Wat doe je als producent van een kunstmatige zoetstof wanneer de consument er achter komt dat je product kankerverwekkend is? Het product van de markt halen? Het product aanpassen zodat het niet meer schadelijk is voor de gezondheid? Welnee! Je geeft het product een andere naam en promoot het voortaan als een natuurlijke zoetstof!

Dat is namelijk precies de manier waarop Ajinomoto, de producent van aspartaam, probeert de consument in de maling te nemen. Aspartaam heet tegenwoordig namelijk AminoSweet.
 
Het is al meer dan 25 jaar geleden dat Aspartaam werd geïntroduceerd in de Europese voedselketen. Vandaag de dag is het over de hele wereld een alledaags bestanddeel van dieetdrankjes, suikervrije toetjes en kauwgom.

Maar het tij is gekeerd omdat de consument zich steeds meer bewust wordt van de waarheid omtrent kunstmatige zoetstoffen als Aspartaam en het gevaar dat ze betekenen voor je gezondheid.

De nieuwste marketingstrategie is dan ook een wanhopige poging de consument te manipuleren en hem het chemische goedje te laten accepteren als natuurlijk en veilig, ondanks al het bewijs van het tegendeel.

Aspartaam werd in 1965 per toeval ontdekt door James Schlatter, een scheikundige die pogingen deed voor G.D. Searle & Company een middel tegen maagzweren te maken.

Toen hij asparaginezuur mengde met fenylalanine (twee natuurlijke aminozuren) ontdekte hij dat de nieuwe stof een zoete smaak had.

G.D. Searle & Company nam haar eerste patent op Aspartaam in 1970. Interne memo's van de firma drongen er bij de leidinggevenden van het bedrijf op aan om ervoor te zorgen dat de controleurs van de FDA (Amerikaanse keuringsdienst van waren) “er een gewoonte van zouden maken 'ja' te zeggen” en om een “onbewuste geest van medewerking” te creëren om het stofje goedgekeurd te krijgen.

G.D. Searle & Company moest jarenlang vechten om goedkeuring van de FDA te krijgen en diende zijn eigen veiligheidsstudies in, studies waarvan velen meenden dat ze inadequaat en misleidend waren. Ondanks heel veel bezwaar, waaronder van de eigen medewerkers, slaagde de firma erin om in 1974 goedkeuring van de FDA te krijgen om het stofje in een aantal producten te gebruiken. Dat zorgde toen al voor veel controverse.

In 1976 schreef de toenmalige FDA Commissaris Alexander Schmidt een brief aan Senator Ted Kennedy waarin hij zijn bezorgdheid uitdrukte over “twijfelachtige integriteit van de basis-veiligheidsgegevens die waren ingediend voor de veiligheid van Aspartaam.”

De baas van de juridische dienst van de FDA, Richard Merrill, vond dat een grand jury een onderzoek zou moeten instellen naar G.D. Searle & Company vanwege leugens over de veiligheid van Aspartaam en voor het achterhouden van bewijs dat de chemische stof niet geschikt was voor consumptie.

Ondanks een stortvloed aan bewijs voor het feit dat Aspartaam gevaarlijk en giftig is, is het nog steeds verkrijgbaar, met uitzondering van een paar landen die het hebben verboden. Sterker nog: men kreeg toestemming om het in steeds meer producten te gaan verwerken (onder andere in hoestdrankjes voor kinderen) ondanks het feit dat bewezen was dat het schade aanricht aan de hersenen, kankerverwekkend is en de productie van bloedcellen verstoort.

De geschiedenis van Aspartaam is lang, maar feit blijft dat een kankerverwekkende stof op illegale wijze werd goedgekeurd vanwege de verregaande manipulaties van een machtige firma die alleen aan haar eigen financiële belangen dacht.

Het veranderen van de naam Aspartaam in iets dat “aansprekend is en makkelijk onthouden wordt”, zoals Ajinomoto zelf zegt, zal misschien een aantal mensen bij de neus nemen, maar hopelijk zullen de meeste mensen de slimme marketingtechnieken van de firma doorzien als een wanhopige poging van een handelshuis om zijn kip met de gouden eieren in leven te houden.

Laat je dus niet voor de gek houden!