“In deze tijd van crisis wordt er voortdurend gedacht en gesproken over manieren om het geld te saneren. Want het is inderdaad de geldsector die de crisis heeft veroorzaakt en het is belangrijk daar aandacht aan te besteden. Maar het zijn de mensen die het moeten herstellen en mensen die er het slachtoffer van zijn. Vernieuwing is ondenkbaar zonder mensen.

In een wereld zonder mensen is natuurlijk ook geen geld nodig. De dierenwereld beschikt niet over geld. Natuurvolkeren beschikken niet over geld. Ze ruilen gewoon goederen en diensten. Uiteindelijk gaat het om de mens; mensen hebben geld gemaakt om welvaart en het welzijn te verhogen. Maar door het misbruik van geld is het welzijn verziekt.

Omwille van het herstel van het financiële tekort vallen er massa’s ontslagen. Mensen raken werkeloos en er is vernietiging van kostbaar menselijk kapitaal. Bedrijven raken verarmd door verlies aan deskundigheid, want ze verliezen deskundige mensen die ze nooit meer terugkrijgen.

Het bijzondere van deze tijd is dat het bedrijf dat in de mens durft te investeren, zelfs ten koste van financiële tekorten, meer kans heeft op herstel van het financiële tekort. Geld wordt door mensen gemaakt door hun inspiratie en energie en niet omgekeerd. Geld maakt geen mensen menselijker. Dáár zit het gevaar van de huidige sanering.

De sterkste kracht van de mens is gelegen in zijn diepste verlangen om meer menselijk te worden, meer mens voor anderen en met anderen, meer ‘Gemeinschaft’. Onze crisis is een crisis van het mens-zijn.

Waar sprake is van het degenereren van de mens tot een economische waarde, zal het bij een economisch verval ook komen tot een menselijk verval. De mensen raken verminkt is hun Mens-Zijn.

Herstel is enkel mogelijk door herstel van de mens, herstel van werk en inspiratie, herstel van menswaardigheid. En dat dit vaak gaat ten koste van economische reserves, is onderdeel van het genezingsproces dat we ‘op de koop toe’ zullen moeten nemen.”