Helium-3, een zeldzame isotoop van helium, is een ideale brandstof voor kernfusie omdat er bijna geen radioactiviteit vrijkomt én omdat het fusieproces goed te beheersen is. Aldus een kort bericht gisteren in NRC-Handelsblad. Het bericht is eigenlijk een voetnoot bij het artikel ‘Geobsedeerd door de maan’, dat in de bijlage economie van deze avondkrant verscheen.

 Je zou zo’n artikel eerder in de wetenschapsbijlage verwachten, maar de insteek is economisch: veel grootmachten maken zich op voor een volgende wedloop naar de maan, niet alleen om prestigieuze redenen, maar vooral om de winning van grondstoffen. Waren het in de jaren zestig de Verenigde Staten en Rusland die de wedloop ‘uitvochten’, dit keer is er een grotere schare deelnemers: de VS, Rusland, China, India, Japan, de ESA én vreemdgenoeg ook de individuele ESA-leden Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië en Italië. Allemaal hebben ze de laatste maanden maanplannen bekendgemaakt, de ene concreter dan de ander.

Zoals gezegd speelt in veel van die plannen de winning van grondstoffen op de maan een grote rol. En dan gaat het met name om dat helium-3. Op Aarde komt het bijna niet voor. De VS bezit in laboratoria 29 kg van het spulletje en dat schijnt al een vermogen te kosten¹. Helium-3, ook wel helion genoemd, kent twee protonen en één neutron in z’n kern. Gewoon helium heeft twee protonen en twee neutronen. Op de maan bevinden zich miljoenen tonnen helium-3 in de bodem, afgezet door de zonnewind. Het schijnt er door verhitting vrij gemakkelijk uit te halen te zijn en dan zou het onder druk als een vloeistof naar de Aarde kunnen worden getransporteerd.

Voor de geïnteresseerden is een 13 minuten durend filmpje (Windows Mediaplayer-formaat) te downloaden waarin de voordelen van het gebruik van Helium-3 worden belicht². Eén vracht van 25 ton helium-3 zou goed zijn voor twee weken van de totale energieconsumptie van de wereld in het jaar 2100!  Hierbij is meegerekend dat we rond die tijd vijf maal zoveel energie nodig zullen hebben als nu.

De kosten van zo’n jaartje energie volgens het energieverbruik in 2100 zouden met ’gewone’ Aardse energiemethodes, zoals aardolie en kernenergie, naar schatting € 1.500 miljard bedragen. Da’s een veelvoud van de kosten die de maanplannen met zich mee brengen. Kortom, de winning van helium-3 is een lonkend perspectief voor al die energieslurpende grootmachten en dat maakt het aantrekkelijk om ‘de steven weer naar de maan te wenden’, om het maar eens anders uit te drukken.