Irma Ellens Maat

Eerder verschenen in Paravisie november 2012.

"Je voelt je klein en onbenullig" zei mijn zusje Esther met een lage monotone stem. Ik lag in diepe hypnose op de vloer.

Ze telde me vervolgens terug naar de werkelijkheid. Ik reageerde behoorlijk verontwaardigd. "Jij mag me nooit meer hypnotiseren, want dit is rechtstreeks mijn onderbewustzijn ingegaan" Mijn zusje had het niet serieus bedoeld en haar eigen talent als hypnotiseur onderschat. Ze vergoelijkte zichzelf met het feit dat het wel mee zou vallen. We hadden dit experiment uitgevoerd nadat ze een mislukt hypnoseavondje had meegemaakt. De vrouwelijke hypnotiseur, die zeer slordig te werk was gegaan en zelfs vergeten had de mensen uit de hypnose te halen, had haar groep slachtoffers terug willen brengen naar een vorig leven, en dan wel naar het sterfmoment. Esther vertelde dat niemand zich prettig had gevoeld en dat het eigenlijk maar goed was dat de hypnose niet gewerkt had. Niemand was naar een vorig leven terug gegaan en had zich het sterven herinnerd. Stel je voor dat het wel gelukt was. Dan hadden twaalf mensen ingrijpende dingen ervaren en waren ze vervolgens aan hun lot overgelaten. Deze vrouw noemde zichzelf een professionele hypnotiseur.Esther had geen opleiding tot hypnotiseur gevolgd. Maar toch had ze mij in een enkele keer in diepe hypnose gebracht, zonder dat ze het zelf in de gaten had. Ze was blijkbaar een natuurtalent.

Nog dagen had ik last van deze sessie. Ik voelde me onzeker. Ik gedroeg me ook als een zielige grijze muis, die haar excuses aanbood wanneer een ander haar op de tenen stond.

De competente, maar te charmante hypnotiseur.

Ondanks dit enigszins deprimerende hypnosebegin, bleef mijn interesse in het onderwerp.

Op een dag kwam ik Germain, een hypnotiseur, tegen tijdens een bijeenkomst voor dichters. Hij vertelde dat hij nog ruimte te huur had op een mooie centrale plek in de stad Groningen omdat hij slechts een paar dagen per week cliënten ontving. De praktijkruimte die ik als magnetiseur huurde, was minder mooi gelegen en ik nam zijn aanbod met beide handen aan. Germain was behalve een beroepshypnotiseur, een markante sprankelende persoonlijkheid. Hij zag er twintig jaar jonger uit dan zijn kalenderleeftijd en bijna iedereen vond hem aardig. Zijn mooie uitstraling werd nog versterkt door het feit dat hij een interessante mix was van Nederlands, Surinaams en Indiaans bloed. Naast zijn levenslust, viel zijn kennis over uiteenlopende onderwerpen op. Doordat hij zoveel mee had gekregen in dit leven kon hij zich ook wat meer permitteren dan een ander.

Tijdens mijn drukke praktijkdagen stonden er herhaaldelijk mensen voor hem op de stoep. Germain had deze cliënten dan per ongeluk op zijn vrije dagen gepland. Niemand werd boos op hem wanneer hij na een waarschuwend telefoontje een half uur later alsnog arriveerde en met de cliënt naar zijn eigen huis vertrok.

Op een dag vertelde ik Germain hoe knap ik het vond dat hij niet gestresst werd wanneer zoiets gebeurde. Ik zou direct last krijgen van schuldgevoelens. Wat meer ontspanning en zorgeloosheid in bepaalde stressvolle situaties leek me erg benijdenswaardig.

Prompt bood Germain aan me een paar keer te hypnotiseren om dit te bewerkstelligen.

Geen lieflijk tafereeltje.

