“Deze industrie is nu voornamelijk een marketing machine geworden voor de verkoop van medicijnen met een twijfelachtige werking, en ze gebruikt haar rijkdom en invloed vervolgens weer om iedere instantie die haar in de weg staat tot medestander te maken.”

De boekrecensie hieronder, is vertaald vanuit het prestigieuze vakblad ‘New England Journal of Medicine’. Het laat duidelijk zien hoe corrupt de farmaceutische industrie en de gezondheidszorg zijn geworden. De auteur van het boek, Marcia Angell, M.D., is een voormalig hoofdredacteur van ditzelfde, alom gerespecteerde vakblad. Tegenwoordig is ze hoofddocent in social medicine aan de Harvard Medical School.

Haar boek, The Truth About the Drug Companies, biedt het zoveelste onthullende beeld van de manier waarop hebzucht de vele facetten van het zakenleven en de overheid is gaan bepalen, en presenteert een aantal krachtige ideëen voor wat we eraan kunnen doen.  

New England Journal of Medicine    Volume 351:1580-1581, 7 oktober 2004, nummer 15.

“De gecombineerde winsten van de tien farmaceutische bedrijven in de Fortune 500 (35,9 miljard dollar) waren groter dan de winsten van alle overige 490 bedrijven bij elkaar (33,7 miljard dollar) in 2002. Gedurende de afgelopen twintig jaar is de farmaceutische industrie ver afgedwaald van haar oorspronkelijke hoge doelstelling van het ontdekken en produceren van goede nieuwe medicijnen. Deze industrie is nu voornamelijk een marketing machine geworden voor de verkoop van medicijnen met een twijfelachtige werking, en gebruikt haar rijkdom en invloed om iedere instantie die haar in de weg staat tot medestander te maken, inclusief het Amerikaanse Congres, de Food and Drug Administration, academische medische centra, en de geneeskunde zelf.” Dr. Marcia Angell, voormalig hoofdredacteur van het New England Journal of Medicine. uit haar geruchtmakende boek: ‘De waarheid over medicijnfabrikanten’. (vert.)

The Truth About the Drug Companies

And what to do about it 

Boekrecensie gechreven door John Hoey, M.D.        
Vertaling met dank aan Paul Maarten Vis

Sinds haar vertrek bij the Journal heeft ze een blik achter de schermen geworpen bij ‘Big Pharma’, ‘Big University’ en ‘Big Faculty’. Zich baserend op haar eigen werk en op haar gedetailleerde analyse van onderzoek, financiële verklaringen van bedrijven, en onderzoeksrapporten over medicijnontwikkeling en marketing, schrijft Angell met de ondubbelzinnige en onbuigzame stijl die Journal-lezers van haar gewend zijn en zijn gaan vertrouwen. 

Verkoopresultaat: 200 miljard dollar per jaar

 
Dr. Marcia Angell weet waar ze over spreekt.

De huidige trend in de richting van de commercialisering en corruptie van klinisch onderzoek valt samen met de verkiezing van president Ronald Reagan in 1980, en de aanname van de Bayh-Dole Act, een nieuw stelsel van wetten dat universiteiten en kleine bedrijven toestemming gaf en stimuleerde om ontdekkingen uit onderzoek, gesponsord door de National Institutes of Health (NIH), te patenteren. Onderzoek waarvoor betaald was door de belastingbetaler, en bedoeld voor het welzijn van diezelfde belastingbetaler, werd met onmiddellijke ingang een privaat en verkoopbaar product -een product met een verkoopresultaat van meer dan 200 miljard dollar per jaar.     

Onderzoek dat was betaald door de belastingbetaler en ook bedoeld voor het welzijn van diezelfde belastingbetaler, werd met onmiddellijke ingang een privaat en verkoopbaar product, een product met een verkoopresultaat van meer dan 200 miljard dollar per jaar.

Commercialisering had zowel specifieke als algemene gevolgen. Lezers van dit vakblad en van andere bladen zijn bekend met de onderzoeken naar de controle die onderzoekssponsors uitvoeren op farmaceutische bedrijven met betrekking tot de opzet en de analyse van klinische proeven (inclusief de verdraaiing van oorspronkelijke maatstaven in proeven) en de kwestie van het rapporteren, niet rapporteren en onjuist rapporteren van resultaten.

Zijn Academische Medicijnen te Koop?

Angell herinnert ons aan de steeds inniger wordende relaties tussen de farmaceutische industrie en de faculteiten van universiteiten. Niet alleen veranderen narcistische sponsors de naam van medische onderwijsinstellingen, ze kopen eveneens toegang tot het beste intellect van hun faculteiten. Angell’s voorbeelden van de grote sommen geld die door de industrie betaald worden aan individuele faculteitsleden en aan wetenschappers en directeuren van het NIH zijn verbijsterend.

