Lichaam, Bewustzijn

Wat is eigenlijk een mens? Als ik naar mezelf kijk zie ik een zogenaamd "lichaam" wat mijn vervoersmiddel is, en ergens in dat lichaam zit ik, mijn bewustzijn. Ik stel mezelf altijd voor dat ik ergens achter mijn ogen zit, en tussen de oren. Ik denk dat veel mensen dat hebben, we zijn erg op onze ogen gericht, erg visueel. Soms in meditatie probeer ik wel eens mezelf als bewustzijn in andere delen van mijn lichaam voor te stellen, maar dat is niet makkelijk. Soms gaat het opeens vanzelf, maar dan blijkt dat zodra je jezelf dat realiseert, je direct weer terug schiet naar je oude vertrouwde plek in je hoofd achter je ogen. In ieder geval bewijst dit wel dat het bewustzijn iets is wat kan verschuiven, iets wat niet helemaal "vast zit aan het lichaam".

(Volgens de oosterse filosofie hebben we een aantal lichamen, steeds fijner van stof, en die allemaal over elkaar vallen als schillen van een ui, of als een Russisch poppetje wat je open maakt en waarin steeds weer een nieuw poppetje zit. De oosterse filosofie praat over bijvoorbeeld het astrale lichaam, het mentale lichaam het emotionele lichaam enzovoorts.)

Alleen is het voor ons bewustzijn andersom. We voelen eigenlijk uitsluitend dat binnenste poppetje, ons meest dichte lichaam, en de dunnere en minder zichtbare lichamen daar omheen ervaren we maar zelden of helemaal niet. Sommige mensen ervaren die lichamen wel, en als je heel veel mediteert, of als je "verdovende" middelen als alcohol of drugs gebruikt wil je wel eens opeens het gevoel krijgen dat je "uit je lichaam" stapt. Uittreden heet dat, en ook tijdens de droomtoestand schijnt dat te gebeuren. Zelf heb ik dat verschillende keren ervaren, een keer tijdens een ziekte, verschillende keren vlak voor ik in slaap viel, en zelfs wel eens achter het stuur van mijn auto rijdend op de snelweg. Dus voor mij is dat werkelijkheid. Ok, we weten dus dat we een lichaam hebben, en iets wat we ons "bewustzijn" noemen, wat min of meer los lijkt te zijn maar normaal gesproken in ons hoofd lijkt te zitten.

Ons menselijk lichaam is dus eigenlijk een soort voertuig voor het bewustzijn, en ook kun je zeggen dat dit voertuig voor de meeste mensen op slot zit, we kunnen er niet zomaar uit stappen. Ja als we "dood" zijn, en misschien is de enige juiste omschrijving van de dood juist wel precies dat, dat je uit je lichaam kunt stappen, maar dan permanent, en ook de besturing kwijtraakt, in voertuig termen gesproken gaat de motor uit en ook als je weer instapt start de motor niet meer. Soms start de motor echter wel en dan spreken we van een bijna-dood ervaring. En tijdens de geboorte stappen we in, en gaat direct de deur op slot (op het kinderslot?). Uiteraard is het eerste wat bij mij opkomt nu, als we instappen en uitstappen, waar zijn we dan? Oftewel waarvandaan stappen we in en waar zijn we als we uitstappen?

Ik weet het niet. Ik weet dat als we uittreden, we nog steeds in deze wereld lijken te zijn en nog steeds wakker zijn, bij bewustzijn. "Bij bewustzijn", dat is een aardige uitdrukking. Betekent dat dat we ook van ons bewustzijn weg kunnen gaan? Is dat ook wat er gebeurt als we slapen, verlaten we dan ons "bewustzijn"? Eigenlijk, als je het goed bekijkt, is ons bewustzijn heel beperkt. We weten niets meer van waar we waren en wat we deden voordat we "in ons voertuig stapten", oftewel geboren werden in ons universum, en we weten (nog steeds) niets van wat er gebeurt als we gaan uitstappen, we hebben in ieder geval geen herinneringen aan eerdere gevallen van "uitstappen" oftewel dood gaan. En, wat nog veel erger is, de helft van de tijd zijn we ook nog eens niet "bij ons bewustzijn", dan "slapen" we. Ook dat is een tijd die vaak geheel verloren is. Dit maakt ons bewustzijn, of eigenlijk de tijd dat we "bij ons bewustzijn" zijn, wel een heel kostbaar goed. Laten we die tijd goed gebruiken!

(Vele mensen hebben herinneringen aan vorige "levens", sommigen hebben dit spontaan, anderen kunnen in een "trance" toestand gebeurtenissen uit vorige levens zien en ervaren, zij het dan vaak beperkt, ze kunnen dan hun naam en woonplaats en het jaar van de gebeurtenis die ze herbeleven niet noemen.)

Dat brengt me meteen op de kwestie wat is een "leven"? En dan bedoel ik bewustzijn ervaren. Als je kijkt naar planten en dieren, dan leven die ook maar hebben ze veel minder "bewustzijn" dan ons. Ik bedoel met een "leven" de tijd van bewustzijn tussen het moment van "instappen" en het moment van "uitstappen". En hebben wij maar één "leven" of hebben wij er meer, of zelfs oneindig veel? Aangezien wij als mens meestal geen bewuste herinneringen hebben aan andere levens, denken wij vaak dat wij maar één leven hebben. En natuurlijk kan je alleen maar zeker weten wat je weet. En als je het niet weet, dan kun je het "geloven". Geloven is het zeker weten van dingen die je niet weet. Dat klinkt behoorlijk zinloos. Waarom wil je dingen zeker weten die je niet weet? Waarom zou je willen geloven bijvoorbeeld dat je meerdere levens hebt als je het niet weet? Het eerste wat bij me opkomt is "Hoop". Pure hoop. Je hoopt dat er meer is dan dit leven, en dat is optimisme, het gevoel dat je werkt aan de toekomst. Een ander ding wat er bij me opkomt is "Angst". Dat is een tegenhanger van hoop. Angst is voor de dood, je bent bang dat er na dit leven helemaal niets is, dat je helemaal verdwijnt. Dat is pessimisme, je denkt dat dit leven helemaal voor niets is.