Ook Germain lukte het om mij al tijdens de allereerste sessie in een behoorlijk diepe hypnose te krijgen. Zijn melodieuze stem was dan ook uitermate geschikt voor dit beroep. Ik ervoer een algehele ontspanning. Germain liet mij terug gaan naar een vorig leven. Ineens voelde ik dat ik een Kahuna op Hawaï was, die met witte magie de desastreuze effecten van een collega probeerde teniet te doen die met zwarte magie mensen behoorlijk te grazen had genomen.

In plaats van te vertoeven aan rustige stranden of weg te zweven op vredige wolkjes, zat ik in een strijd verwikkeld met een gevaarlijk individu.

Germain probeerde de sessie nog een mooie wending te geven door de volgende woorden uit te spreken "If you can't beat your enemies join them". Hij gaf me vervolgens nuttige oefeningen om tot ontspanning te komen en eindigde de sessie met terug tellen en de charmante woorden "Open je mooie ogen".

Ik werd wakker en voelde me erg ontspannen. Desalniettemin had ik kritiekpunten op Germain. Ik complimenteerde hem allereerst met zijn voortreffelijke manier om me in  hypnose te krijgen, maar wilde vervolgens niet dat hij ooit weer tijdens een hypnosesessie zou zeggen "open je mooie ogen" en al helemaal niet "If you can't beat your enemies join them". Na een aantal dagen als grijze bange muis door het leven gegaan te zijn door de woorden "klein en onbenullig", wenste ik niet al lonkend en als lafaard uit een hypnose te komen. De zeer vredelievende Germain keek verbaasd en had het juist een mooie oplossing gevonden om bevriend te worden met de vijand. Ik beaamde dat vrede vaak de beste optie is, maar niet wanneer mensen misbruik maken van magische krachten. Dit mocht in mijn ogen nooit goedgepraat worden. Zwarte magie is te allen tijde slecht.

Toch was het een geestverruimende ervaring en paste dat leven ook wel bij de keuzes die ik in het huidige leven gemaakt had. Germain bood aan om een week later een ander leven te verkennen.

Een ogenschijnlijk rustig leventje

Daar lag ik weer in Germains gemakkelijke oranje stoel. Ik zag ineens een paar gespierde gebronsde mannenbenen.. en ze waren van mij. Ik was een Indiaan en niet zo spraakzaam. Met moeite kon Germain wat antwoorden van me loskrijgen. Ineens ging de bel. Verleden en heden versmolten en ik hoorde Germain zeggen "oh jee, ik had een cliënt". Ondanks de voortreffelijke sessie, ging er wederom iets mis. Ook Germain onderschatte zijn eigen hypnotische gave en dacht me snel in drie tellen naar het heden te kunnen brengen om gauw de deur te openen.

Ik stond op, terwijl de cliënt van Germain binnenkwam.

Gedeeltelijk was ik mezelf en gedeeltelijk mijn vorige zelf. Relaxter en geaarder dan Germain verliet ik het gebouw. Gelukkig was ik stabiel genoeg om deze "cultuurshock" te hanteren. In een roes deed ik boodschappen omdat zusje Esther bij me zou eten. De absurditeit van de gehaaste medeburger viel me op. Ik besloot Esther voorlopig niets te vertellen want dat was volgens mij de beste manier om weer helemaal mezelf te worden. Bovendien zou een nachtje slapen de resthypnose wel uit mijn systeem spoelen redeneerde ik.

Een uur later stond ik in mijn keuken groenten te snijden. Esther zat met een drankje op een keukenstoel. Ze praatte over een interessant college en vertelde de laatste roddels van de studentenvereniging. Ineens viel haar mond open en riep ze uit "Je bent een Indiaan. Je bent veranderd in een Indiaan". Zonder er teveel woorden aan vuil te maken, vertelde ik haar in drie zinnen wat er gebeurd was. Esther beaamde dat een nachtje slapen me weer zou "resetten". Het was geen kwestie van herstellen, want ik voelde me uitstekend. Het komende weekend zouden we samen naar Schiermonnikoog gaan en dat was altijd reuze gezellig. Esther vond het zeer aannemelijk dat ik Indiaan was geweest. Ze herinnerde zich dat ik vroeger veren verzamelde. Ik herinnerde me zelf dat ik toen we nog in Frankrijk woonden, vaak tijdens de zondagmiddag film over cowboys en Indianen op de gang werd gezet omdat ik kritiek uitte op de film. Mijn moeder keek vaak naar dergelijke ouderwetse films, en ze vertelde dat ik als driejarige al beweerde dat het niet de Indianen waren die verkeerd bezig waren maar de blanken die ons leven binnendrongen. Hoe kon ik dit weten en waarom zei ik "in ons leven binnengedrongen"? In de traditionele films waren de Indianen immers altijd de boosdoeners.

