Waarom we onszelf en anderen veroordelen en hoe we ermee kunnen stoppen en leven vanuit het hart
Onvoorwaardelijk van onszelf en anderen houden is het beste wat we kunnen doen voor onze eigen gezondheid en levensgeluk. Jezelf en de ander waarderen zoals die is, met alles erop en eraan, is de snelweg naar het manifesteren van liefde, vrede en overvloed in je leven en in de wereld.
Jezelf be- en veroordelen, naar jezelf en anderen kijken met een kritisch, liefdeloos oog, en bekritiseren, al dan niet hardop, is precies het tegenovergestelde. Het knijpt de stroom van liefde af. Het verkrampt je hartchakra. Het beperkt de manifestatie van alle goeds in je leven. Het trekt meer aan van wat je niet wilt. En we doen het allemaal, bewust of onbewust, en vaker dan je misschien zou denken.
Let maar eens een dag, of een uur, op je innerlijke dialoog. Hoe vaak heb je kritische gedachten over jezelf of een ander, zelfs al is het iemand op TV of internet? Je zou wel eens verbaasd kunnen zijn. Zelfs het jezelf en anderen bekritiseren om kleine dingetjes (‘Mijn haar ziet er niet uit’, ‘Zij mag wel eens afvallen’, ‘Wat een stom accent heeft hij’) zou best eens een groot deel van je innerlijke dialoog kunnen zijn.
Als we toch weten dat het ons niet gelukkig maakt, waarom is het dan zo moeilijk onze neiging te oordelen en be-oordelen los te laten?
Hier zijn een paar belangrijke redenen:
Leven in de dualiteit
Misschien is oordelen en bekritiseren de enige manier die je kent om onderscheid te maken tussen wat je WEL wilt en wat je NIET wilt. In het leven in de dualiteit, zoals op de aarde, is het immers belangrijk om te differentiëren: je wilt je aandacht vestigen op wat je WEL wilt hebben en zijn, om er
meer van in je leven te brengen.
Echter, de meesten van ons hebben geleerd dit te doen (en dit gaat terug tot onze allereerste incarnaties in de dualiteit) door te oordelen over en ons te verzetten tegen wat we NIET willen. Want wat we NIET willen is onplezierig of pijnlijk. Ons ertegen verzetten is een instinctieve reactie. 
We duwen het weg. Maar helaas brengt dat juist meer ervan in ons leven!
Zo herinner ik me een wetenschappelijk onderzoek van een paar jaar geleden waaruit bleek dat een aanzienlijk percentage van wat wij als pijn ervaren, niet de pijn zelf is, maar onze gedachten (en dus oordelen) erover. Zonder oordelen over de pijn, is de pijn veel minder erg.
Iets veroordelen betekent dat je er op negatieve wijze energie in investeert. De truc is om naar de wereld te kijken met niet-oordelende ogen en ermee op te houden dingen als goed of slecht te labelen. Dat maakt het veel makkelijker los te laten wat je niet wilt en te focussen op wat je wel wilt (en er dus meer van aan te trekken in je leven).
Goed en kwaad
We hebben allemaal vele levens in de dualiteit geleefd waarin we geleerd hebben dat we punten scoren bij de Schepper als we ‘goed’ zijn en veroordeeld, gestraft en zelfs buitengesloten worden uit de hemel als we ‘slecht’ zijn. En om verstoken te zijn van de liefde van de Schepper, de levenslijn naar onze Bron is wel een hele erge straf! Natuurlijk verschilt wat als ‘goed’ en ‘slecht’ gezien wordt van eeuw tot eeuw, van cultuur tot cultuur.
Zelfs als we nu een ander geloofsysteem hebben, en ondanks dat we weten dat de Schepper pure onvoorwaardelijke liefde is, dat we deel uitmaken van de Schepper en nooit buitengesloten kunnen worden, kunnen deze oeroude ideeën doorgegeven zijn van generatie op generatie of doorheen vele vorige levens en nog steeds diep van binnen in ons leven. Ze kunnen ons nog steeds het gevoel geven dat het nodig is onszelf of anderen te be- of veroordelen om veilig te zijn, te voorkomen dat we ‘kwaad’ doen en Gods liefde veilig te stellen.