Religie

(Dit is het werkterrein van Religie:
- De katholieke kerk zegt dat je uit het niets komt, maar dat je eeuwig blijft bestaan na dit leven, maar niet meer terug komt in een leven. Afhankelijk van hoe je dit enkele leven gedaan hebt wordt je eeuwig beloond of eeuwig gestraft.
- De oosterse stromingen zeggen dat je eeuwig leeft. Dat je van mineraal via plant en dier eindelijk in een mens mocht instappen, en vele levens moet doen en als je het goed doet je uiteindelijk een God gaat worden.
- New Age stromingen zeggen dat je altijd al een stukje God geweest bent, maar hier in de menselijke levens gestapt bent om te leren. Uiteindelijk wordt je weer een God.
- Veel natuurvolken zeggen dat je als godsvonk hier dit leven in gekomen bent, en na je dood een ster aan de hemel wordt.
Deze lijst zou eindeloos door kunnen gaan...)

Met zoveel "deskundige" meningen die ook zo verschillend zijn is het natuurlijk onmogelijk voor ons om ook maar iets zeker te weten. We kunnen voor onszelf een keus maken, uit alle religies en filosofieën gewoon die dingen nemen die bij onszelf passen. Of helemaal niets aannemen, of helemaal zelf bedenken wat we geloven, of zelfs helemaal niets willen geloven. Uiteraard is geloof iets persoonlijks. En voor iedereen anders. En waarom zou je proberen anderen jouw "geloof" op te leggen? Het eerste wat me weer te binnen schiet is "Angst". Omdat je zelf zo onzeker bent voel je je veiliger als anderen hetzelfde "geloof" over de toekomst hebben. Net als een roker zich beter voelt tussen andere rokers. Nou deze angst heeft heel wat teweeg gebracht in de wereld. Hele volkeren hebben elkaar hiervoor uitgemoord. Zogenaamd alleen maar om het "geloof", maar waarschijnlijk veel meer door de angst. Angst voor iets wat anders is en een diepe onzekerheid over je eigen "geloof". En we willen zo graag ergens bij horen, ook dat is angst, angst om alleen te zijn. En we voelen ons groter en sterker in een groep. Dan praat je opeens over macht. Een groep heeft macht, wil macht uitoefenen. Ook dat speelt mee in het geloof, macht. Religies hebben alles te maken met macht. Waarom zou je anders een Religie nodig hebben? Iedereen heeft toch zijn eigen "geloof"? Iedereen heeft RECHT op zijn eigen "geloof". Alleen een Religie die door macht gedreven wordt probeert anderen zijn geloof op te dringen.

Iets wat je direct moet opvallen is hoeveel echt grote verschillen er zijn tussen de verschillende religies. Dat moet het gevoel bij je oproepen dat er enkele partijen zijn die er echt verschrikkelijk naast zitten, en er wellicht ook een is die de "waarheid" verkondigt, maar dat alle partijen dat met evenveel vuur (en zwaard) doen. Een reden te meer om gewoon je eigen "geloof" te hebben en je eigen Religie te zijn. En dat er evenveel kans is dat JIJ degene bent die de waarheid heeft, en dat de rest van de wereld er zomaar volledig naast kan zitten.

Dromen

Terug naar ons bewustzijn. In een vorige paragraaf kwam het begrip "dromen" naar boven. Bijna de helft van onze tijd zijn we niet bij ons bewustzijn maar zijn we ergens anders wat we niet weten en in het gunstigste geval zijn we met ons bewustzijn in "dromen". Over dromen is al heel veel geschreven, wat zou het nut daarvan zijn? Is het een verwerking van gebeurtenissen uit onze waak-tijd? Of is de droomtijd de echte tijd en is onze waak-tijd een droom? Interessant is in dit verband de film "The Matrix" waar alle mensen als batterijen in een ligbad aangesloten zijn, en in hun dromen leven. Voor hen is de droom-tijd de echte tijd. En door hun emoties wekken ze de stroom op die de "machines" voedt. Over de Matrix wordt veel gesproken. Er zijn mensen zoals David Icke en anderen die denken dat ons leven vergelijkbaar is met de mensen uit de Matrix, en dat wij ook "dromen", dat wij met zijn allen de wereld "dromen" en dat er een ander ras is wat zich voedt met onze emoties, waarvoor wij als het ware een batterij zijn. Deze redenatie is heel erg goed, en verdient zeker heel veel aandacht. Ook in het boek "The holografic Universe" van Michael Talbot wordt aangetoond dat dit heel werkelijk is en dat de wereld een holografische projectie kan zijn van onze geest, of eigenlijk onze droom.

Om dit onderwerp af te sluiten zet ik voor mezelf mijn open vragen nog eens op een rijtje. Wat is nu bewustzijn, hoe zit dat vast aan ons lichaam zodat we er als het ware in opgesloten zijn? Waar zijn we voordat we "ingestapt" zijn en nadat we "uitgestapt" zijn en waarom zijn we een groot deel van elke dag "uit" tijdens onze slaap, en waarvoor dromen we?

René, 3 april 2009