Volkskrant-nl-columnist Jan Bennink doet een oproep. Laten we van de 12de september, de dag van de verkiezingen, een revolutie maken. ' Laten we Den Haag duidelijk maken dat we het niet langer nemen om genomen te worden.'

Nederland is één dag in de 1000 dagen een democratisch land. Dan zijn er verkiezingen. Van zeven uur dertig 's ochtends tot negen uur 's avonds mag je met je rode potlood duidelijk maken aan wie je de komende jaren de absolute macht toevertrouwt.

Onze democratie valt dit jaar op een woensdag. Twaalf september. Dan staan we weer keurig opgelijnd in een bedompt kleutergymlokaaltje dat stinkt naar veertig jaar kinderzweet en schoolmelk. Om een stem uit te brengen op één van die januskoppen die ons zo vertrouwenwekkend mogelijk aankijken vanaf het stemformulier.

En de meeste brave borsten zullen wederom stemmen op dezelfde types die ons de afgelopen jaren keer op keer lachend hebben belazerd. Dezelfde mensen die ons de komende vier jaar weer gierend zullen verneuken waar we bij kromstaan.

Daar sta je dan met je stempasje in je knuistjes. Een moedeloze tussenstop op weg naar die veel te dure crèche van Sterre. En dan in je tweedehands Audi naar je werk; eens een droombaan, maar nu op de tocht.

In deze democratie van loze beloften is stemmen een vreugdeloos moment.

Laten we van de dag van de verkiezingen, de dag van de revolutie maken!

We hebben maar één dag van de democratie. Laten we die gebruiken waar hij voor is bedoeld. Laten we Den Haag duidelijk maken dat we het niet langer nemen om genomen te worden. De uitverkoop aan Europa. Het plunderen van onze pensioenen. De ziekmakende betutteling, het monomaan schrappen van onze vrijheden, de wietpas, de misdadige bonussen en gouden handdrukken in de semi-overheid en senator Frank de Grave die het pathetische liegen van onze premier eigenlijk best een goede zaak vindt.

Laten we twaalf september uitroepen tot de dag van de revolutie. De dag dat wij, de Nederlandse burgers, geheel legitiem ons kiesrecht gaan gebruiken om die hele pluchen bende weg te jagen en daadwerkelijk iets te veranderen in dit land. Een polderrevolutie!

Zonder bajonetten of tanks of pantserkruisers Potemkin. Maar met toeterende auto's, wapperende vlaggen, bloemen in het haar, een enkele nicotinevrije rookbom en vooral dat heilige stempasje.

Laten we onze kostbare stem nou eens verfrissend gebruiken, het rode potlood scherpen met een aardappelmesje en alle regeer- en gedoogpartijen die ons vertrouwen kregen en het zo bitter hebben geschonden, keihard links of rechts laten liggen.

Weg met de angst en de beschetenheid. Laten we stemmen op de piraten van de Piratenpartij, de meiden van de Dieren, de partij van Johan Vlemminx, de in het echt best leuke mannenbroeders van de SGP, de zachte knuffelaars van Nieuw Nederland, de Partij voor Mens en Spirit of Moed, de Partij van Bart Wisbrun die vindt dat de wereld beter moed.

Wie weet ontstaat er dan een chaos. Maar we hebben wel gelachen. De bordesfoto wordt een giller. Met Beatrix stampvoetend naast enige echte minister van feest of een man in een lieveheersbeestjespak.

En voor alle 'Ja maar' roepers... Wie een echte puinhoop wil zien, moet achterom kijken en zien wat tien jaar angst, hypocrisie en liefdeloos gewauwel, van die zogenaamde veilige, verstandige middenpartijen, in ons land hebben aangericht. Daarom zeg ik: 'Leve 12 september. Leve de Revolutie! Ik zie jullie op de barricaden. En neem een fles rose mee.'

_{Jan Bennink is reclameman, publicist en columnist voor volkskrant.nl}