Oordelen vanuit oude pijn
We kunnen soms een sterke negatieve respons op bepaalde dingen hebben vanwege oude negatieve ervaringen. Soms is het nodig wat innerlijk speurwerk te doen om erachter te komen waarom
bepaalde ongewenste dingen zulke heftige reacties in ons teweeg brengen om ze vervolgens los te 
kunnen laten. Zo had ik bijvoorbeeld een groot probleem met mensen die zich onbeschoft en onrechtvaardig gedragen in het verkeer. Het werd zo erg dat ik er zelf agressief op ging reageren!
Na wat zelfonderzoek ontdekte ik een vorig leven als rebellenleider, die zeer verontwaardigd was over het onrecht dat zijn volk werd aangedaan en er zijn hele leven tegen vocht tot hij werd gedood in een bomaanslag. Nadat ik hem geheeld en bevrijd had, kon ik de onrechtvaardigheid nog steeds waarnemen, maar zonder de woede en de behoefte ertegen te strijden. Ik kon er nog steeds voor kiezen om er iets van te zeggen of voor mezelf of anderen op te komen, maar zonder de razernij. Dat maakte mijn leven veel makkelijker en reizen een stuk veiliger!
Oordelen als verdediging
We kunnen ook de behoefte hebben te oordelen en anderen te bekritiseren om onszelf en onze eigen waarheid te verdedigen. Zo kunnen we bijvoorbeeld in dit of andere levens geïndoctrineerd zijn, dat wil zeggen: gedwongen zijn door dominante familieleden of vrienden, leraren, groepen, sektes, religieuze groeperingen om beperkende of negatieve ideeën te accepteren en ernaar te leven. Daardoor hebben we misschien geleerd dat de enige manier om bij onszelf en onze eigen waarheid te blijven, is ons verzetten tegen de beperkende en negatieve ideeën van anderen. Maar eigenlijk is de beste manier ons te bevrijden deze los te laten, onze eigen weg te gaan en naar onze eigen waarheid te leven!
Oordelen als manier om te ‘groeien’
De meesten van ons zijn opgegroeid in gezinnen waarin de ouders hun kinderen met de beste intenties veroordelen. Zelfs vandaag de dag geloven veel ouders dat door het bekritiseren of straffen
van ongewenst gedrag of ‘fouten’ van hun kinderen, ze gewenst gedrag, goede eigenschappen en succes zullen stimuleren. Het reguliere schoolsysteem functioneert op dezelfde manier. We worden bekritiseerd voor onze fouten (ik herinner me het gemene rode potloodje van de juf van de tweede klas maar al te goed) en beloond voor onze prestaties. Dit programmeert ons op een subtiele manier om ons slecht over onszelf te voelen als we imperfect zijn, en ons alleen goed over onszelf kunnen voelen als we perfectie bereiken, of op zijn minst nastreven. Dit systeem stimuleert ook competitie: voelen dat je anderen moet voorbijstreven om te slagen en je goed over jezelf te voelen.
Oordelen om veroordeeld worden te voorkomen
Scholen kunnen zelfs ongewild bijdragen aan pestgedrag in kinderen, door het idee te voeden dat anderen bekritiseren stoer is en een manier om te presteren 
en je goed over jezelf te voelen. Terwijl kinderen die gepest worden zichzelf intern nog meer gaan bekritiseren: die gaan geloven dat ze streng voor zichzelf moeten zijn om te voorkomen datgene te zijn of doen waarvoor ze geloven dat ze gepest werden. Zo zijn velen van ons opgegroeid in dit en andere levens met het idee dat, om te kunnen groeien, ons grootste creatieve, intellectuele en spirituele potentieel te bereiken, onszelf te beschermen tegen het ‘kwade’ en het ‘goede’ te doen en liefde te verkrijgen, we onszelf en andere moeten be- en veroordelen. Terwijl het omgekeerde waar is.