Haviksogen

Normaliter waren onze Schiermonnikoogtripjes een combinatie van urenlang kletsen en wandelen. Achteraf konden we niet zeggen dat de hypnosesessie het weekendje bedorven had, want volgens Esther was ik aangenaam gezelschap. Er waren echter een paar markante naweeën van de hypnosesessie die zich deden gelden. Ik was ten eerste zeer zwijgzaam en zei minder dan een zin per uur. Ik had niet te behoefte om te praten. Op den duur zou dit volgens Esther wel eens saai kunnen worden, maar voor een weekend was het wel verfrissend. Wel ergerde ik me aan een aantal toeristen die ik te lawaaiig vond.

Daarnaast had ik het goede zicht van de Indiaan. Mijn ogen waren bovengemiddeld scherp en ik kon uitermate goed zien. Het voelde alsof ik de ogen van een havik bezat. Dit aspect begon ik erg te missen toen het uitgewerkt was. Voor Esther zal het wellicht een weldaad zijn geweest dat ze kon praten zonder eindeloos onderbroken te worden.

Toch nog een sterfmoment en een spontane genezing.

Het was pakweg een jaar later toen onze vrienden, Ger en Vicky, spirituele helers, een dagje bij me langskwamen. Ik had Esther ook uitgenodigd. Al jaren kenden we elkaar en elke keer weer was het een feestje als het helderziende echtpaar dat in Afrika woonde, in Nederland was. Ze waren behalve paranormaal, uitermate integer en bezaten ook nog eens een flinke dosis humor. Zij konden beiden vorige levens waarnemen bij zichzelf en andere mensen. Eigenlijk beschouwden we deze mensen bijna als familie, zo vertrouwd gingen we met elkaar om. Ger en Vicky waren amper binnen of ik kreeg ineens een akelige stekende pijn in mijn schouder. Ik kreeg een flashback naar mijn Indianenleven. Vicky zag dat ik destijds omgekomen was door een pijl. Ik was van achteren neergeschoten. Op zich is het niet echt bijzonder om een keer gewelddadig aan je einde te komen. Hoogstwaarschijnlijk hebben we dat allemaal wel eens meegemaakt. Wat deze keer wel bijzonder was, was dat Vicky en ik wisten dat Ger destijds de dader was. In dat leven was hij medicijnman en er was sprake van een zekere rivaliteit tussen hem en mij. Wat een hele prettige bijkomstigheid was van dit onthullende moment, was dat ik me ineens herinnerde dat mijn laatste woorden waren "Jij bent geen man". Ger had de erecode gebroken door mij van achteren aan te vallen. Ger begon te huilen en voelde zich enorm opgelucht. Levenslang had hij last gehad van akelige gevoelens van ontoereikendheid. Niemand begreep zijn probleem. Hij was een uitermate gevoelig, getalenteerd persoon met een gelukkig huwelijk en toch had hij vaak last van zijn eigen afbrekende gedachten. Hij voelde zich dan niet echt een man. Na jaren viel ineens dit gevoel op zijn plaats en loste dit probleem zich op. Nooit meer kwamen deze gedachten terug.

Doordat ik door middel van hypnose toegang had gekregen tot mijn vorige leven als Indiaan, vielen voor Ger bepaalde puzzelstukjes op hun plaats en kon hij verder gaan zonder deze last nog mee te torsen.

