Er is iets fundamenteel mis met onze zelfvoldane parlementaire democratie. (J.W.Oerlemans, 14-02-1990 – De éénpartijstaat Nederland)

Nederland is ziek. En Nederlanders zijn verwaand. Nederlanders wanen zich een democratisch baken in de wereld, een gidsland van tolerantie. Waar we de euvele moed vandaan halen om dit sprookje zelf nog te geloven, is een raadsel. In Elsevier van 11 juni j.l. is het hoofdartikel gewijd aan een vergelijking van het Nederlands democratische bestuur met dat van andere landen. Een citaat uit dit artikel:

  “Wat betreft democratie en bestuur mag Nederland zich in de top van de wereld wanen, maar zo zeker is dit niet. Er is bijna geen land waar noch staatshoofd, noch hoofd van de regio, noch burgemeester door de bevolking wordt gekozen. In Scandinavië is de transparantie van bestuur beter geregeld. En besturen kan elders ook nog eens een stuk goedkoper, zoals Denemarken en Duitsland laten zien. Terwijl de kosten van “algemeen bestuur” in Nederland meer dan 7% van het nationaal inkomen beslaan, is dat in Duitsland 5,5 procent”.

Langzaam maar zeker gaat toch in breder verband doordringen, dat het “democratisch gehalte” van dit land vrij weinig voorstelt en dat het ook nooit wat zal worden als er niet wordt ingegrepen. Want het is vele malen erger, dan dit citaat doet vermoeden. In de eerste plaats moet een Nederlander zich een aantal vragen stellen. Bijvoorbeeld hoe bepaalde ontwikkelingen steeds plaatsvinden, zonder dat er enige directe democratische besluitvorming aan te pas is gekomen. We beperken ons tot een drietal voorbeelden die ons zijn “overkomen”:

  * Waarom is hier een ongekozen staatshoofd;
  * Waarom vermoorden wij burgers in Libië;
  * Waarom betalen wij miljarden aan het buitenland.

Daarnaast zijn er een paar spaarzame momenten van “verlichting” geweest, die pijnlijk bloot hebben gelegd, dat het met die “democratie” toch niet helemaal goed zit. Want als de burger ál te veel aan het woord komt, loopt het gegarandeerd anders dan de bedoeling was:

  * Protestbeweging anti-kernwapens 80-er jaren;
  * Opkomst en ondergang Pim Fortuyn en zijn beweging;
  * Referendum EU Grondwet;

De massaliteit van de bewegingen zijn consequent via de politiek of met grof geweld “gecorrigeerd”. De kernwapens kwamen er gewoon, de EU-grondwet heet nu Verdrag van Lissabon en functioneert als Grondwet en bij de massa-beweging onder leiding van Pim Fortuyn heeft men het “politieke wapen” niet durven afwachten. Nederland is ziek, alleen weet de patiënt het zelf niet meer.
Zegeningen van de democratie

Want het is nog veel erger. Ons wordt van jongsaf geleerd, dat wij onze zegeningen kunnen tellen, want wij leven in een “democratie”. Dit houdt in dat we onze leiders en bestuurders kunnen kiezen. Het fnuikende is, dat wij dénken een keus te hebben gemaakt,  maar dat het niets uitmaakt in een soepel functionerende één-partijstaat Nederland. Bovendien geef je als kiezer een mandaat aan je vertegenwoordiger in het bestuur, hetgeen betekent, dat je over vier jaar wederom je mening mag geven. Dit noemen de geleerden de “vertegenwoordigende democratie”, een systeem wat niet functioneert en dat ook nooit zal doen. Het systeem controleert zijn eigen (spel)regels, de burger wordt overal buiten gehouden, die heeft immers mandaat gegeven? We hebben helemaal geen democratie, dit land is een wingewest van buitenlandse machten, met zetbazen van “oranje” en de daaromheen hokkende oligarchie. Nederland is een oligarchische NEP-STAAT.