Dus, wat als je merkt dat het je moeite kost te leven zonder jezelf of anderen te bekritiseren?
Hier zijn een paar tips.
Leven vanuit het hart
Leven vanuit het hart is het streven te leven vanuit onvoorwaardelijke, allesomvattende liefde. Het betekent dat je alles en iedereen accepteert zoals ze zijn, zonder oordeel, zonder afweer of strijd. Inclusief jezelf.
Liefdevolle assertiviteit
Natuurlijk betekent leven vanuit het hart niet dat je over jezelf heen moet laten lopen! Je hoeft het niet te 
accepteren als een ander jouw grenzen overschrijdt. Voor jezelf opkomen is een daad van liefde voor jezelf. Wanneer je zonder woede of angst voor jezelf op kunt komen, en vanuit onvoorwaardelijke liefde en zonder oordeel, dan lossen conflicten veel sneller op of ontstaan niet eens. Opgestegen Meester Sananda (Jezus) is een geweldig leraar in niet-gewelddadige, assertieve mannelijke energie die vanuit het hart opereert. Je kunt om de hulp en inspiratie van een meester als Sananda, een aartsengel als Michael, of een andere leraar die je aanspreekt vragen om geweldloze assertiviteit vanuit het hart te leren toepassen.
Adem
Oefen met het ademen via je hart. Stel je je hart voor als een prachtige zachtroze roos, of een lotusbloem, die zachtjes haar blaadjes opent naar het licht. Adem zachtroze in, of zachtgroen (de kleuren van het hartchakra) en adem liefde uit.
Kijk door de ogen van de engelen
Een fijne manier om te oefenen met het kijken naar jezelf en anderen zonder te oordelen, is je voor te stellen dat je kijkt door de ogen van je/hun beschermengelen. Engelen zien mensen zoals ze zijn, ze zien waarom mensen zich gedragen zoals ze doen, en zonder te oordelen. Wanneer je je realiseert dat iedereen uiteindelijk op zoek is naar liefde en geluk, en het op de beste manier die ze op dit moment kennen proberen te bereiken, is het makkelijker om met compassie te kijken. Om compassie te oefenen kun je ook de hulp vragen van opgestegen meesters als Kwan Yin of Moeder Maria. Vraag ze je te helpen naar jezelf en anderen te kijken met liefde en compassie.
Beoefen vergeving
Iedereen die je ontmoet, jezelf meegerekend, heeft eigenlijk hetzelfde doel: liefde en vreugde te ervaren, en iedereen doet het beste wat hij kan op dit moment. Iedereen. Wanneer iemand je kwetst, betekent hen vergeven dat je de woede, pijn en gekwetstheid loslaat die met de 
daad verbonden zijn.
Wanneer je vergeeft, kun je ophouden hen en hun daden te bestrijden, hen indien nodig los te laten, en verder gaan met je leven.
Vergeving betekent woede of wrok loslaten ten aanzien van de persoon, niet het vergoelijken van de actie! Soms vinden mensen het moeilijk echt te vergeven omdat ze zijn gaan geloven dat als ze vergeven, ze:
A. hetzelfde gedrag weer zullen ondergaan, of
B. vergeving op de een of andere manier inhoudt dat ze wat er gebeurt is vergoelijken.
Dat is niet wat vergeving inhoudt. Het betekent het loslaten van je emoties die verbonden zijn met wat er gebeurd is, zodat je het los kunt laten en betere ervaringen kunt gaan kiezen.
Doe wat zelfonderzoek en heel jezelf
Als je het moeilijk vind te stoppen met bekritiseren van jezelf of anderen, en het lastig vind je strijd en verzet los te laten tegen wat je niet wilt, of je te focussen op waar je blij van wordt, wil je misschien wat zelfonderzoek doen, en/of de assistentie inroepen van een goede (regressie-) therapeut, theta healer of sjamaan.
