De Levensboom en verbindingen van mens tot mens

Laatste wijziging: woensdag 15 augustus om 12:03, 3422 keer bekeken
 
Groningen, woensdag 15 augustus 2012

Bomen geven vruchten af en vermeerderen zich op die manier.

In de vrucht zit er een zaadje, dat zaadje vindt zijn/haar plek naast de ouderboom.

Soms wordt de vrucht gegeten door een vogel of ander dier, die de pit ergens anders plaatst.

Dan gaat er wat tijd overheen, de pit komt in de aarde, krijgt water en voedingsstoffen.

De pit ondergaat een transformatie van pit naar plant, er ontstaat een stam met blaadjes en takken.

Seizoenen komen en gaan, de plant ondergaat weersomstandigheden waar deze zelf niet voor heeft gekozen.

Sommige planten en bomen overleven deze omstandigheden niet.

Anderen blijven groeien, worden groter, sterker, dikker en hebben stevige wortels om zich te aarden in de aarde die hen voedt.

Ze wuiven met hun takken in de lucht om de wind en regen te ontvangen die de lucht naar beneden laat komen.

Een boom is zoals hij/ zij is. Uniek, zorgend voor vruchten, zuurstof en andere nuttige producten.

Verbindingen van mens tot mens

Elk mens als individu is ontstaan vanuit een eicel en een zaadcel die samen kwamen en transformeerden tot 1 geheel. Elke ‘ pit ‘ draagt de eigen DNA codes met zich mee, maar vormen 1 geheel.

In de zwangerschap komt de toevoeging van de Ziel erbij waardoor het kind ook zijn/haar eigen ‘coderingen’ met zich mee krijgt, de levenslessen, de ontwikkelde talenten etc.

De omgevingsfactoren in de kindertijd zijn ook van belang hoe het kind zich gaat ontwikkelen.

Veel kinderen / mensen kennen het tekort van een stabiele thuissituatie.

Ze groeien op, en vanuit de buitenkant is vaak niet te zien dat er bijv. ergens in de emotionele basis een bepaald tekort is ontstaan. Net als bomen redt niet iedereen het ‘gevecht’ om te leven, sommige mensen kiezen ervoor om een einde te maken aan hun leven omdat ze zich te zwak voelen.

Andere mensen worden sterker door het verwerken van de tegenslagen op hun pad.

Vaak groeien mensen op met de visie dat men een ander nodig heeft om vanuit ware liefde te kunnen leven. De zin ‘ …En ze leefden nog lang en gelukkig..’ is een hele bekende die bijna iedereen kent uit de sprookjes die er zijn.

Ieder mens is verantwoordelijk voor zijn/haar eigen pad. Sommige dingen kan men overkomen, omgevingsfactoren en genen krijgt men ‘niet voor niets’ . Het zijn soms levenslessen, processen om te verwerken en te transformeren.

Ze staan symbool voor de wortels die aarden in de aarde om stevigheid en voeding te ervaren. Dat is de ontwikkeling van innerlijke kracht.

Voor die processen is naar binnen keren, ‘zijn’ belangrijk. Daardoor kan men meer en meer in zichzelf groeien. Het is iets waar een ander instrumenten voor kan geven, bijv. door gesprekken die op dat moment zorgen voor verwerking.

Toch is de rest van het naar binnen keren een individueel proces. Het is los van verwachtingen t.o.v anderen.

Samen zijn en verbindingen van mens tot mens , van takken tot takken is anders dan een boom willen zijn waarin 2 bomen met 1 stam leven.

 
*Omarm elkaar als twee bomen, elk zijn / haar eigen stam , maar de takken verstrengeld als een omarming*

Namaste



Bron: sattvahealing.wordpress.com