barbara Marciniak : Pad van kracht (opent je perspectief)

Stefan Denaerde : Buitenaardse beschaving (verbaasd en onthuld)

Het Urantia Boek : ...voor uitbreiding van Kosmisch bewustzijn en verdieping van geestelijk inzicht...