Zo was ik bijvoorbeeld een paar weken geleden in een huisje in het bos voor een kleine retraite. Ik houd erg van de bossen, ze zijn voor mij een soort paradijs op aarde. Ik houd van de zachte geluiden van de natuur, ze helpen me met de aarde, de natuur en het leven zelf te verbinden.
Maar… deze keer had ik buren. Luidruchtige buren. Vier ietwat onbehouwen mannen bezetten een naburig huisje, begonnen op hun terrasje bier te drinken, en gingen door tot diep in de nacht met zingen, schreeuwen en lachen. Daar ging mijn veilige haven. Ik was ontzet. En ik merkte dat ik mijn aandacht niet van hen af kon houden. Ze waren ook wel erg aanwezig.
Maar zelfs als het stil was bleef ik controleren waar ze gebleven waren en wat ze aan het doen waren. Mijn vredige paradijs was niet meer hetzelfde. Ik voelde me niet veilig. Dus deed ik wat zelfonderzoek. En ik kwam erachter dat het voor een deel van mij niet veilig voelde om de aandacht op agressieve, luidruchtige mensen los te laten omdat ze me dan wel eens onverwachts lastig zouden kunnen vallen. Het was ook niet veilig hen te accepteren zoals ze waren omdat ik dan niet genoeg op mijn hoede zou zijn en ze me aan zouden kunnen vallen.
Ik ging nog een stap verder in mijn onderzoek en kwam erachter dat het überhaupt niet veilig voelde om wat ik als ‘slecht’ (dualiteit) bestempelde te accepteren omdat het me wel eens zou kunnen bespringen en vermoorden! Dit natuurlijk gebaseerd op oude ervaringen in andere levens. Dus ging ik in trance om deze oude overtuigingen te helen met de theta methode. De volgende dag was ik opeens goedmoedige grappen aan het maken over ‘onze buren’, voelde me veel meer op mijn gemak, en kon mijn aandacht eindelijk van hen lospeuteren zodat ik me kon richten op waar ik daadwerkelijk blij van word: de natuur!
Een ander voorbeeld: ik kwam erachter dat ik moeite had het idee te accepteren dat we ‘onze eigen realiteit creëren.’ Ik wilde het geloven, het is immers wel zo handig als je je eigen leven wilt creëren! Ik probeerde het meer dan eens te downloaden in theta trance, maar het pakte gewoonweg niet. Toen ik wat innerlijk onderzoek deed op de kwestie, kwam ik erachter dat ik vele vorige levens had waarin ik (seksueel) geweld had meegemaakt en door de agressor was wijsgemaakt dat ik ‘erom gevraagd had’. In andere woorden, het was mijn eigen schuld! Dus, deze getroffen vorige levens waren gaan geloven dat als ze aannamen dat ze hun eigen levens creëren, ze ook de schuld hadden van wat hen overkomen was. Want ze hadden het zelf gecreëerd, toch? Niet dus!
Het aanvaarden dat je je eigen leven creëert betekent NIET dat de daden van een agressor jouw verantwoordelijkheid zijn. Ze hebben hun EIGEN verantwoordelijkheid. Zelfs wanneer een slachtoffer van geweld dit onbewust aantrekt omdat hij of zij een diepe overtuiging heeft dat ze het niet waard is goed en respectvol behandeld te worden, betekent het dat er iets geheeld mag worden, NIET dat ze verantwoordelijk is voor de daden van iemand die met agressie reageert op die energie. We zijn allemaal verantwoordelijk voor onze eigen daden.
Toen dit geheeld was, kon ik het programma ‘Ik creëer mijn eigen realiteit’ zonder problemen aannemen. En het is een fijn programma – het helpt me de realiteit te creëren die ik echt wil hebben! Met innerlijke vrede, vreugde… en liefde en overvloed door te leven vanuit het hart.
Bron: nieuwetijdskind.com