De algemenere gevolgen zijn merkbaar in de commercialisering van universiteiten, medische faculteiten en ons beroep in het algemeen. In een brief uit 2000, geschreven in reactie op een artikel van Angell in het Journal, “Is Academic Medicine for Sale?“, gaf een lezer het volgende antwoord: “Nee. De huidige eigenaar is er zeer tevreden mee”. De toenemende binnendringing van de industrie in het medisch onderwijs, en de bijna totale overheersing van het voortgaande medische onderwijs (voornamelijk met betrekking tot medicijnen) door de marketingafdelingen van grote farmaceutische bedrijven, is een schandaal.

Grootste lobby huist in Washington

 
De grootste medicijnlobby vindt plaats in Washington.

Dezelfde bedrijven hebben eveneens diep in de buidel getast om bij de overheid te lobbyen. Volgens Angell heeft Pharmaceutical Research and Manufacturers of America, de beroepsvereniging van de Amerikaanse farmaceutische industrie, “de grootste lobby in Washington”, die in 2002 675 lobbyisten in dienst had (inclusief 26 voormalige leden van het Congres), voor een bedrag van meer dan 91 miljoen dollar. Het resultaat was een bovengemiddelde groei in bedrijfswinsten onder zowel Republikeinse als Democratische regeringen.

De meest recente en verbazingwekkende lobbypoging had tot gevolg dat het Congres een expliciet verbod oplegde aan Medicare om zijn enorme koopkracht aan te wenden voor lagere prijzen voor medicijnen, en zo een directe geldstroom te creëren, in de vorm van hogere prijzen voor medicijnen, van de belastingbetaler naar de geldkist van de industrie. Deze veranderingen, samen met het overstag gaan van de Food and Drug Administration (FDA) in 1997, dat het mogelijk maakte dat “direct op de consument gerichte” advertenties geen melding hoefden te maken van bijeffecten (uitgezonderd de meest ernstige), hebben de winsten verder doen toenemen. Het algehele gevolg is niet alleen een corruptie van de wetenschap, maar ook van de verspreiding van wetenschap.  

De meest recente en verbazingwekkende lobbypoging had tot gevolg dat het Congres een expliciet verbod oplegde aan Medicare om zijn enorme koopkracht aan te wenden voor lagere prijzen voor medicijnen

Big Pharma presteert ‘armzalig’

Angell documenteert dat, in tegenstelling tot wat ze zelf beweren, grote farmaceutische bedrijven “armzalig presteren” op het gebied van innovatief onderzoek. In feite, zoals toegestaan door de Bayh-Dole Act, kopen farmaceutische bedrijven ontdekkingen op van basiswetenschappelijke ondernemingen, inclusief universiteiten en met publiek geld gesubsidieerde instellingen.

De werkelijke kosten van medicijnonderzoek door farmaceutische bedrijven liggen veel lager dan de vaak vermelde 800 miljoen dollar per nieuw medicijn dat op de markt gebracht wordt. Het grootste deel van hun onderzoek is naar “me too” medicijnen -onorigineel, belasting aftrekbaar (en dus indirect bekostigd door de belastingbetaler), en grotendeels overbodig. De grote farmaceutische bedrijven (”Big Pharma”) zijn, in essentie, productie- en marketing bedrijven.

Angell’s concluderende hoofdstuk, het minst overtuigende in een overigens fascinerend en diepgravend boek, bevat de stuk voor stuk voorspelbare oplossingen: controle op “me too” medicijnen, geef de FDA meer bevoegdheden, toezicht op klinisch onderzoek van “Big Pharma”, inperking van geldigheidsduur en misbruik van patenten, houd de farmaceutische industrie weg van medisch onderwijs, maak financiële overzichten van bedrijven openbaar (zodat we kunnen zien wat de werkelijke kosten van medisch onderzoek zijn, los van marketing), en stel prijsbeheersing of richtlijnen in. Toegegeven, de problemen zijn zo acuut, en de tentakels van de industrie zijn zo verstrengeld met onze manier van leven dat het moeilijk te zien is wat er anders aanbevolen moet worden. 

Niet alleen onze gezondheid en de gezondheidszorg staan op het spel, maar ook het wetenschappelijk onderzoek en de reputaties van universiteiten en regeringen.

Het boek van Marcia Angell

Maar misschien heeft Angell gelijk. We moeten veranderingen aanbrengen in de manier waarop we onderzoek naar, en de ontwikkeling en distributie van nieuwe medicijnen regelen. Niet alleen onze gezondheid en de gezondheidszorg staan op het spel, maar ook het wetenschappelijk onderzoek en de reputaties van universiteiten en regeringen. De integriteit van wetenschappelijk onderzoek is te belangrijk om over te laten aan de onzichtbare hand van de markt.        

Om The Truth About Drug Companies aan te schaffen via amazon.com, klik hier.  Het citaat aan het begin is afkomstig uit Dr. Angell’s eigen samenvatting van haar boek in the New York Review of Books.