Hallo lieve mensen! Het is maandag en waarschijnlijk zit u zoals gebruikelijk weer verplicht ergens in een grijs kantoorpand opgesloten om uw abonnementsgeld voor Vernederland bij elkaar te sprokkelen, of bevindt u zich op dit moment ergens in een consumeerleerfabriek waar u ingeprent wordt hoe u zich precies dient te gedragen in een wereld die slechts om materialisme draait. Gefeliciteerd! Alvast weer een week van uw leven verspild. De zoveelste week waarin u zwijgzaam buigt voor de wensen en eisen van een minieme minderheid die zich voornamelijk bezighoudt met het verzekeren van hun eigen carrière, die minderheid dus die hier liefkozend ook wel eens de parasitaire kliek genoemd.

Zo, fijne en gezellige binnenkomer zo vlak na het weekend, niet? Uiteraard was ie niet helemaal voor niets, zeker als u reeds een blik op de titel van dit artikel geworpen had. Ik kwam namelijk gisteren na een wederom enorm geslaagde en drukke meeting (hartelijk dank aan iedereen die aanwezig was!) thuis en tijdens een kort rondje surfen stuitte ik op een artikel met de titel “België en Nederland lijden aan populisme”. Als u dit artikel doorleest valt u hoogstwaarschijnlijk dit op: populisme lijkt een nogal negatieve connotatie te hebben. De titel van het aangehaalde stuk zelf waarin het woord “lijden” verwerkt is, zou natuurlijk bij voorbaat ook wat bellen kunnen doen rinkelen. Zodra men het woord populisme in de mond neemt, heeft men het voornamelijk over een af te keuren manier van handelen, meestal door (verse) politieke partijen. Populisme is vies en goor en daar moet je dus heel erg ver vandaan blijven. Tenminste, dat is mij in ieder geval heel lang ingeprent.

Maar slaat dat ook daadwerkelijk ergens op? Om wat meer duidelijkheid te verkrijgen, heb ik via Wikipedia de definitie voor populisme opgerakeld. Komt ie:

Populisme is eerder een politieke stijl dan een ideologie. Het is een discours waar het volk centraal staat; een communicatiewijze die door eender welke ideologische stroming gebruikt kan worden om haar boodschap over te brengen. Ze gaat uit van de onderdrukking van de bevolking door een elite die de staat beheerst, en wil aldus naar een samenleving waar het volk de staat beheert en de staat zo geen instrument van onderdrukking meer kan zijn. Hierbij refereert ze constant aan de economische en sociale status van de "gewone man".

Nadat ik deze definitie had doorgewerkt, was mij meteen duidelijk waarom populisme zo’n verschrikkelijk negatieve bijsmaak heeft. Lang leve onze hersenspoelende opvoeding, lang leve het instituut dat men geheel onterecht “scholing” is gaan noemen. We lopen de definitie even langs. Populisme “is een discours waar het volk centraal staat”. Wat is daar precies mis mee? Was het niet het volk dat zorgde voor het inkomen waarop de eerder genoemde minieme minderheid parasiteert? Is het raar om de mensen om wie het daadwerkelijk gaat centraal te zetten? Klaarblijkelijk wel. Iets met een omgekeerde wereld.

De volgende regel uit de definitie dan: “Ze gaan uit van de onderdrukking van de bevolking door een elite die de staat beheerst.” Tja. Moet ik daar heel veel aan toevoegen? Dat is natuurlijk de boodschap die ik hier al een kleine twee jaar uitdraag. Maar het is schijnbaar dus niet wenselijk dat je je uitspreekt tegen die hiervoor genoemde onderdrukking door een elite. Dan ben je een populist. Voelt u de bui al een beetje hangen?

Volgende regel: “... en wil aldus naar een samenleving waar het volk de staat beheerst en de staat zo geen instrument van onderdrukking meer kan zijn”. Tjezus. Het had zo een nauw passende omschrijving van het gedachtegoed achter Anarchiel.com kunnen zijn, zoals u kunt zien. Maar dat is dus slecht. Moet je niet willen. Populisme is namelijk puur kwaad. De laatste regel dan: “Hierbij refereert ze constant aan de economische en sociale status van de ‘gewone man’”. Is ook niet goed. Moet je niet doen.

Het mag duidelijk zijn: Anarchiel.com en zeker uw gastheer zijn zo populistisch als de ziekte en aangezien “populistisch” het grote kwaad in deze beschaafde en ontwikkelde wereld blijkt te zijn (althans, zo vertellen onze betrokken hoeders ons telkens weer) betekent dat natuurlijk weer een minnetje voor dit weblog. Populistisch is namelijk slecht. Ik mag mij weer eens diep gaan schamen.

En daar heeft u hem dus: de zoveelste bevestiging van de mentale staat van onze samenleving: volledig geschift, totaal krankzinnig en diep beschamend. In onze trieste flutwereld vertellen kapot geprogrammeerde mensen elkaar graag dat het slecht is om naar de hardwerkende burger te luisteren of deze centraal te stellen. Het is tenslotte veel beter en wenselijker om de kleine elitaire inteeltclub die de touwtjes in handen heeft, het zoals altijd voor het zeggen te laten hebben. Dan krijg je tenminste wel een goed te beroven, bang te maken en makkelijk te mishandelen burgerbevolking van brave schapen en dat is verdomd goed voor je eigen portemonnee, de bankrekeningen van je elitaire vriendjes en je nog te verzekeren toekomstige topcarrière in het bedrijfsleven.

U begrijpt waarschijnlijk dat ik het woord populisme bij dezen heb verheven tot woord dat ik nog veelvuldig zal gaan gebruiken in mijn nog te vervaardigen creaties. Heerlijk. Net zoals de betekenis van het begrip “anarchie” door onze weldoeners over de eeuwen vakkundig verkracht is, heeft men het dus ook voor mekaar gekregen om andere begrippen die de macht bij de burgers leggen zonder moeite te ridiculiseren of verbasteren tot iets dat door de doorsnee burger als onwenselijk of zelfs gevaarlijk wordt gezien.

Kortom: een totaal krankzinnige en doorgeslagen wereld waarin arrogante betweters bepalen wat er precies dient te geschieden. Tuut tuut. Op naar meer populisme!