Met de hedendaagse technologie verwachten de meeste mensen dat we inmiddels genoeg weten om te bepalen door welke objecten het zonnestelsel bewoond wordt. Maar één van de langst bestaande mysteries over ons planetenstelsel betreft de nog niet ontdekte Planeet X, een bevroren wereld die zich mogelijk in de buitenste regionen van ons zonnestelsel schuil houdt en wellicht groter is dan buurplaneet Mars, of zelfs de aarde. Velen denken dat de planeet over drie jaar dood en verdoemenis zal zaaien in de nabije omgeving van onze aarde, maar waarschijnlijk draait de denkbeeldige wereld veilig op een afstand van zo’n anderhalf miljard kilometer van de zon.

Studies naar de Kuipergordel, een ring die bestaat uit vele miljarden objecten van rots en ijs en zich op een afstand van dertig tot vijftien AE van onze ster bevindt, hebben gesuggereerd dat er op een enorme afstand van ons een massief object te vinden is. Sommige KBO’s, zoals de hemellichamen die deel uitmaken van de gordel worden genoemd, draaien in een extreem langwerpige baan rond de zon, terwijl de hoek tussen de zon en de baan van anderen bijna hetzelfde is als die van de baan van de acht planeten. Volgens Robert Jedicke, een wetenschapper van de Universiteit van Hawaï, kan dit verschil wijzen op het bestaan van een verafgelegen planeet die de gordel verstoord. De oorzaak kan echter ook gezocht worden bij de vroegere migratie van de reuzenplaneten in het zonnestelsel.

In de afgelopen twintig jaar zijn er meer dan duizend KBO’s gevonden. Een object dat ongeveer even groot als Mars en zich op honderd AE - wat overeenkomt met honderd keer de afstand tussen de aarde en de zon - van onze ster bevindt, kan zich gemakkelijk tussen deze ‘stipjes’ verscholen hebben weten te houden. Maar dat zou niet meer lang kunnen duren. In december werd het eerste prototype van de Pan-STARRS, wat staat voor Panoramic Survey Telescope and Rapid Response System, in werking gebracht op Hawaï. Over een niet al te lange tijd zullen vier telescopen, die uitgerust zijn met een digitale camera met een sensor van 1400 megapixels, de hemel continu in de gaten houden. Het systeem is ontwikkeld om asteroïden die mogelijk een gevaar kunnen vormen voor de aarde op te sporen, maar bewoners van het buitenste deel van ons planetenstelsel zullen ook niet aan de aandacht van astronomen kunnen ontsnappen. Wie weet blijkt het zonnestelsel over een aantal jaar dan ook niet uit acht, maar negen planeten te bestaan.