Bovendien wordt het systeem bekostigd door afpersing van ongeveer 3.8 miljoen productieve financiers, waarbij 50% van de loonstrook en 20% à 30% via de boodschappenbrief en lokale belastingen is bestemd voor het leger improductieve gefinancierden van circa 13 miljoen. Improductief is hier niet denigrerend bedoeld, het geeft slechts aan dat alle Nederlanders afhankelijk zijn van de productiviteit, wilskracht en gezondheid van slechts ongeveer 20% van de totale bevolking. Niemand maakt ons wijs dat dit plaatje intact blijft. De Hollandse Ziekte heeft een terminaal stadium bereikt……

Om terug te komen op de democratie, zijn er als gevolg van het niet bestaan ervan nog veel meer zaken aan de kaak te stellen. In een fatsoenlijk land wordt op een of andere wijze een staatshoofd gekozen. De rechtspraak wordt in een fatsoenlijk land in naam van het Volk uitgeoefend. In een fatsoenlijk land worden alle politieke functies door verkiezingen ingevuld en niet door middel van corrumperende benoemingen door een ongekozen persoon.In een fatsoenlijk land functioneert als hoogste orgaan het gekozen College bij het Constitutionele Hof met als leidraad de Grondwet. Alle wetgeving mag in een fatsoenlijk land worden “gecheckt” aan de Grondwet en er mag dus nimmer sprake zijn van een strijdigheid. In een goed functionerende directe democratie hoort onverbrekelijk de mogelijkheid tot het uitschrijven van een referendum, zonder beperkende bepalingen altijd bindend.
De spelregels

Het onderwijs in Nederland is ook van een beschamend niveau en volstrekt ontoereikend voor de toekomst. In een land waar de scheidsrechter de spelregels tijdens de wedstrijd verandert, kan van een goed onderwijs geen sprake zijn. Het met belastinggeld gefinancierde onderwijs is een zichzelf instandhoudend en daardoor corrupt systeem, getuige de toestanden rond het HBO-onderwijs. Er zijn ook private instellingen die het wél goed doen, maar die kunnen amper het hoofd boven water houden, want de student moet zijn eigen studie volledig zelf bekostigen. Toch is dit de toekomst: zelf betalen, daardoor zullen alleen de echt gemotiveerden vooruit komen; zij hebben het immers allemaal zélf gerealiseerd! Het kan niet anders dan dat dit de ultieme waarborg voor de kwaliteit is.

Zoals de politiek zichzelf controleert en corrigeert, zo gebeurt het ook in de rechtspraak, het onderwijs, etc. Alle neuzen zijn gericht naar de top van de pyramide, niet naar de basis. Het gehele systeem is vergiftigd met schatplichtigheid jegens ongekozenen en hun netwerk. Zit je niet in dat netwerk, dan ben je uitsluitend nog geschikt als aandrager van de financiële middelen om je afperser een riant inkomen te bezorgen. Daar schijnen we voor te hebben gekozen.

Wij hebben wel een vermoeden hoe u daarover denkt, maar wij weten zeker, dat wij voor dit systeem NIET hebben gekozen. Het “alternatief” wat ons dan doorgaans wordt aangedragen is “Emigratie”. Maar wij zijn in dit land geboren en getogen, hebben meegeholpen het systeem op te bouwen, zij het buiten onze wil en eisen nu verandering. Oranje klanten zouden geen moment wakker moeten liggen van het feit dat het “koningshuis” medeplichtig is aan hun eigen onderdrukking. Ze zouden zich druk moeten maken om hun kinderen en kleinkinderen, niet om de “oranjes”of wat daar voor doorgaat.

Nederland moet zo snel mogelijk op de schop om er weer een fatsoenlijk land van te maken. Fatsoen komt niet van boven, integendeel! We hebben al eerder bot gesteld, dat de verhuftering van de samenleving een top-down fenomeen is en dat het probleem bij de top van de pyramide moet worden aangepakt. Omdat de vis altijd bij de kop begint te rotten, namelijk.
CONCLUSIE

Officiëel wil 15% van de inwoners van dit verotte systeem af. Na het stellen van de juiste vragen loopt dat op naar 66%! Van de 7,3 miljoen Nederlandse gezinnen (kostwinners) willen er sowieso een miljoen naar een “republiek”, laten we zeggen naar een “Directe Democratie”. We zullen met de pet rond moeten om volledig herstel van de patiënt te bewerkstelligen. Je hoeft niet te proberen het systeem te veranderen door er deel van uit te gaan maken; een heilloze weg.

Onze menig ruilen we overigens graag in voor een betere…..

…….maar we moeten érgens beginnen.

Bijbehorende url:

http://herstelderepubliek.wordpress.com/2011/06/23/de-hollandse-ziekte/