door Pieter Stuurman

Macht is de bron van alle kwaad.

Als je de geschiedenis erop naslaat dan zie je dat alle oorlog, genocide, vervolging, honger, armoede, crisis etc. het gevolg is van macht of de hang naar macht. Het is dus werkelijk de bron van alle ellende die er over alle onderdrukten van alle tijden is neergedaald. Ik heb lang gezocht naar een uitzondering, maar die heb ik niet kunnen vinden.

En omdat er geen uitzondering is, is macht dus het enige waar we bang voor moeten zijn. Verder nergens voor.

En dan moet je natuurlijk het begrip ‘macht’ definiëren:

Macht is het vermogen om anderen te kunnen laten doen (of laten) wat jij wil. En daarmee kunnen die anderen dus niet meer doen (of laten) wat ze zelf willen.

En daarmee is direct het begrip ‘vrijheid’ gedefinieerd. Vrijheid is dus de mogelijkheid om te kunnen doen (of laten) wat je zelf wil. Vrijheid is de mogelijkheid om te kunnen zijn wat je bent.

Macht van de één bestaat dus uitsluitend uit de onvrijheid van de ander. Zonder onvrijheid geen macht, en zonder macht geen onvrijheid. Absolute vrijheid betekent dus de absolute afwezigheid van macht, en absolute macht betekent de absolute afwezigheid van vrijheid. De twee begrippen zijn onverbrekelijk aan elkaar verbonden.

Als we dus vrijheid nastreven, moeten we macht voorkomen.

Ik maak geen onderscheid tussen politieke en economische macht. En dat doe ik niet omdat er naar mijn inzicht geen onderscheid bestaat. De top van het bedrijfsleven en de politieke top lijken voor de buitenwereld twee aparte entiteiten, maar zijn het niet. Ze zijn al heel lang met elkaar getrouwd. Dat is niet altijd even duidelijk zichtbaar, en dat komt omdat men de illusie van aparte entiteiten graag handhaaft.

Macht kent maar twee ‘vervoermiddelen’: Angst en Geld.

Met vervoermiddel bedoel ik een middel waarmee individuele vrijheid afgenomen kan worden om daarmee de macht te voeden. Angst en geld zijn echt de enige twee mogelijkheden om mensen hun vrijheid te laten inleveren.

Om eens met geld te beginnen:

Geld is op zich een prima uitvinding. Het maakt de talenten en inspanningen van mensen uitwisselbaar. In een eerlijk geldsysteem vertegenwoordigt geld dus de waarde van die inspanningen en talenten. In het huidige geldsysteem vertegenwoordigt geld echter geen waarde. Het vertegenwoordigt uitsluitend schuld.

Het is opvallend hoe weinig mensen weten hoe het moderne bancaire systeem werkt, en wat modern geld eigenlijk is en hoe het tot stand komt.

Eén van de belangrijkste valkuilen van het moderne geld wordt gevormd door het systeem van fractionele reserve. Hierdoor bestaat AL het geld dat in omloop is uit SCHULD. Dat geeft de top van de bancaire wereld de macht over iedereen die afhankelijk is van geld. En dat zijn we allemaal. En met allemaal bedoel ik : jij, ik, het bedrijfsleven en de overheden. Hoezeer we afhankelijk zijn van geld en dus van de bancaire macht voelen we nu allemaal door de crisis.

Wil je weten hoe het werkt, kijk dan naar de korte film (47 min.) Money as Debt

Omdat ook overheden totaal overgeleverd zijn aan de macht van het geld, zal de factor geld een dominante rol spelen in elke politieke beslissing. Geen enkele overheid kan zonder krediet, en iedere overheid zal dus concessies moeten doen aan de financiers. In de loop der tijd is er zo een verweving ontstaan tussen de bancaire macht en de overheden. Prima terug te zien in de ‘redding’ van de banken door Bos. Ieder bedrijf dat ‘fouten’ maakt en ten onder dreigt te gaan mag het zelf oplossen of failliet gaan, maar de banken worden overladen met ons belastinggeld.

Het is simpelweg zo: als je als politicus de banken niet goedgezind bent, dan maak je geen carrière. Dat maakt die politici die wel carrière maken tot ‘onderaannemers’ van de banken, zoals Dorien Pessers (hoogleraar rechten UvA en VU) uitstekend aangaf in haar artikel van zaterdag 5 dec. in de Volkskrant (ja, in de Volkskrant…).

Als je de organogrammen van de grote banken bekijkt (allemaal gemakkelijk te vinden via internet), dan zie je dat er een enorme onderlinge verwevenheid bestaat. Je komt in de top van alle banken steeds dezelfde namen tegen. Ook namen die bekend zijn uit de politiek. Via het draaideursysteem komen topbankiers terecht in de politiek, en toppolitici in de bancaire wereld en omgekeerd.

Bovendien kom je bij al die banken ook deelname tegen in alle grote spelers in het bedrijfsleven. Of het nou gaat om pharma, wapens, voedsel, energie, het zijn de banken die dominant aanwezig zijn. En dat is niet gek; ze hebben nou eenmaal het meeste geld. En daarmee kopen ze zich overal in (investment banking). Eigenlijk is het één groot kartel. En daarmee is de wet van vraag en aanbod buitenspel gezet.

Daarnaast wordt er in een democratie de regering gekozen. En kiezen doen we op basis van informatie. Zonder informatie is er niets om een keuze op de baseren. En die informatie krijgen we via de media. Er zijn op dit moment (buiten de staatsomroepen) nog maar 5 grote mediaconcerns op de wereld. Allen eigendom van de bancaire top. De belangrijkste persbureaus Reuter en AP zijn al decennia eigendom van één van de meest dominante bankiersfamilies: de Rothschilds. De journaals en actualiteitenrubrieken van alle omroepen (en kranten) maken daarvan gebruik omdat ze nou eenmaal niet op elke plek van de wereld eigen verslaggevers hebben zitten. Zo bepalen de persbureaus en de media de informatie, en dus indirect onze keuze.

“Geef mij de controle over de geldstromen van een land, en ik geef er niets om wie de wetten maakt” Mayer Amchiel RothschildGrondlegger van de Rothschild bankiersdynastie.

Bancaire macht = economische macht = politieke macht.

Zolang wij blijven geloven in de waarde van geld (zoals het nu georganiseerd is) en het blijven najagen, houden we het systeem zelf in stand. En daarmee bekostigen we onze eigen slavernij.

Het tweede vervoermiddel is angst.

Angst is een middel dat gebruikt wordt als vervoermiddel voor politieke macht. Vroeger voornamelijk in de vorm van angst voor geweld: legers, politie, inquisitie etc. Maar tegenwoordig werkt het voornamelijk anders.

Het gaat zo:

Als je als machthebber wil dat burgers hun vrijheden opgeven (ten bate van jouw macht), dan kun je dat niet gewoon vragen. Je krijgt dan weerstand. Als je bijvoorbeeld wil dat je iedereen overal kan volgen via camera’s, kastjes in de auto, aftappen van telefoon en e-mailverkeer, een biometrisch persoonsregister etc. en je zegt in alle eerlijkheid: “Luister eens, we vertrouwen jullie niet, dus lever je privacy maar in”, dan krijg je een opstand.

Nee, je doet het zo*:

1-Je creëert een probleem dat niet bestaat en maakt de mensen daarmee bang (bijv. terroristen bedreigen het land!)
2-Je wacht op een reactie: de bevolking vraagt om bescherming (wat gaan ZE eraan doen?!)
3-Je biedt de oplossing in de vorm van de maatregel die je vanaf het begin voor ogen had (inleveren vrijheid als ‘bescherming’ tegen terroristen)

Zo gaat het steeds:

We worden bang gemaakt dat de aarde opwarmt om ons meer belasting te laten betalen. We worden bang gemaakt voor de gevolgen van roken om de enorme accijnzen te rechtvaardigen. We worden bang gemaakt dat Irak ‘weapons of mass destruction’ bezit om een oorlog te rechtvaardigen etc.

Zo heb je helemaal geen geweld nodig om mensen hun vrijheden te laten inleveren ten bate van jouw politieke macht. Dat spelletje heet manipulatie. En het middel is angst. En dat werkt alleen als mensen geloven dat er sprake is van werkelijke dreiging.

Pas als het tot ons doordringt dat macht het enige is waarvoor we bang moeten zijn, en verder helemaal nergens voor, is de hele manipulatie machteloos. Dan zullen we zien dat elke poging om ons bang te maken (waar dan ook voor) uitsluitend bedoeld is om ons vrijheden af te nemen. En dus de macht te voeden.

En als we dat weten, en ze proberen ons weer angst aan te jagen, dan kunnen we ze voortaan vriendelijk uitlachen. En dan hoeven we helemaal nergens meer bang voor te zijn.

* Met dank aan David Icke

Attentie: www.visionair.nl