Zoeken
 


Politici hunkeren en ritselen buiten de burgers om

Laatste wijziging: zaterdag 24 januari 2009 om 22:00, 2304 keer bekeken Print dit artikel Bekijk alle nieuws feeds van onze site
 
zaterdag 24 januari 2009

Een goed voorbeeld is de functie van president van de EU. Al proberen de spelers dat geritsel zoveel mogelijk onzichtbaar te houden, af en toe lekt er toch wel iets uit. Ook Jan Peter Balkenende speelt zijn rolletje. Uiteraard ook zonder de burgers.
 
Het dringen naar de positie van EU-president was het eerst te merken aan Tony Blair. Die trad af als premier in Engeland en velen zagen deze stap zo gepland dat hij vrij was voor de EU.

De functie werd echter uitgesteld doordat Franse en Nederlandse kiezers NEEN tegen de grondwet stemden.

Terwijl Tony zich koest hield en op de achtergrond raakte, viel opdat ook Angela Merkel en vooral tijdens het Franse EU voorzitterschap Nicholas Sarkozy belangstelling hadden. Nicholas probeert ook na de afloop van het Franse voorzitterschap, in de EU de hoofdrol op financieel gebied te blijven spelen. En het lijkt er op of Nicholas nu bewust ook Tony er weer bij haalt.

Maar ook José Barroso heeft nog die ambitie en probeert zijn kaarten goed te leggen. Hij heeft al verklaard dat hij wil en het ziet als voortzetting van zijn huidige functie van voorzitter van de Commissie!

De kunst is of die “grote jongens” het eens worden. Welk handjeklap daarmee gepaard gaat, is moeilijk te doorgronden. Daarvoor is het goed om te trachten waakzaam te zijn.
Maar als het hen niet lukt om die belangrijke baan aan iemand van hen die macht te geven, dan is een oplossing om iemand uit een klein land te benoemen. Dat geeft hen dan over X jaar een nieuwe kans.

Daarom wordt ook Jan Peter als kanshebber genoemd. Die kan dan weinig kwaad voor de grote landen. Maar in die starthouding zitten er nog wel een paar. Guy Verhofstadt is vroeger opzij gezet omdat Tony Blair tegen hem was en toen werd José commissievoorzitter. Verder is er vaker genoemd Jean-Claude Juncker.

Allemaal wachten ze op kansen, of trachten ze die te creëren, om zich te profileren. En dat niet alleen. In november moet de hele nieuwe EU-Commissie aantreden.

We kunnen proberen het geritsel te volgen of te doorzien. Maar veel speelt zich af buiten onze gezichtskring. Zeker is dat de burgers, de kiezers er niets over mogen zeggen. Het blijft even ondemocratisch als nu de huidige Commissie.



Bron: vrijspreker

Voeg toe aan: