De meeste Nederlanders weten niet waar de E-nummers op voedselverpakkingen voor staan en daarom zouden deze niet langer moeten worden vermeld. Dat is althans de mening die professor Fred Brouns van de Universiteit Maastricht is toegedaan. Brouns, een specialist op het gebied van voedselinnovatie, vindt dat er met de vermelding van de E-nummers onnodig onrust wordt veroorzaakt. „De doorsnee consument heeft geen idee en wordt op het verkeerde been gezet.”

Een E-nummer moet, voordat het in gebruik mag worden genomen bij de productie van voedsel, eerst worden goedgekeurd door de Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid (EAV). Het nummer dient vervolgens als garantie voor de veiligheid van de stof. Volgens Brouns is er dankzij dit uitgebreide onderzoek geen enkele twijfel over de veiligheid van het voedsel. „Daarom zou het beter zijn als E-nummers niet op producten worden geplakt.”

Hij geeft aan dat voedingsmiddelenbedrijven zich verplicht voelen om iets te doen met de hype die er rond de nummers is ontstaan. „Voedselproducenten proberen hun klanten, die het gevoel hebben constant belazerd te worden, zoveel mogelijk tegemoet te komen. Als puntje bij paaltje komt, leest echter slechts 3 procent van alle mensen de etiketten op voedselproducten. En dan moet je ook nog eens weten waar de E-nummers precies voor staan.”

Brouns pleit daarom voor een verandering van de huidige wetgeving die producenten verplicht om alle gebruikte bestandsdelen te vermelden. „Leg de grootste verantwoordelijkheid bij de producent en zorg ervoor dat consumenten desgevraagd alle gebruikte E-nummers kunnen opvragen. Zo kunnen de mensen die het echt willen hun voedsel alsnog met zorg uitkiezen en wordt de rest niet opgezadeld met overbodige informatie.”

De opvattingen van Brouns wijken af van die van het Voedingscentrum, dat de Nederlandse bevolking inlicht over voedsel- en voedingszaken. Volgens een woordvoerder van de organisatie is het juist een goede zaak dat alle bestandsdelen op de verpakking worden opgesomd. „Er zijn nou eenmaal mensen die zich zorgen maken over wat er in hun eten zit en wat dat met hen doet. Het opnoemen van alle ingrediënten is voor die mensen een grote hulp.”

Voedselproducenten zouden er zelfs naar moeten streven om zo transparant mogelijk te zijn, aldus het Voedingscentrum. „Een consument heeft er recht op om te weten wat er precies in zijn gerechten zit en is dus gebaat bij zoveel mogelijk informatie. Mensen hebben zelf vervolgens de keuze om de etiketten te lezen en er een conclusie uit te trekken. Het is niet aan bedrijven om eenzijdig te bepalen wat wel of niet geschikt is om te vermelden.”