Nog een paar weken en we zitten in een recessie. Zeggen ze. De Nederlandse economie krimpt in 2009 namelijk met 0,75 procent. Het Centraal Planbureau (CPB) spreekt van “zwaar weer”, ook al wordt voor 2010 weer een groei van 1 procent voorspeld. Een krimpende economie. Dat is volgens het CPB uniek in de recente geschiedenis.

Klopt. Na twintig jaren van economische groei (gemiddeld 2,5 procent per jaar) is er nu een jaartje krimp. Is dat erg? Reken even met me mee: 20 maal 2,5 procent groei = 50 procent groei, minus 0,75 procent = 49,25 procent groei over een periode van 21 jaar. Twintig stappen vooruit en één stapje terug. Dat is recessie in Nederland. Waar hebben we het eigenlijk over? Bedrijven die nu failliet gaan, zijn als dorre takken die bij een eerste voorjaarsstorm van de bomen breken.

 Tweehonderdduizend werklozen erbij? In het onderwijs en de zorg schreeuwen ze om nieuwe arbeidskrachten. Crisis? Welke crisis? Dit jaar hebben we met zijn allen op de laatste zaterdag voor Sinterklaas zo’n acht miljoen keer gepind - tegen zeven miljoen keer in 2007. Voorspelling voor zaterdag 22 december: een all time high van tien miljoen transacties. Zo slecht gaat het dus met Nederland.

 Bibberend 2009 in, het ‘jaar van de recessie’ waarin onze koopkracht toch nog met 1 procent stijgt. Waarom? Omdat er nauwelijks inflatie is. Dat kan alleen in Nederland: er tijdens een recessie in koopkracht op vooruit gaan. Jammer dat Wouter Bos dat feit niet op tafel gooide, afgelopen maandag in De Wereld Draait Door. De minister was daar te gast omdat weekblad Elsevier hem had uitgeroepen tot Nederlander van het Jaar.

 Sidekick Jan Mulder zette direct de aanval in. Heftig gesticulerend, meldde hij Bos niet meer te vertrouwen. Ga maar na: eerst was er zogenaamd niets aan de hand en zou de crisis aan Nederland voorbij trekken. Maar nu doken we met zijn allen in een recessie. Schande! Toen het even later over de vraag ging in hoeverre banken schuldig zijn aan de kredietcrisis, hield Jan Mulder wijselijk zijn mond. Waarschijnlijk dacht hij op dat moment even aan het blauwe leeuwenpak dat bij hem thuis in de kast hangt.

door Luuk Koelman