De namen Germain, Ger en Vicky zijn  om privacyredenen gefingeerd.

Irma liet zich speciaal voor Paravisie hypnotiseren door Herman Postma en ervoer toen hoe weldadig en ontspannen een professionele hypnose sessie kan werken. Herman begeleidde haar naar een algehele ontspanning zonder te sturen.  De ontspanning door de sessie hield dagen aan en Herman gaf haar adviezen hoe ze deze ontspanning zelf alleen ook weer zou kunnen oproepen. Herman besprak van te voren het doel van de sessie en na de sessie was er ruimte voor een professionele evaluatie en werd alle tijd genomen om Irma weer terug te laten keren naar het hier en nu.

De hypnotiseur, Herman Postma, aan het woord.

===   Beknopte uitleg van hypnotherapie==

Van diverse vormen van therapie is de hypnotherapie er één waarbij gebruik wordt gemaakt van een trance-toestand. Trance is een situatie die te vergelijken is met dagdromen; het bewuste van de waaksituatie gaat geleidelijk over in een onbewuste toestand waardoor het denken op de achtergrond raakt en de gevoelsbeleving van het onbewuste zich kan gaan manifesteren.

Onder begeleiding van een therapeut is gerichte herbeleving mogelijk nadat bij een intake-gesprek de gewenste hulp in vraagvorm is gesteld( de vraagvorm is belangrijk voor dit proces vanwege de concentratie voor het onbewuste).

Tijdens de trance-inductie( het opwekken van de trance) wordt de cliënt bijvoorbeeld gevraagd de aandacht op de ademhaling te richten, waardoor diepe ontspanning opgeroepen kan worden. Doordat het denken op de achtergrond raakt, kan het voelen ruimte krijgen, met name voor de verdrukte aspecten waar in het dagelijks leven geen plaats of tijd voor is.

Middels technieken en methodes zoals bijvoorbeeld  regressie( teruggaan naar situaties in het verleden ) of kerntransformatie( het doordringen tot de kern van de hulpvraag en dit omzetten naar het positieve)  om er enkele te noemen, kan de therapeut de cliënt in die ervaringen brengen waar gevoelens opnieuw beleefd worden en waar inzicht kan ontstaan  omtrent de basis of oorsprong van de gevoelens.

Tranceverschijnselen zijn waarneembaar bij de cliënt in lichamelijke zin door onder andere het verdiepen van de ademhaling, het knipperen van de oogleden, eventueel het rollen van de oogbollen.Niet iedereen is even gemakkelijk in een trance te brengen, doordat het loslaten van het denken afhankelijk is van de geestelijke instelling van de persoon, waardoor de tijd die nodig is voor een inductie wisselend kan zijn. Eventueel kan een hypnotiseerbaarheidstest vooraf nuttig zijn.

In het onbewuste zitten niet alleen de ervaringen van dit leven opgeslagen, ook uit vorige levens kunnen gevoelens meegenomen zijn naar het huidige leven die nog van invloed kunnen zijn. Daarbij is het niet noodzakelijk dat de cliënt(of de therapeut) in vorige levens gelooft. De openlegtechniek die daarbij gebruikt wordt, is die van de re-incarnatie: dus regressie, terug in de tijd tot voorbij het geboorte moment.

Voor een effectieve therapeutische behandeling is het nodig dat de therapeut zich in het taalgebruik goed afstemt op de cliënt. Zowel in woordkeuze als in taalgebruik is het van belang voor de verbinding met de cliënt( het zogeheten "rapport") . De therapeut gaat zorgvuldig te werk want anders wordt het contact met het onbewuste van de cliënt verstoord of kan zelfs verloren raken. =======

Tijdens mijn opleiding bij de Academie Hypnos in Bussum was ik al ruim  70 jaar oud en heb deze studie gezien als zelf ontwikkeling, zonder een commerciële praktijk te openen. In zelfhypnose ben ik tot bijzondere inzichten gekomen.